Adım Hazel,
18 yaşında daha yolun başında genç kızlığa yeni adım attım. Bu yaşıma kadar yetimhanede büyüdüm. Tek başıma yapayalnız. Yetimhane diyince aklınıza ailemin öldüğü gelecek ama tam tersi yaşıyorlar. Annem Mardinliymiş zor şartlarda İstanbul'a üniversite okumaya gelmiş.
İşte herşey burada başlamış. İstanbul'a geldikten birkaç ay sonra annem hamile kalmış. Töreye göre annemin hamile olduğunu öğrendiklerinde hem beni hem de annemi öldüreceklermiş. Annemin arkadaşları tarafından doğduktan sonra yetimhaneye bırakılmışım.
Eğer yetimhaneye verilmeseydim ikimizde ölecektik. Şu an geleceğimizin düşünülmediği bir karar yüzünden 18 yılımı bir yetimhanede geçirdim. 2 ay sonra da atılacağım. Bazılarımız, o kadar baktılar ve buna mecburlar deselerde bu atılmayacağımız anlamına gelmiyor.
Biri için yetimhanede kalmak ne kadar kötüyse benim içinde kötü ve bir o kadar zavallıcaydı.İçeriye Fatma teyzenin girmesiyle pencereye diktiğim bakışlarımı ona çevirdim.
Fatma teyze yanıma yaklaşıp kollarını bedenime sardı. O da yakında gideceğimi biliyordu. Bize anne sevgisini şimdiye kadar Fatma teyze göstermişti. Küçükken saçlarımızı örerdi, bize masal okurdu, gece çoğu kez gelir bizi kontrol ederdi.
Düşünce hemen yanımıza gelir yaramıza bakardı öperek geçirmeye çalışırdı ve ben 2 ay sonra bunlardan uzak bir yerde olacaktım. Evsiz kalmak değilde burdaki arkadaşlarımdan ve Fatma teyzeden ayrı kalmak beni üzüyodu.
" Kuzum, Müdür Bey seni çağırıyor. Önemli bir konuymuş."
"Tamam Fatma teyze." diyerek odanın kapısına yöneldim. Kapıyı açıp dışarıya çıktım. Eskimiş yetimhane koridorunda ilerliyordum. Belkide 2 ayı bekleyemedi şimdi atacaktı. Yavaş ve ritimsiz adımlarla ilerlemeye devam ettim.
Müdürün odasının önüne gelince derin bir nefes alıp kapıyı çaldım. Gel komutunu alınca kapının kolunu indirip açtım. İçeriye giridiğimde Müdür bana bakıp eliyle masasının önündeki koltuğa oturmamı işaret etti. Oturduğumda karşımda orta yaşlı, bakımlı bir kadın oturuyordu.
"Hazel, lafı fazla uzatmayacağım. Karşında oturan bayan Yasemin Hanım.Yasemin Hanım ve eşi kızlarını yakın bir zamanda kaybettikleri için evlatlık almaya karar vermişler. Senin 2 ay içinde burdan gideceğinden bahsettim ve seni görmek istediler. "
İfadesiz bir şekilde Müdür ve Yasemin Hanım'a baktım. Yasemin Hanım yüzündeki heyecanla benim suratıma bakıyordu. Gözlerindeki parıltıdan çocuk sahibi olmak istediği anlaşılıyordu. Ben hala daha ifadesizce bakarken Yasemin Hanım söze girdi.
"Merhaba canım adın ne?"
"Hazel" diye soğuk bir şekilde cevap verdim. Yasemin Hanım hafif bozulsada yüzündeki gülümseme solmamıştı.
"Akif Bey, ben Hazel'i çok sevdim . Evrakları imzalayabilirim. "
"Hazel, Yasemin Hanım evrakları imzalayana kadar arkadaşlarınla vedalaşıp valizini hazırlayabilirsin."
Müdüre cevap vermeden odadan çıktım. Ben daha 2 aya kendimi hazırlayamamışken şimdi gidiyorum. Peki ya şimdi ne olacaktı. Burdaki arkadaşlarımı nasıl bırakacaktım, Fatma teyzeyi nasıl bırakacaktım.
Biraz önce yavaş yavaş yürüdüğüm koridordan şimdi hızlı hızlı yürüyorudum .Odama girince Fatma teyzeye koşarak sarıldım. Hafiften gözlerim dolarken Fatma teyze saçlarımı okşayıp beni sakinleştirmeye başladı.
"Kuzum ağlama bak yeni bir aileye kavuşacaksın işte yıllardır beklediğin aile sevgisini göreceksin üzme kendini meleğim. "
Fatma teyze bana bunları söylerken başımı boynuna gömdüm .Yıllardır annem gibi gördüğüm , anne kokusunu aldığım tek kadındı . Başka birisinin olmasını istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tesadüf ( Düzenlenecek )
Ficção Adolescente" Körsün o zaman sen görmediğine göre," çocuk çatık kaşlarını düzeltip alayla bakmaya başladı bu kez. " Görmememde haklısın bu kadar kısa olmasaydın belki senin gibi cadı bir kıza çarpmamış olurdum." Gözlerimi pörtleterek karşımdaki yakışıklı ama bi...
