"Mudblood!" || Dramione

017

Draco Malfidus

"Ik voel het gewoon, ze zitten hier in de buurt Arduin," zegt Fenrir Vaalhaar met een zware stem, Hermelien piept zachtjes en kruipt dichter in mijn armen. Ik probeer haar zachtjes te troosten en hou haar stevig vast.
"Ik ruik ze gewoon Arduin, ik denk echt dat hier mensen zitten. De sporen zijn te duidelijk," gaat Fenrir verder, "Kom op Vaalhaar, je ruikt gewoon dreuzels dus kom we gaan terug," sist Arduin. Ik herken de stemmen precies doordat ze zo vaak bij ons thuis zijn geweest de laatste tijd. Ik zie precies voor me hoe Fenrir als een echte wolf de grond zit te ruiken en hoe Arduin geïrriteerd toe zit te kijken.
"Nee, straks zitten ze hier echt. Stel je voor dat we ze vinden, hoe trots zal de Heer van het Duister wel niet zijn?" zegt Fenrir, "En hoe boos zou hij wel niet zijn als wij onze tijd zitten te verspillen," zucht Adruin.

Ik kijk naar Hermelien, ze ziet er vreselijk bang en wanhopig uit. Een traan rolt over haar wangen, het doet me ontzettend veel pijn om haar zo te zien. Hermelien snikt zachtjes maar probeert zo stil mogelijk te blijven. Ik wrijf haar over haar rug en kus haar op haar voorhoofd.

"Fenrir we gaan nu," zegt Adruin woedend, "Ik heb het koud en wil hier weg," vervolgt hij. Hermelien snikt luid, geschrokken kijkt ze me aan.
"Adruin dat hoorde jij ook, of niet?" vraagt  Fenrir, "Nee ik hoorde niks," zucht Adruin.

"Het komt wel goed lieverd," fluister ik zachtjes in Hermeliens oor, ze trilt ontzettend en huilt zacht. Ik trek haar zo dicht mogelijk tegen me aan en hou haar stevig vast. Opnieuw druk ik een kus op haar voorhoofd. Ik wrijf over haar rug en merk dat ze steeds harder begint te trillen.
"Het komt wel weer goed, je bent de slimste heks van jouw leeftijd niet waar? Dan kun je die spreuken heus wel goed uitspreken," troost ik haar. Een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht maar tranen blijven rollen.

"Ik ruik ze, ik ruik haar angst," sist Fenrir, "Wat lul je nou weer Fenrir, ze zijn hier niet!" schreeuwt Adruin woedend.

"Hermelien we moeten hier weg," zeg ik een beetje bang, "Ik denk dat Fenrir ons zo vind."
"Hoe wil je dat doen Draco?" vraagt Hermelien angstig, "Ik denk er aan om ze te verassen, jij ruimt de tent op met die spreuk van je en ik leid ze af. Daarna verschijnselen we, oké?" vraag ik aarzelend. Hermelien knikt kort, ik laat haar los en allebei stappen we het bed uit.

"Ik ruik ze zo goed, ik denk dat ik ze zelfs hoor," sist Fenrir, "Oh hou je bek toch achterlijke weerwolf!" schreeuwt Adruin.

Hermelien en ik staan beiden voor de tentopening. Ik pak de rits van de rechterkant vast en Hermelien die van de linkerkant.
"Drie, twee, één," tel ik zacht af, dan ritsen we allebei de tent open.

"Fenrir mijn oude vriend!" roep ik enthousiast terwijl ik de tent uitstap, hierdoor stap ik ook onze veilige zone uit. Hermelien stapt snel de tent uit en mompelt wat spreuken.
"Ik heb je gemist man, speciaal voor jou heb ik dus een lekker modderbloedje!" ga ik enthousiast door, het doet me pijn van binnen om zo te doen.
"Draco? Ben je wel helemaal? Vluchten met dat wijf? Het is dat de Heer van het Duister jullie in leven wilt anders had ik je allang aan stukken gereten," sist Fenrir.
"Ach Fenrir, ik hou wel van een beetje spanning in het leven," zeg ik zo nonchalant mogelijk, Fenrir krijgt een kleine glimlach op zijn gezicht.
"Je veranderd ook nooit he Draco? Kom met ons mee, tot nu toe heeft de Heer van het Duister alleen maar straf voor je en wil hij je niet dood hebben," vertelt Fenrir.

Hermelien komt naast me staan, ze gaat op haar tenen staan en drukt haar lippen op mijn oor.
"We kunnen gaan," fluistert ze in mijn oor, ik knik kort en pak haar hand vast. Hermelien heeft in haar andere hand het tasje stevig vast want daar zit natuurlijk de tent in.

"Kijk Fenrir, ik moet je wat vertellen. Ik heb je nooit gemogen, je bent een echt monster. Ik hou van Hermelien en ik geef niks om dat hele bloed gedoe, begrepen? Dus, succes met terug gaan naar Voldemort samen met Adruin. Adios hé!" schreeuw ik. Daarna verschijnselen Hermelien en ik snel naar een andere plek.

Wanneer we op een nieuwe plek aankomen kijk ik goed om me heen, al snel zie ik dat we in Zweinsveld staan. Verbaasd kijk ik naar Hermelien, waarom heeft ze ons hier naar toe gebracht? Ik dacht dat we naar een ander bos zouden gaan of naar een open plek.

"Hermelien waarom zijn we in Zweinsveld?" vraag ik terwijl ik een hand door mijn haar hoor, "Ik moet met je praten Draco voordat ik mijn besluit neem," reageert Hermelien. Ik hoor duidelijk dat ze probeert ze kalm mogelijk te blijven maar haar stem trilt enorm.
"Kom, ik weet een plek om te praten," verteld Hermelien, ze pakt mijn hand en opnieuw laat ze ons verschijnselen. Al snel komen we uit in een soort grot.

"In ons vierde jaar toen Harry mee moest doen met het Toverschool Toernooi heeft Sirius hier een tijdje gezeten, we zijn een paar keer langs geweest om te overleggen over verschillende dingen. Het is hier veilig want niemand komt hier," vertelt Hermelien, ik knik kort.
"Waarom moeten we praten, wat moet je beslissen Hermelien?" vraag ik haar, "Nou Draco, ik zal heel eerlijk zijn. Ik weet niet als ik dit wel kan, ik hou echt heel veel van je maar is het niet beter als je me vermoord? Of als je me uitlevert aan Jeweetwel en zorgt dat je zelf veilig bent, dat is veel belangrijker voor mij. Om precies te zijn, daar zou ik mijn leven voor geven Draco. Dus vermoord me Draco," ratelt Hermelien.
"Hermelien stop. We kunnen dit best, we hebben het overleefd niet waar? Dus laten we hier snel gaan en verder gaan. Als het te lang duurt dan ga ik zelf wel in strijd met Voldemort want weet je Hermelien ik zou je mijn leven geven om te zorgen dat je veilig bent," vertel ik haar.

"Draco vermoord me nou gewoon! Ik wil dit niet meer, oké? Ik kan dit niet!" gilt Hermelien wanhopig, "Hermelien rustig oké? Het komt goed, het komt allemaal wel goed," probeer ik Hermelien te kalmeren.
Hermelien duwt me naar achteren, "Vermoord me Draco! Zorg nu gewoon dat je zelf veilig blijft!" gilt Hermelien. Ik schud mijn hoofd en loop naar Hermelien toe, ze plaatst direct haar handen tegen mijn borstkas aan en wil me wegduwen. Ik hou haar stevig vast.
"Doe het Draco, nu," fluistert Hermelien terwijl tranen over haar wangen rollen.
"Nee!" schreeuw ik woedend, "Hermelien niet opgeven oké? We kunnen dit best, ik hou van je en stop met denken dat ik je ga vermoorden!"

"Ik wil haar wel voor je vermoorden haar Draco,"

[kleine spoiler, haha. what do you think? ghehe xo Nienke]