Silence

Hoofdstuk 9

Clara POV

Mama komt maar niet uit haar kamer. Het is nu al een week later. Hoe mama naar die man keek, die man is dat mijn nonkel? Maar mama keek hem aan met....met liefde. Je kan toch niet verliefd zijn op je schoonbroer? Of wel? Ik zucht. Waarom is mijn leven zo ingewikkeld. Ik wil de oude mama terug. De mama die dingen met me deed, de mama die lachte. Niet de mama die alleen op haar kamer zit en verdriet heeft. We kwamen naar hier omdat ze het miste hier, maar ze komt niet buiten. Misschien moet ik nog eens gaan vragen of we iets gaan doen. Ik moet haar toch ooit overtuigen. Ik loop snel naar boven en klop op haar deur. Geen antwoord. Vreemd. Ik klop nog eens. Als ik dan nog geen antwoord heb ga ik gewoon naar binnen. Ze ligt op het bed te slapen met een foto op haar. De foto die ze ook had toen ze aan het Wenen was. Zal ik kijk wie erop staan? Ja, ik ben er zeker van dat het papa en mama zijn. Ik loop stilletjes naar haar toe. Maar war als ze wakker word? Toch loop ik stilletjes verder. Mijn hand gaat langzaam naar de foto. Ik ben zo dichtbij.... Totdat mama waller word. Ik trek mijn hand snel terug. 'Wat is er lieverd?' Ze kijkt me slaperig aan. 'Ik wou komen vragen of je nu eens iets met mij wou gaan doen, maar ik wist niet dat je sliep, sorry dat ik je heb wakker gemaakt.' Ik kijk naar de grond. 'Het maakt niet uit en wat wil je gaan doen?'

Angie POV

Ik hoor een geluid en doe langzaam mijn ogen open. Clari staat daar naar me te kijken. (Je kent hun gesprek wel :') ) 'dus je wilt iets gaan doen met mij?' Ze kijkt zowat ongelooflijk. 'Ja!' Ze krijgt meteen een glimlach. En dat doet mij automatisch ook glimlachen. Ik heb zitten nadenken en ik kan niet voor eeuwig mij opsluiten voor een man die me allang is vergeten. En terug naar Frankrijk gaan kan ook niet, weg lopen van je problemen lost niks op. Dat heb ik wel gemerkt, want Herman blijft maar door mijn hoofd spoken. Maar nu even terug naar Clara. 'Zullen we naar het park gaan?' Vraagt ze. 'Lijkt me leuk.' Ik stap uit bed en kleed me om. Mijn eerste keer dat ik buiten kom sinds dat we hier zijn. Ik kijk opzij en zie Clara van oor tot glimlachen. Ze is dus blij dat ik mee ga. Glimlacht pak ik haar hand en samen lopen we naar het park.