Silence

Hoofdstuk 1

Ik ben zo blij met Herman! We zijn al een jaar en paar maanden samen. Iedereen was blij toen we het vertelde, zelfs mijn moeder was blij. Ze moest het eerst bewerken maar achteraf was ze blij voor me. Blij, dat ik iemand had gevonden die van me houdt. 'Hey sweetie.' 'Hey.' Herman komt naast me zitten op de bank. 'Zullen we een liedje spelen?' Ik wijs naar de piano. 'Oke.' We staan op en lopen naar de piano. Herman begint te creo te spelen. Ik zing mee en het is echt leuk.

Na het liedje horen we geklap. We kijken om en zien Olga, roberto en violetta staan. Ik glimlach. 'Het was echt mooi!' Olga veegt een traan weg. 'Dankje!' Ik kijk haar glimlachend aan. 'Ik ben zo blij dat jullie elkaar hebben gevonden!' Violetta geeft ons en knuffel daarna loopt ze naar boven. 'Ik ben ook blij dat ik je heb gevonden.' Ik kijk Herman aan. 'Ik jou ook!' Ik glimlach en geef hem een pasionele kus. Daarna leg ik mijn hoofd op zijn schouders en we spelen nog wat liedjes. 'Ik hou van je!' Ik hef mijn hoofd op. 'Ik ook van jou, Angie. Ik laat je nooit meer gaan.'

Wat was die tijd toch mooi. Maar jammer genoeg is die voorbij. Herman hield zich niet aan zijn woorden 'ik laat je nooit meer gaan.' Ik hoor het hem nog zeggen en of hij echt van mij hield?! Dat weet ik zo ook nog niet. Je zal je vast wel afvragen waar ik ben. Ik zit in Frankrijk. Waarom? Ik zal het je vertellen.

'Angie?!' Herman komt naar me toe lopen. 'Ja, wat is er?' Ik draai me om en zie Herman in nette kleren staan. 'Wil je mee naar de tuin komen?' Hij steekt zijn hand uit. Ik pak hem niet begrijpend aan. 'Wat gaan we daar doen?' 'Je zult wel zien.' Herman leidt me naar de tuin. Als we aankomen zie ik een tafeltje met kaarsen erom heen. Het is echt mooi. Herman loopt naar een stoel en doe hem naar achter. Ik ga zitten. Hij komt over mij zitten. 'Waarom?' Vraag ik. 'Omdat ik van je hou!' Ik glimlach. Olga komt met eten en het ziet er heerlijk uit. Samen eten we rustig en praten wat, het is echt zo gezellig. Ik zie Herman zenuwachtig worden. 'Wat is er?' Hij staat op en komt naar me toe. 'Hou je echt van mij?' Hij kijkt me bang aan. 'Ja!' Ik kijk hem niet begrijpend aan. Herman gaat door zijn knie en pakt iets uit zijn zak. 'Na de dood van Maria, had ik nooit gedacht dat ik weer van iemand kon gaan houden! Jade, esmeralda en Priscilla waren allemaal vergissingen. Van de eerste dag dat ik je zag wist ik meteen dat ik van je hield, maar ik was veel te laf! Ik ben blij dat alles goed gaat nu met ons! Dat iedereen het accepteert. Ik zit allang met deze vraag en violetta zei dat ik het gewoon moest doen. Dus, Angie carrara jij bent mijn alles. Wil je mijn vrouw worden? Aan me zijde staan bij slechte en goede tijden? Wil je met me.....' Ik heb tranen in mijn ogen van blijheid. Hij kan zijn zin niet afmaken want violetta haar stem komt er tussen. 'Mama?!' Ik verschiet. Herman staat meteen op en we lopen naar binnen. Dan zie ik haar staan. Haar mooie haren, lach, mijn enige echte zus! Maria.

Herman stond dus gewoon op het moment om me ten huwelijk te vragen. Maar nee hij wou het niet meer en dat snap ik ook. Na die dag dat geweldig moest zijn ben ik naar hier gekomen. Ik kon niet meer daar blijven. Mijn zus is terug! Ik dacht dat ze dood was maar nee daar stond ze voor de deur. Ik hou nog steeds van Herman maar het kon niet meer hij heeft zijn vrouw terug en als Maria van onze relatie wist wie weet hoe zal ze reageren. Helemaal alleen reisde ik naar hier. Nee! Ik lieg. Ik was niet alleen, alleen dat wist ik nog niet. 'Mama? Waarom gaan we naar Buenos Aires?........'

Zo dit is het nieuwe boek! Ik hoop dat het wat leuk is :)