GÖREV

-20(ÖZEL BÖLÜM)-

Kyungsoo gergince yerinde kıpırdandı. Birazdan o gelince ne yapacağını, ne diyeceğini bilmiyordu. Sahi ne demeye gelmişti ki? 'Merhaba hayatıma sıçtın ama yine de buradayım' mı?

Eliyle gömleğinin yakasını açıp boynunu kaşıdı. Etrafı izleyip gerginliğini yok etmeye çalışırken karşı taraftan kapı açıldı.

Uzun olan turuncular içinde kapıdan çıktığında şaşırmış görünüyordu. Kyungsoo'yu burada görmek beklediği son şey bile değildi.

Hareketlenip sandalyeye oturduğunda Kyungsoo derin bir nefes aldı. Uzun uzun birbirlerine baktılar. Kyungsoo gözünü ilk kim kaçıracak diye düşünürken uzun olan hafifçe öksürdü.

"Seni burada görmeyi beklemiyorum."

"Bende kendimi burada görmeyi beklemiyordum." Kyungsoo konuşmayı o başlatınca oldukça rahatlamış hissetti.

"Neden geldin o zaman?"

Kyungsoo omuzlarını silkti. "Bilmem. Sadece..." Kyungsoo kafasına ne diyeceğini toparlarken zaman kazanmak için dudaklarını diliyle ıslattı.

"Sadece gelmek istedim. Bana her ne kadar kötü şeyler yaşatsanda, dolaylı yoldan da olsa bana çok güzel bir hediye verdin Chanyeol."

Uzun olan eğdiği kafasını kaldırmadan gözleriyle yok olmak üzere olan bedene baktı. Oldukça zayıflamıştı. Onu dört yıldır görmüyordu ve... İtiraf etmek gerekirse onu özlemişti.

"Bana annemin hayatını ve Jongin'i bağışladığın için teşekkür ederim Yeol."

"Kyungsoo ben..." Daha sonra cümleye yanlış başladığını düşünüp tekrar konuşmaya başladı. "Bak benim burada düşünmem için çok zamanım oldu. Doğrularım, yanlışlarım, pişmanlıklarım, üzüntülerim... Kısaca her şey şu dört duvar arasında yüzüme birer birer çarptılar."

Uzanıp Kyungsoo'nun elini tutmak istiyordu ama aralarında ki cam buna izin vermiyordu. "Çok pişmanım Soo. Altı ay sonra buradan çıkacağım. Ne yaparım, nasıl geçinirim bilmiyorum ama... Sana söz veriyorum iyi bir insan olacağım."

Kyungsoo gülümseyip ağzını açtığında arkadan bir ses onu durdurdu. "Zaman doldu."

Arkadan gelen adam Chanyeol'u kapıya doğru götürmeye başladığında Kyungsoo sandalyeyi iterek ayağa kalktı. Chanyeol içeriye girerken arkasından bağırdı.

"Bekleyeceğim Yeol. Kesinlikle bana iyi bir insan olduğunu göstermelisin."

---

Kyungsoo Kai'yle birlikte çıktıkları yeni evinin kapısını açtığında burnuna dolan yemek kokusuyla kaşlarını çattı. Kokuyu daha iyi alabilmek için bir kaç kez daha içine çektiğinde gerçekten yemek kokusu olduğunu anlayarak mutfağa doğru koşmaya başladı.

"JONGIN!"

Mutfağın kapısına geldiğinde elini kapıya yaslayıp durdu. "JONGIN MUTFAĞIMDA NE YAPIYORSUN?!"

Kai gülerek gelen sese döndü. "Gelmişsin."

Kyungsoo yerde ki unlara basmamaya çalışarak Kai'nin yanına gitti. "Hayatım bilinmeyen bir güç tarafından saldırıya mı uğradın bu mutfağın hali ne?"

Jongin kıkırdayıp fırının kapağını açtı. "Ehh. Bir portakallı pekin ördeği olmasa da yaptım bir şeyler."

Kyungsoo boş boş Kai'ye baktı. "Neden?"

Kai Kyungsoo'nun bakışlarından daha boş bir şekilde Kyungsoo'ya bakmaya başladı. "Dün zorla Sehunları, annenleri ve annemleri davet etmedin mi?"