Liefde op het grasveld

Slecht nieuws

Louise

De volgende ochtend word ik wakker door het zonlicht dat komt piepen door de spleten van de gordijnen. Door mijn hoofdpijn doet het lichtjes pijn, maar het is doenbaar en voelt lekker warm aan op mijn huid. Ik probeer uit bed te stappen en dat lukt al aardig. Ik voel me niet meer duizelig! Ik wandel naar de badkamer en neem een douche. Die is lekker fris en voelt goed.

Eenmaal aangekleed en opgefrist, loop ik de logeerkamer uit op zoek naar Roel. Die zou nu toch ook al wakker moeten zijn, want we moeten ons bijna melden in Genk voor onze verplaatsingswedstrijd in Brugge.

Als ik de kamerdeur achter mij dichtsla, hoor ik Roels luide en boze stem.

Roel

"Dit kan je niet menen, Anke! Onze zoon, ONZE zoon heeft zijn twee ouders nodig! Ik ga je dit niet laten doen, het is onverantwoord. Jij hebt het recht niet om alleen te beslissen over Timothy en zijn verdere leven. Ik laat het hier niet bij Anke, ik..." Dan hoor ik een pieptoon. Die bitch heeft gewoon afgelegd! Oké, bedaar je woede Roel, bedaar je woede...

Opeens merk ik dat Louise in de keuken staat. "Goedemorgen!", zegt ze lief. Ik kan vandaag geen 'lief' hebben en negeer haar compleet. Dat staat haar blijkbaar niet aan, maar ik heb geen zin om te praten. Tegen niemand zelfs. "Alles oké?", vraagt ze. "Ja.", zeg ik kortaf en ik smijt haar een brooddoos toe. "Dit is je ontbijt. Ik ga de auto uit de garage halen en dan vertrekken we naar het stadion. Pak je spullen en ga buiten staan." Ik zie dat ze verward en quasiboos naar me kijkt, maar dat negeer ik. Ik neem mijn autosleutels van tafel en wandel naar de garage. Toch kijk ik voor de zekerheid of Louise de voordeur achter haar heeft dicht gedaan. Ik hoor een luide bonk en hierbij krijg ik mijn bevestiging. Ik grijp mijn autosleutels vast en wandel schoorvoetend naar de garage. Ik ga in mijn auto zitten en zet de muziek belachelijk luid. Louise stapt in en ik geef gas. Dat we maar zo snel mogelijk in Genk zijn...

Tijdens de hele rit is het stilletjes van Louise haar kant. Maar goed ook! Ik weet dat het niet eerlijk is dat ik zo doe tegen haar, maar ik heb gewoon geen zin om te praten over 'mijn gevoelens'.

Eenmaal aangekomen bij het stadion van Genk, laat ik Louise uitstappen, pak ik mijn spullen, sluit mijn autodeur en loop linea recta de spelersbus in.

Louise

Grommelend verdwijnt Roel de spelersbus in en hij gaat zo ver als hij kan van mij en de rest vandaan zitten. Ik probeer er niet te veel op te letten, want blijkbaar was zijn ik-ben-vriendelijkact maar één dag geldig.

De rit naar Brugge duurt een goede twee uur en half en we hebben een kleine file gehad.

Veel over de wedstrijd valt er niet te zeggen: we wonnen met 0-3, maar Roel kreeg een rode kaart. Hij schopte alle flesjes wat omver die hij tegenkwam en toen ik hem wou achterna lopen, duwde hij de deur tegen mijn neus aan.

Wat een geweldige dag...

Als we in de bus terug naar huis zitten, zijn de spelers allemaal goed gezind door de overwinning. Buiten één speler, Roel. De hele rit lang probeer ik te bedenken wat ik mis heb gedaan. Maar uiteindelijk val ik van de vermoeidheid en hoofdpijn van mijn ongeval in slaap.

----------------------------

Wat zou er aan de hand zijn met Roel? REAGEER!

Vergeet niet te stemmen en te reageren ;-)

Kus Ofie_x