Silence

Hoofdstuk 19

'Angie?' Ik hoor een zachte stem en daarna voel ik iemand over mijn arm wrijven. Ik open mijn ogen en zie Maria staan. 'Je kamer is klaar.' Zegt ze zacht. 'Dankje.' Zeg ik ook zacht. Maria verlaat terug de kamer en ik sta langzaam op. De foto heb ik nog steeds in mijn hand vast. Ik loop naar de kamer waar ik mag slapen, niet mijn eigen, want daar ligt Clara. Ik hoop echt dat het goed komt met ons.

Als ik in de kamer kom, ga ik meteen terug slapen. Ik was echt moe.

Volgende dag

Fluitende vogels hoor ik vanbuiten, langzaam doe ik mijn ogen open en de zon, die een weg naar binnen weet te vinden, komt me tegemoet. Even lig ik gewoon in bed, te genieten hoe goed het ligt en hoe goed ik heb geslapen. Maar dan begint het langzaam door de dringen, ik ben niet in mijn eigen kamer?! Ik ga wat rechtop zitten en weet het dan, ow ja ik woon terug bij mijn zus. Een zucht verlaat mijn lichaam, waarom moet ik toch ziek zijn? Als ik dat niet was dan had ik gewoon in mijn eigen huis kunnen blijven, maar nu zie ik tenminste Clara. Ik weet niet of dat nog ooit terug goed komt. Moeder zijn is zo leuk! Maar ik heb het verpest, nu ik het zo bekijk, ik verpest zowat heel mijn leven. Alles wat goed lijkt te gaan, vind altijd wel iets om het slecht te laten eindigen. Kijk naar Herman en mij, en nu met Clari.

Als ik beneden komt, zit iedereen al aan tafel. 'Goedemorgen.' Zeg ik en iedereen antwoord behalve Clari, uit mijn verbazing antwoordde zelfs Herman. Ik ga op een stoel zitten die nog vrij was. We ontbijten rustig. 'Wat ga je vandaag doen?' Violetta kijkt me aan. 'Ik weet niet en jij?' Zeg ik terwijl ik mijn schouders op hef, ook zij heft haar schouders op. 'Zullen we naar het pretpark gaan?' Maria kijkt ons alle aan. Het pretpark? In mijn situatie?! Nja, waarom ook niet. Ik moet nu genieten van het leven, wie weet ben ik er straks niet meer. Nee nee niet zo denken. Altijd het positieve denken en vooruit kijken! 'Ga je ook mee Angie?' Maria richt zich op mij. Ik kijk op en zie dat de rest zich al klaar maken is. 'Ja, waarom ook niet.' Antwoord ik. 'Jeej!' Juicht Maria als een klein kind en geeft me een knuffel. Ik glimlach. Zal dit een leuke dag worden?!

Sorry sorry sorry dat het een tijdje duurt voordat ik update!! Maar ik ben de laatste tijd zo inspiratieloos!