Not a Dream But a Gift [EDITING ]

prologue

May mga bagay talaga na nakukuha natin kabaliktaran ng inaasahan. Hindi sa ayaw mo yung natanggap mo pero minsan binibigyan niya talaga tayo ng bagay na walang wala at tayo ng bahalang mag lagay at mag puno.

" From nothing into something " ika nga. Lalo na sa panahon naten ngayon? Ang babaeng simple, walang halong arte, mahinhin at may dedikasyon sa pangarap at pag aaral ay isang babaeng guni guni lang.

Pero hindi naman ibig sabihin nito na katapusan na ng mundo kung hindi mo makita yung babaeng pinapangarap mo. Oo tama nabasa niyo "babae", lalake po ang protagonist at speaker niyo sa kwentong to. Maybe medyo wierd sa inyo kasi hindi usually lalaki ang nag kekwento sa wattpads na nabasa niyo but i think this is one of my advantages to make this story interesting ( bakit babae lang ba may karapatang gumawa ng sarili nilang kwento? Bawal na ba mag try? Ganito na ba talaga sa panahon ngayon? Hindi mo na kailangan i push yung sarili mo sa bagay na hindi mo naman dapat ginagawa? )

Kidding aside, gusto ko lang naman mashare sa inyo kung pano naging mala fairy tale ang kwento ng normal na buhay ko.

"Isa na lang Ken sasapakin ko na yan" ( ¬ ､ ¬ )

"Easy ka lang Nalyn , pag pasensyahan mo na . nasa mall tayo (--.-- ;) ". sabay hawak sa noo niya para kumalma

Yup babae siya and Her name is Princess Reinalyn Laurenciana. Babaeng babae no? Pero pupusta ako mas lalake pa sumuntok to sa lalakeng pinag mamalaki niyo. Pero alam niyo? Kahit mas lalake pa siya sakin kung minsan? There's something in her na hindi mapapaliwanag ng mga salitang pwedeng ipangdescribe at ipangcriticize. Kung ano yun? Alamin niyo. ako nga ang daming pinagdaanang hirap bago ko naprove na tama lahat ng hinala ko sa kanya (ー.ー)

~ " Stay just the way you are Nalyn. Because You may not be better than others, but at least you're different. And that's what makes you special ".