Sharon
'Rein maakt het zichzelf zo moeilijk. Hij geeft nog zoveel om jou, maar hij maakt zichzelf wijs meer van Larissa te houden.' Verbaasd staarde ik naar Nils. 'Ja klopt, en natuurlijk, hij gaat het niet toe geven. Niet zolang Larissa nog hier is. In zijn buurt bedoel ik, niet op de andere manier.' Volgt Owen er achter aan. Zijn wangen kleuren lichtjes rood door de woorden combinatie die hij opsomt. 'Je zin klopte niet echt, want ik dacht op de 'verkeerde' manier.' Ik steek mijn tong naar hem uit en rond Owen's mond vormt zich een glimlach. 'Grappig mevrouw Käller, natuurlijk niet dat ik Rein zijn vriendin de dood toe wens, zo ben ik ook wel weer niet. Een beetje aardigheid zit wel in mij, ik speel altijd Fair.' Ik grinnik. 'Hihi, je speelt Fair. Play-Fair. Hahaha.' Owen rolt zijn ogen. 'Irriteer me niet met mijn achternaam, ik vind hem heel speciaal.' Owen trekt zijn pedo-face lachend geef ik hem een duwtje. 'Maar hey, jongens, hoe ging het met Rein in de studio?' Owen en Nils kijken me strak aan, en verroeren zich niet. 'Zo slecht. Hij kwam véélste laat, en ik ben al altijd niet optijd.' Owen krabt ongemakkelijk op zijn achterhoofd. 'Dat weten we, Playfair.' Owen geeft me een stomp tegen mijn arm. 'Nee Sharon, nee.' Nils begint te lachen. 'Echt, hij kwam de studio in en 1 seconde na dat hij begon te zingen moest hij al stoppen van Willem!! Hij was er zo niet bij, terwijl er niks aan de hand was tussen hem en Larissa dus zijn gedachten moesten wel bij iemand anders zitten.' Nils trekt zijn wenkbrauwen op en neer. 'Nee Nils, echt niet. Rein is mij allang vergeten. Hij en ik als in 'wij' is verleden tijd.' 'Dacht je dat?' Ik kijk naar de deur en zie daar Rein staan. 'Voor mij voelt het anders, heel anders.'
