Silence

Hoofdstuk 27

Dagen zijn voorbij. Clara is steeds afwezig en ze doet best afstandelijk tegen Herman. Nog steeds woon ik bij hun. Maar de kans word groter en groter dat ik terug vertrek. Maar iets houdt me tegen. Ik weet niet wat. Misschien omdat ik nog steeds van Herman hou en hem niet voor eeuwig wil los laten? Telkens zie ik onze mooie tijd. Geloof me als ik zeg onze tijden waren perfect!

Maria en Herman zijn drie dagen getrouwd. Ze doen zo klef. Het stoort me vreselijk. Ik wil de plaats van mijn zus hebben. Ik wil Hermans lippen voelen, ik wil zijn aanrakingen hebben, ik wil zijn lieve woordjes horen, ik wil 'ik hou van je' uit zijn mond horen en dat het bestemd is voor mij.

Clara POV

Hoe kan hij? Hoe kan hij het ons aandoen?! Mijn eigen vader heeft me verraden. Hij zei dat hij van mijn moeder hield. Hij wou er alles aandoen om haar terug te hebben. Maar nu is hij gewoon met mijn tante getrouwd? Hij zei dat hij van mama hield. Ik weet nu hoe mama zich voelt, hoe moeilijk ze het heeft en hoe erg het voor haar is. Ze houdt van papa maar hij houdt haar zowat aan het lijntje. Langzaam pak ik een glas en vul hem met water. Zal papa nog van mama houden? Of zou het allemaal een leugen zijn geweest om mij een plezier te doen? Maar toen hij het zei! Het leek zo echt.... Een zucht verlaat mijn lichaam. Ik weet het allemaal niet meer. Voetstappen hoor ik achter me. Ik draai me om en zie hem daar staan...de verrader. Ik wil me terug omdraaien en langs de andere keukendeur weg lopen. Maar hij houdt me tegen. 'Kunnen we even praten?' Zijn stem klinkt shors, met zijn hand op mijn arm draai ik mij om. 'Wat jij wilt.' Ik kijk hem niet aan. Hij verdient het niet! Hij heeft mij pijn gedaan! Maar het ergste van al hij heeft mama pijn gedaan en nog geen beetje. 'Ga even zitten.' Papa gaat al zitten. Even kijk ik naar de stoel naast hem en niet veel later zit ik erop. Seconden gaan voorbij zonder een woord te zeggen. Het is best ongemakkelijk. 'Waarom doe je zo?' Zijn stel vult uiteindelijk de keuken. 'Hoe?' Vraag ik kortaf. 'Zo...zo ja....afstandelijk.' Hij kijkt voor zich uit, precies bang om naar mij te kijken. 'Doe ik niet.' Ik kijk ook voor me uit. Weer is het stil. 'Ow stoor ik?' Mama komt de keuken ingelopen. 'Nee helemaal niet.' Antwoord ik en kijk haar aan. Ik zie haar voorzichtig kijken naar papa. Haar ogen beginnen meteen te stralen maar toch is er nog een sprankeltje verdriet. Ze pakt wat drinken en verdwijnt al snel terug uit de keuken. Papa kijkt haar achterna. 'Daarom doe ik dus zo.' Voor het eerst in tijden kijk ik hem terug aan. Verbaasd kijkt hij mij ook aan. 'Paar dagen geleden zei je dat je nog van mama hield maar toch ben je getrouw met tante Maria. Waarom?' Ik kijk hem hopeloos aan. Hij is sprakeloos ik zie het, het probeert wat te zeggen maar al snel gaat zijn mond al terug dicht. 'Mag ik je één ding vragen?' Ik kijk hem afwachtend aan. Hij knikt. 'Ik wil een eerlijk antwoord.' Hij knikt nogmaals. 'Hou je nog van mama ja of nee?'

Sorry dat ik een tijd niet heb ge-update!!! Maar ik krijg echt geen hoofdstuk klaar :/ ik hoop dat het nog wat leuk is.