"Mudblood!" || Dramione

009

Draco

Hopeloos sta ik toe te kijken, Korzel en Kwast trappen Hermelien in haar buik en ik hoor haar gillen. Hermelien draait haar gezicht naar me toe, ik wil snel achter een boom gaan staan maar het is al te laat. Ze kijkt me recht in de ogen. Haar ogen smeken me om hulp, ik zie tranen over haar wangen rollen terwijl ze maar blijft gillen.
"Hou je bek modderbloedje," snauwt Korzel naar haar. Hermelien kijkt me hulpeloos aan. Ik moet haar redden maar hoe? Ik kan niet te voorschijn komen en Korzel en Kwast laten stoppen.. Dan vertellen ze aan iedereen dat ik voor Hermelien ben opgekomen. Ik haal een hand door mijn haar. Wat moet ik nou doen? Ineens denk ik aan het plan wat ik had voordat ik zoende met Hermelien, het plan om net zoals vroeger te doen. Gemeen te zijn tegen haar.  Als ik nou wil of niet, dat is misschien wel het beste om te doen.

"Korzel Kwast! Hoe durven jullie zonder mij te beginnen!" roep ik als ik de bosjes uit loop, Korzel en Kwast kijken me verbaasd aan. Ik zet een neppe glimlach op en loop op Hermelien af.
"Sorry," fluister ik zo zacht dat alleen zij het kan horen, dan trap ik Hermelien zacht in haar zij. Hermelien begint hard te gillen. Trapte ik haar zo hard? Ik deed het toch zacht?

"Laten we een wedstrijdje doen, degene die haar het hardste trapt wint," stelt Korzel lachend voor. Ik knik nep enthousiast en Kwast lacht. Korzel wil op Hermelien aflopen maar ik stop hem.
"Ik ga wel als eerst," zeg ik. Ik ga bij Hermelien staan, dan zwaai ik mijn been naar achteren.
"Sorry," fluister ik opnieuw naar haar, dan trap ik haar zo zacht mogelijk. Hermelien begint als een gek te gillen. Nu loopt Korzel op Hermelien af, ik moet hem stoppen. Korzel trapt echt ontzettend hard!

"Korzel wacht, ik hoor wat!" schreeuw ik dan, Korzel draait zich om.
"Vlucht, ik denk dat er een leraar aan komt," zeg ik terwijl ik een hand door mijn haar haal.
"Maar wat moeten we met het modderbloedje?" vraagt Kwast, "Ik reken wel met haar af," zeg ik en ik zet een neppe grijns op. Korzel en Kwast knikken en rennen dan snel weg. Een paar minuten later, als ik zeker weet dat ze weg zijn ga ik bij Hermelien zitten. Huilend kijkt ze me aan.

"Gaat het een beetje?" vraag ik haar, Hermelien reageert niet en huilt alleen maar. Ik trek haar voorzichtig overeind zodat ze weer zit, Hermelien reageert niet en blijft maar huilen.
"Hermelien? Zeg nou iets," smeek ik haar, Hermelien blijft huilen en zegt helemaal niks.
"Hermelien?" vraag ik opnieuw, ze blijft huilen. Dan staat Hermelien op, ik vlieg overeind en probeer haar te helpen maar ze duwt me weg. Hermelien wil weglopen maar ze loopt ontzettend moeilijk, ik ren naar haar toe.
"Hermelien, zeg nou iets tegen me. Hoe gaat het? Hoe kan ik je helpen?" vraag ik hopeloos, ik haal een hand door mijn haar en loop naast Hermelien. Maar ze blijft me negeren, ze blijft maar huilen. Het wordt steeds minder maar tranen blijven maar over haar wangen stromen. Ze blijft me maar negeren.

"Hermelien, laat me je nou helpen," smeek ik haar, "Kom op, dit gaat zo toch niet?"
"Het is Griffel voor jou, alleen vrienden gebruiken de naam Hermelien. Daarbij donder op, ik wil je hulp niet," snauwt Hermelien dan, ik kijk haar verbaasd aan. Meent ze dit nou?
"Kom op, laat me je nou helpen. Dit gaat zo echt niet, je moet hulp krijgen. Naar madam Plijster of zo," zucht ik zacht. Hermelien kijkt me boos aan.
"Laat me met rust Malfidus," snauwt ze woedend. Ik schud mijn hoofd.
"Oké, je wilt helpen? Laat me met rust, dat helpt al behoorlijk," zegt Hermelien.  Ik zucht diep en sla mijn arm om Hermelien heen. Dan zonder naar haar protest te luisteren til ik haar op en neem haar in mijn armen.

"Laat me los! Jij sukkelige fret!" gilt Hermelien, ik grinnik om haar scheldwoorden keuze. Toch blijf ik Hermelien stevig vast houden.
"Je mag kiezen, wil je naar de Kamer van Hoge Nood of naar de ziekenzaal?" vraag ik Hermelien, ze kijkt me woedend aan. "Geen één van tweeën, als je me zo nodig moet helpen breng je me maar naar Hagrid," reageert ze dan boos.

"Euh, weet je dat wel zo zeker?" vraag ik haar aarzelend, Hermelien begint direct te knikken.
"Daarbij kun je me ook wel weer loslaten," zegt ze, "Zodat je valt en ik je weer kan optillen?" merk ik sarcastisch op. Hermelien zucht.

Ongeveer tien minuten later staan we voor het huisje van Hagrid, ik klop aan met Hermelien nog steeds in mijn armen. Ik zucht kort en Hagrid doet open. Hagrid kijkt me verbaasd aan en wanneer hij door heeft dat ik Hermelien in mijn armen heb kijkt hij ook wat boos.
"Wat is er gebeurd?" vraagt hij vriendelijk, Hagrid kijkt meer naar Hermelien dan naar mij.
"Wat heb je haar aangedaan Malfidus?" snauwt Hagrid naar me, "Niks," zeg ik snel.
"Kom maar binnen," zegt Hagrid dan, "Euh, ik kwam alleen Hermelien hier brengen. Dat wou ze graag," stamel ik.
"Malfidus binnen komen en blijven totdat ik het hele verhaal heb gehoord," zucht Hagrid.

Wanneer Hermelien klaar is met vertellen blijft Hagrid me maar verbaasd aan kijken.
"Dus Malfidus hier heeft je gered van zijn eigen vrienden?" vraagt Hagrid verbaasd aan Hermelien, ze knikt. Hagrid kijkt me lang aan en geeft me dan een goedkeurend knikje. Hermelien mompelt dan ze gaat slapen, ze loopt naar een bank toe en gaat hierop liggen. Binnen tien minuten slaapt ze.

"Dus Malfidus? Ineens niet meer anti modderbloedjes?" vraagt Hagrid me spottend, ik heb geen idee wat ik moet reageren dus ik haal mijn schouders op. Hagrid doet een stap op me af.
"Bedankt in elk geval, ook namens haar, het is niet niks wat je hebt gedaan," zegt hij dan, ik knik kort. Dan geeft Hagrid me een korte knuffel.

[woop woop, sorry opnieuw een wat korter hoofdstuk xo Nienke]