Silence

Hoofdstuk 31(ander deel)

Ik weet dat er eerst een ander deel opstond maar er was iets mis gegaan. Het begin is nog hetzelfde maar er is een stukje bijgekomen :) lees aub opnieuw!!!

Herman POV

Ik kan Angie toch niet zomaar laten gaan. Ik mis onze tijden! Bij haar voelde ik me zo anders....zo...ja ik weet niet. Verliefder? Zij heeft ze toch gelukkig gemaakt. Maria heeft me zwaar gekwetst en Angie hielp me om terug blij te zijn, om me terug goed in mijn vel te voelen, om terug verliefd te worden.... En dan niet verliefd op Maria maar op haar. We hebben een prachtige dochter. Ze heeft een vader en moeder nodig, maar ik kan violetta ook niet in de steek laten. Een zucht verlaat mijn lichaam. Deze keer moet ik Angie helpen. Ze is te laatste tijd zo verdrietig. Ik weet niet wat het is maar ik moet haar helpen, maar eerst haar vertrouwen terug winnen.

Angie POV

'Was je dag leuk?' Ik kijk Clari aan die met een grote glimlach op de bank zit. Ze knikt hevig. 'Het was zo leuk! Elke keer leer je wel iets bij! Als ik groot genoeg ben wil ik daar ook les gaan volgen! En hopelijk kan jij dan ook terug les geven.' Ze glimlacht naar me. Als ze zo vertelt. Komen de herinneringen van vroeger terug naar boven. Van hoe graag ik daar les wou volgen tot leerkracht! Maar nu is dat verleden. Ik mis die tijd. 'Dat zien we dan wel.' Ik glimlach ook naar haar en ga naast haar zitten. 'En hoe was jou dag?' Ze kijkt me vragend aan. 'Rustig.' Ik leg mijn arme over haar heen. 'Jammer dat je niet mee ging.' Ze komt tegen me aanliggen. 'Volgende keer doe ik mijn best om mee te gaan.' Zeg ik zacht. 'Echt?' Ze kijkt me even aan en ik knik. Ze glimlacht. 'Was papa ook thuis?' Ze gaat terug gewoon liggen. 'Ja.' Zeg ik met een zucht. 'Hou...hou je nog van hem?' Vraagt ze voorzichtig. Ik voel tranen prikken in mijn ogen, het gesprek van in de keuken komt terug in me op. 'Mama?' Clari gaat recht zitten en kijkt me aan. 'Het komt goed!' Ze geeft me een dikke knuffel. 'Dankje.' Ik glimlach zachtjes naar haar als we terug loslaten. 'Papa zal op een dag inzien dat jij zijn ware bent, al zijn tante en papa samen en denkt iedereen dat dat echte liefde is. Zie ik bij jou en papa meer liefde! En dat zeg ik niet omdat ik jullie dochter ben maar omdat het de waarheid is.' Ze geeft me nog een knuffel. 'Waarom word je toch zo snel groot.' Fluister ik. Ze begint te lachen. 'Ik ben dit allemaal van jou geleerd!' Ik krijg ook een glimlach. 'Je bent de beste mama ooit.' Fluistert ze dan. 'En jij de beste dochter.' Ik hou haar wat strakker bij me. Wat ben ik toch blij met haar, als ik haar niet had. Weet ik niet of ik me wel zo sterk kon houden. Ik kijk op en zie Herman in de deuropening van zijn kantoor staan. Hij glimlacht zachtjes en dat doe ik terug. Kon ik de tijd maar terug draaien, zodat ik mijn fouten kon recht zetten. Maar wat als ik niet weg gegaan was in doe tijd zal hij dan nog voor Maria gekozen hebben?