Moon girl

13. Dit is geen droom meer, dit is oorlog

"Ahw.... arm kind je bent zo bang dat je te trillen staat, Jace jij houd je hier buiten met jou heb ik al eens gepraat en je wou het niet aan nemen daarom is mijn aanpak nu ook anders" ze lachte heel schel in mijn oor. Ze pakte me hand waar de wond aan heb.

Ze kneep in de wond zo hard het leek wel alsof ik dood ging. Ik moet hard gegild hebben op dat moment. Toen ze stopte viel me hoofd op de grond. Ik hoorde maar haar lach ego en het ging pijn aan me oren doen. Toen ik me ogen weer opende zag ik de jonge zonder naam en Ivy vechten met de twee in de zwarte kleding. Ik keek nu op en ik zag Travis over me heen hangen. Hij pakte me hand en gebruikte magie op mijn hand. Ik voelde hierdoor even niks meer alles was wazig op dat moment. "Nee blijf wakker je kan nu niet weg vallen dan ben je in gevaar wanneer je weer wakker word, blijf wakker" het was een meisjes stem die dat zij. Ik keek om me heen maar ik zag niemand anders dan Travis die bij mij stond. Is dit zijn magie of wordt ik nu gewoon gek.

"Dead face jij gaat er aan" ik hoorde dat in de verte ik herkende de stem, het was de jonge zonder naam. Ik ging terug denken aan wat Nivis zij voor dat ze me pijn deed. Ze zij Jace..... maar de jonge zonder naam pratte dus tegen de jonge in de zwarte kleding en hij noemde hem dead face. Maar wie is Jace??? En waarom heet dead face zo hij zag er niet slecht uit toch? Toen herinnerde ik me het gezicht van het enge monster. Het leek wel op een soort grim-reaper face.

Ivy werd geraakt door Nivis zwaard. Het zag er uit dat het heel pijnlijk was maar Ivy vocht gewoon door. De jonge zonder naam was aan het vechten met dead face en jij raakte dead face bij zijn middel. "NIVIS WE GAAN TERUG" Nivis lachte hier heel erg om maar toen werd zij geraakt door Ivy. Ze knikte en uit de duisternis hoe ze hier gekomen waren, waren ze zo ook weer weg gegaan.

Ivy viel op de grond Travis rende naar haar toe en deed zijn hand op haar wond. Ik was zo ver heen dat ik niet eens voelde dat Travis me hand los late. De jonge zonder naam rende mijn kant op en ging naast me zitten. Ik hoorde in de verte Ivy pijn hebben. "Gaat het met je???" Hij klonk nerveus, bang maar ook wel weer kalm. "Ja ik voel nu eigenlijk niks meer" hij leek opgelucht te zijn. Ik wou recht gaan zitten hij hielp me hier mee. Ik voelde me al een stuk beter na dat hun weg waren. Hij ging naast me zitten "hey je hoeft niet meer bang te zijn alles is oké nu" ik keek naar me hand die die nu vast hield. Ik was hellemaal aan het trillen.... wat heeft dit met mij gedaan en waarom ben ik zo bang maar geestelijk ben ik niet bang.

Na alles wat er gebeurt was was iedereen terug gekeerd naar het kasteel gewond en niet gewond. Blijkbaar ging iedereen bij de grens beveiligen en dat wou Ivy dus ook doen. En wij waren de enige bij het kasteel. Ik zit in een kamer maar niet de kamer waar ik eerst in zat. De jonge zonder naam bracht me hierheen hij zij "je bent hier veilig en je kan je hier opfrissen of even tot rust komen, ik en de 9 beschermers gaan hier over praten en over wat mis ging..... Ik ben straks weer terug". Ik zat op het bed na te denken over wat er gebeurt was. Toen ik opstond voelde ik dat mijn benen moe waren maar ik liep naar de bad kamer. In de spiegel zag ik een meisje die ik niet herkende ze zag er bang uit. Ik schrok van mezelf. "Wie ben ik...." Ik raakte de spiegel aan alsof ik mezelf door de spiegel kon aanraken. "Je bent Serena... een sterke jong dame die mee wordt gesleurd in iets waar zich geen zorgen om moet maken....." ik herkende de stem. "Het is onze schuld en niet jouw daarom ben ik boos op Nivis..." Ik keek op en ik zag dat het de jonge zonder naam wassen de spiegel. Ik drijde me om, op dat moment voelde ik me duizelig worden. Hij zag dat en rende naar me toe voor dat ik omviel. We gingen op de grond zitten. "Het spijt me dat ik je niet kon helpen" hij klonk teleurgesteld in zich zelf. "Als ik je nooit hier heen had gebracht...." hij keek weg. "Nee..... op een manier hoor ik hier te zijn...... en jullie te helpen" ik probeerde hem aan te kijken. Wat niet goed lukte want alles drijde voor me. "Serena......" hij keek me aan. bang, verward en opgelucht. Ik knikte.

Alles werd zwart voor me ogen...... ik moet in slaap gevallen zijn.....