Draco
Twee dagen later sta ik tegelijkertijd met Hermelien in het Bezweringen lokaal, professor Banning heeft ons de opdracht gegeven om strafregels te schrijven. Daarna mompelde de hij iets over een probleem en ging die het lokaal uit. Ik had de gedachte om te vluchten maar heb dit toch maar niet gedaan, dan zou ik hier nog vaker zitten. Hermelien heeft nog niks tegen me gezegd en werpt me zo nu en dan boze blikken toe.. Het is tenslotte mijn schuld dat ze hier zit.
"Hoeveel strafregels ook alweer?" vraag ik na een lange stilte, Hermelien kijkt me aan en negeert me vervolgens. Ik zucht zacht en kijk naar Hermelien. Eigenlijk is Hermelien zo lelijk nog niet. Ze is best wel knap om eerlijk te zijn.
"Stop met staren Malfidus," zucht Hermelien, "Pas als jij antwoord geeft op mijn vraag," reageer ik. Hermelien zucht diep. Ik haal een hand door mijn haar.
"Nou dan wens ik je succes met staren," reageert Hermelien na een kleine stilte, ze krijgt een klein glimlachje op haar gezicht. Ik kijk haar boos aan maar blijf naar haar staren. Hermelien schrijft door en blijft glimlachen.
Twee uur later, waarin ik werkelijk niks anders heb gedaan dan naar Hermelien staren wat me best wel goed beviel, komt professor Banning terug. Ik kijk snel terug naar mijn blaadje en zie dat mijn strafregels op twee handen te tellen zijn. Professor Banning kijkt als eerst bij mij op het blaadje en schud dramatisch zijn hoofd, vervolgens kijkt hij bij Hermelien wat hem iets schijnt op te vrolijken.
"Draco mag ik vragen waarom jij maar acht strafregels hebt geschreven?" vraagt professor Banning me dan, ik werp een korte blik naar Hermelien en zie haar glimlachen. Oh, karma komt je halen Hermelien.
"Nou, Hermelien wou me niet vertellen hoeveel strafregels we moesten schrijven professor en ik wou er niet teveel doen," zeg ik dan, ik werp opnieuw een blik naar Hermelien en ze kijkt me woedend aan.
Professor Banning zucht diep, "Dan mogen jullie morgen allebei terugkomen, begrepen?" zegt hij dan. Ik knik en Hermelien doet hetzelfde zie ik vanuit mijn ooghoeken. Dan lopen we allebei het lokaal uit. We staan nog maar net op de gang als Hermelien me woedend aan kijkt.
"Jij ongelofelijke sukkel! Nu moet ik morgen weer strafregels schrijven!" schreeuwt Hermelien boos naar me, "Het zijn maar strafregels modderbloedje," zeg ik schouderophalend.
"Gebruik het woord modderbloedje niet als scheldwoord wanneer je het niet als scheldwoord kan gebruiken," sist Hermelien boos. "Hoe bedoel je?" vraag ik.
"Malfidus je kan niet meer schelden met modderbloedje, ik ben niet dom hoor. Je ziet het niet meer als scheldwoord sukkel," reageert Hermelien boos.
"Nou tot morgen maar weer he," zeg ik dan, daarna draai ik me om en loop naar de leerlingenkamer. Onderweg denk ik aan mijn actie, was het wel eerlijk om er voor te zorgen dat Hermelien nog een keer strafregels moet schrijven? Ik verwerp de gedachte snel, zij zorgde er voor dat ik niet wist hoeveel strafregels ik moest schrijven. Het is gewoon karma.
Dan komt de gedachte in me op dat Hermelien precies weet hoe het zit met mij en het woord modderbloedje. Dat ze weet dat ik het niet meer als scheldwoord kan gebruiken, dat ze het heeft gemerkt.
Als ik een paar minuten later de leerlingenkamer binnenloop komen Korzel en Kwast direct op me af lopen, Korzel heeft een grote zak met Smekkies in alle smaken in zijn handen.
"Dus hoe was het nablijven met modderbloedje Griffel?" vraagt Korzel terwijl hij een groen snoepje in zijn mond doet. Even later trekt hij een moeilijk gezicht, het zal wel naar spinazie smaken.
"Ach, ze haat me," reageer ik vervolgens op de vraag van Korzel, hij knikt goedkeurend en Kwast doet hem na.
"We mogen morgen naar Zweinsveld, gaan we?" vraagt Kwast, hij propt een roze snoepje in zijn mond. Ik wil al bijna knikken maar weet dan weer dat ik morgen opnieuw strafregels moet schrijven.
"Moet morgen opnieuw strafregels, gaan jullie maar," zucht ik, ik had best wel zin om weer eens naar Zweinsveld te gaan. Ik ben er al een tijdje niet meer geweest.
***
Een dag later zit ik opnieuw weer strafregels te schrijven. Hermelien zit naast me en werpt me om de minuut een woedende blik toe. Professor Banning is opnieuw weg gegaan maar heeft nu duidelijk op het bord gezet hoeveel strafregels we moeten schrijven. 100 stuks om precies te zijn. We moeten honderd keer op schrijven: Ik mag niet te laat komen.
Diep zuchtend begin ik aan de dertigste zin, Hermelien werpt me opnieuw een woedende blik toe. Als ik de zin af heb kijk ik haar voor een lange tijd aan. Vervolgens ga ik weer door.
Een halfuur later ben ik klaar, Hermelien is zo te zien ook klaar maar we kunnen hier pas weg wanneer professor Banning terug is. Hermelien staart me aan en ik ontwijk haar blik. Ondertussen verveel ik me dood dus begin ik wat te tekenen op het papier. Zonder dat ik het me besef begin ik Hermelien na te tekenen, wanneer ik begin met het tekenen van haren besef ik me pas dat ik niet een random meisje maak maar Hermelien.
Hermelien merkt het ook op, ze kijkt naar mijn blaadje en kijkt me daarna recht in de ogen. Snel wend ik mijn blik af, ik probeer de haren anders te maken zodat de tekening niet meer op Hermelien lijkt maar het helpt niet. Ik voel mijn wangen rood worden. Ik schaam me dood voor mijn tekening en tover een gum tevoorschijn. Ik zet de gum op het papier maar net voordat ik begin te gummen begint Hermelien te praten.
"Wacht, niet gummen," zegt Hermelien, ik kijk haar verbaasd aan. "Wat het is geen lelijke tekening en aangezien we niks beters te doen hebben kun je hem misschien afmaken?" vervolgt ze haarzelf. Ik blijf haar verbaasd aan kijken maar knik dan kort. Ik ga verder met de tekening.
Tien minuten later is de tekening af en is professor Banning nog steeds niet terug. Ik overhandig Hermelien blozend de tekening, ze kijkt er een tijdje naar.
"Bedankt Malfidus," zegt ze dan, ik knik kort. "Ik hou de tekening als vergoeding van mij twee keer laten nablijven," zegt Hermelien daarna. Een glimlachje verschijnt op mijn gezicht. Hermelien klonk best wel vriendelijk, volgens mij is dit ons tweede gesprek waarin we normaal tegen elkaar praten. De glimlach op mijn gezicht word wat groter.
"Stop nou maar met staren Malfidus, je bent net een soort pedo," snauwt Hermelien. Dan was dat het einde van het tweede gesprek waarin we vriendelijk tegen elkaar deden. Stiekem hoop ik dat er nog vaker zo'n gesprek komt.
yay hoofdstuk drie alweer :)) wat vinden jullie er van tot nu toe? xo Nienke
JE LEEST
"Mudblood!" || Dramione
Fanfiction"Je bent gewoon een smerig modderbloedje," zegt hij voor de zoveelste keer vandaag. Het lijkt alsof hij het meer tegen zichzelf heeft dan tegen mij, hij kijkt me niet aan. Het doet me geen pijn meer dat hij dit zegt. Het klinkt zo aarzelend dat ik t...
