Moon girl

12. De angst die ik nu heb...

Ivy stapte even naar achter ze schrok van de opmerking denk ik. Ik zag dat ze haar zwaard beter beet pakte. Ze keek woedend ik keek naar de jonge zonder naam en hij keek net zo woedend. "Hoe kun je dat zegen, tegen je familie tegen de mensen die zo erg om je geven dat we voor bijna een jaar dachten dat je dood was.... Nivis wij geven om je en jij was de gene die weg ging en bij je stiefbroer ging wonen" hij zij het op zo'n boze toon ik voelde zijn stem door me hele lichaam. Nivis keek nu niet meer spottend maar woedend. de jonge naast haar legde zijn hand op haar schouder om en soort van te zeggen "zeg maar niks meer". "Jullie mogen zo niet over onze koning praten" hij klonk als een soort slang. Hij liep naar voren. iedereen ging in aanvals positie staan de jonge zonder naam pakte me arm en trok me naar achter. "Serena blijf achter ons we kunnen dit wel aan"

Toen ik achter bleef deed de jongen zijn hand omhoog iedereen voor me viel neer op hun knieën. Ik was de enige die op me voeten bleef staan van onze kant. De jong kwam rustig aan op me af lopend, ik liep achteruit ik wou niet dat die dichter bij kwam hij heeft de mensen die ik vertrouw zonder zijn best te doen. "ow.... Serena wil niet met ons spellen" ze lachte heel gemeen. De jonge die dicht bij kwam lachte ook. Is dit een droom??? Help iemand maak me wakker. Ik liep nog steeds achteruit maar ik kwam tegen de tafel aan die in het midden van de hal staat de tafel viel om en hierdoor viel ik. Ik laag op de grond en de jonge moest lagen.

Ik keek naar de grond. Bloed???? Overal lagen glas scherven blijkbaar stond er een vaas op de tafel. Ik deed de hand omhoog die omringt was met het bloed. Ik voelde een pijn steek er zat een groot stuk glas in mijn hand. De jonge stond steel. Ik haalde het glas uit me hand. Het zo veel pijn ik gilde een beetje. Hier door moest de jonge en Nivis lagen.

"HEY LAAT HAAR MET RUST" de jonge zonder naam stond nu op beide benen. Hij deed er veel moeite voor om te blijven staan het leek er op alsof ze naar de grond worden gezogen. "HAHAHA HAHA, hij geeft is voor iemand. Meestal laat je mensen stikken" Nivis liep de kant van mij op. Ze had de meest enge lach op haar gezicht staan. Ze stond steel toen ze bij mij stond en ging op haar knieën. Op dit moment wou ik weg rennen maar ik kon het gewoon niet. Ik zag in mijn oog hoek de jonge zonder naam vechten om hier naar toe te rennen om Nivis weg te halen bij mij. Ik zag op Nivis gezicht dat zij dat ook zag. "Blijf van haar af Nivis je haat ons niet haar GA WEG NIVIS" hij was zo boos maar ik zag de angst. Moet ik nu bang zijn moet ik gillen moet ik slaan..... ik was nu zo angstig dat ik niks meer kon ik kon niet eens meer wat zeggen. "Ahw.... arm kind je bent zo bang dat je te trillen staat, Jace jij houd je hier buiten met jou heb ik al eens gepraat en je wou het niet aan nemen daarom is mijn aanpak nu ook anders" ze lachte heel schel in mijn oor. Ze pakte me hand waar de wond aan heb.

Wat wilt ze gaan doen.... waarom kan ik niet wakker worden en thuis zijn, zit ik voor altijd vast in deze wereld???