'Sharon, kom je?' Haalt Nils zijn stem me uit mijn gedachten. 'Ja,' zucht ik en ik sta op van de bank om achter hem aan te lopen. 'Kom maar, ik rijd wel. Je bent harstikke moe.' Nils kijkt me glimlachend aan. Ik glimlach even terug en geef hem de autosleutels. En hij had zeker gelijk. Ik was kapot, geslopen. Al dagen had ik slapeloze nachten. 2 weken geleden zag ik Rein weer. Sinds die dag slaap ik al niet meer goed. En ja, nu moest ik weer met Nils mee naar de studio gaan omdat hij anders niet thuis zou komen. Gelukkig zat hij daar alleen met Willem. Ik stap in en laat me op de stoel ploffen. 'Waarom moest ik eigenlijk mee? Je had toch ook gewoon mijn auto alleen kunnen pakken?' Vraag ik hem, terwijl hij de straat uitrijdt. 'Nou, nee. Dit was de enigste beschikbare auto en jij geeft je auto niet zomaar af. Bang dat hij gesloopt wordt. Ik ben nog altijd ouder dan jou, en nog net iets verstandiger.' Knipoogt hij naar me. Ik rol mijn ogen. 'Jij en verstandigheid samen. Laat me niet lachen Nilsje Pilsje.' Ik steek mijn tong naar hem uit en hij geeft me lachend een klein duwtje. 'En nu stil. Ik wil muziek horen en ik moet me op de weg concentreren.' Zucht hij, waarna ik in de lach schiet. Ik buig voorover om de radio harder te zetten, en meteen hoor ik Don't worry bout a thing. Allebei beginnen we keihard mee te zingen. Als het nummer afgelopen is schieten we keihard in de lach en zijn we al bijna bij de studio.
