Δεν ήξερα τι να πω . Με ειχε πιάσει . Ο Κρις με κοιτούσε με θυμό και η Λουση με φόβο και απογοήτευση
" περιμένω , πες μου τι στο διάολο ειναι αυτο ; "
Εδω που ειχα φτάσει το καλύτερο ηταν να πω την αλήθεια
" εγω ...."
Οςο δε μιλούσα τοσο θύμωνε παραπανω .
" Αντριάνα μιλά σε παρακαλώ , πες οτι ολα ειναι μια παρεξήγηση "
Δε μπορουςα να το πω αυτο γιατι δεν ηταν αλήθεια . Ο Κρις άρπαξε τη Λουση απο το χερι και την έβγαλε απο το δωμάτιο .
" μη τολμήσει να μας ενοχλήσει κανεις "
Κλείδωσε τη πορτα πισω του ενώ οι φωνές τις Λουσης απο έξω είχαν ξεσηκώσει το σπίτι
" μην της κανεις κακο Κρις "
Την αγνόησε και ήρθε μπροστα μου
" το καλύτερο για σένα ειναι να αρχίσεις να μιλάς , δεν εχω πολυ υπομονή "
Πηρα μια βαθιά ανάσα και του τα είπα ολα . Πως με πλησίασε ο αστυνομικός , τι μου ζήτησε να κανω , ολα .
" σου το ορκίζομαι οτι δε θα το εκανα , το ειχα αποφασίσει οτι δ ειδα έβαζα το κοριό . Ετςι και αλλιώς θα έφευγα "
Οςο μιλούσα τα δάκρυα έτρεχαν σαν ποτάμι . Ο Κρις δε μιλούσε , μονο άκουγε
" δε σε πιστεύω , "
" μα ..."
" σκάσε , ο μόνος λόγος που δεν το έβαλες ακομα ηταν γιατι δε σου δωθηκε η ευκαιρία . Τι αλλο τους είπες ;"
Με άρπαξε απο το χερι δυνατα
" τιποτα , αλήθεια σου λέω "
" σε έβαλα στο σπίτι μου , σε εμπιστεύτηκε η αδερφη μου "
" Κρις .."
" μη λες το ονομα μου , αν δεν ηταν η Λουση θα το μετανιωνες πολυ ακριβά . Δε ξερω τι θα κανω ακομη με σένα , προς το παρόν μη διανοηθεις να βγεις απο αυτο το δωμάτιο "
" μα είπες οτι θα φύγω ..."
" ξεχνά το "
Με άφησε απότομα και ξεκλείδωσε τη πορτα . Μου έριξε ενα βλεμμα όλο μίσος και βγήκε κλειδώνοντας τη ξανα. Άρχισα να χτυπάω τη πορτα
" δε μπορεις να με κρατάς με το ζόρι , άνοιξε μου , σου είπα δεν εκανα τιποτα "
Οςο και να χτυπούσα ήξερα οτι δε θα μου άνοιγε κανεις .
Μετα απο πολλές ωρες κλάμα με πηρε ο ύπνος . Ένας θόρυβος με ξύπνησε και ειδα μια κυρία να μου αφήνει ενα δίσκο με φαγητο .
" η Λουση ;"
Δε μου απαντησε . Έκλεισε τη πορτα και τη κλείδωσε . Αυτη θα ηταν η ζωη μου τωρα ; Θα με κρατούσε κλειδωμένη αποκομενη απο όλο το κόσμο ; Και αν ειχε αλλα σχέδια ; Τι εννοούσε η Λουση μη της κανεις κακο ; Κινδύνευα ; Υπήρχε περίπτωση να με σκοτώσει ο Κρις ; Με όλες αυτές τις σκέψεις με έπιασε πονοκέφαλος . Το φαγητο δεν το άγγιξα . Μου ειχε κοπεί η όρεξη τελείως . Εκλεισα παλι τα ματια και βυθίστηκα στον ύπνο .
Για άλλη ολα φορα η κυρία μου έφερε φαγητο . Πηρε το δίσκο που ειχε φέρει και άφησε το καινούργιο .
" πρεπει να φάτε "
" σας παρακαλώ , θελω να μιληςω με τη Λουση "
" λυπάμαι , κανεις δεν επιτρέπεται να μπει στο δωμάτιο σας εκτος απο μενα για να σας φέρω φαγητο "
Με κοιταξε με λύπη και εφυγε .
Δε μπορουςα να ζήσω ετςι . Θα τρελαινομουν . Κατι επρεπε να κανω . Κάπως επρεπε να φύγω .
Οι μερες πέρασαν και κάθε μερα το ίδιο πράγμα . Η κυρία Μαρία να μου φέρνει φαγητο . Ηταν η μονη που ελεγα μια κουβέντα και μετα απο πολυ κόπο μου ειπε το ονομα της .
Μου ειχε φέρει το βραδινό οταν παρατήρησα ενα χαρτάκι στο χερι της . Το άφησε διπλα μου και εφυγε χωρις ν μου κατι . Μόλις το διάβασα τα ματια μου φωτίστηκαν
" το βράδυ θα σε βοηθήσω να φύγεις . Ετοιμάσου . Λ"
Η Λουση !! Παρόλο αυτα που εγιναν ηθελε να με βοηθήσει . Μάζεψα τα απαραίτητα και περίμενα υπομονετικά . Κατα της δυο το βράδυ άνοιξε η πορτα και μπήκε η Λουση
" έτοιμη ;"
" Λουση σε ευχαριστω ! Συγνώμη για ολα "
Δε με κοιτούσε με μίσος αλλα με λύπη
" εγω φταίω που σε έβαλα στη ζωη μας , αν δεν ημουν εγω τιποτα απο ολα αυτα δε θα ειχε γινει "
" Λουση δε θα το εκανα , με πιστεύεις ;"
" ναι , ελα σε παρακαλώ , δεν εχουμε πολυ χρονο "
Βγήκαμε αθόρυβα απο το σπίτι . Δε ξερω για πιο λόγο αλλα δεν υπήρχαν άτομα της ασφάλειας . Δε ξερω αν διάβασε το μυαλο μου αλλα μου απαντησε
" εχω και εγω κάποιους φίλους εδω μεσα "
Έξω απο το σπίτι μας περιμενε ενα αυτοκινητο . Μόλις μπήκαμε μεσα ειδα το Παολο
" θα με σκοτώσει ο αδερφός σου γι αυτο "
Ειχε δίκιο , δε σκέφτηκα τις συνέπειες . Το θα γινόταν σε αυτους που με βοήθησαν ; Τι θα τους έκανε ; Ο Παολο ειχε ξεκινησει το αυτοκινητο με κατεύθυνση τη πόλη
" που παμε ;"
" σε ενα ξενοδοχειο , αυριο το απόγευμα φεύγεις για ελλαδα "
Τα συναισθήματα μου ηταν ανάμεικτα . Χαρα που επιτέλους έφευγα αλλα και λύπη . Δε ξερω για πιο πράγμα λυπομουν . Κανονικα θα επρεπε να πετάω απο τη χαρα μου .
Φταςαμε σε ενα απομονωμένο ξενοδοχειο . Μου έδωσαν το δωμάτιο και μου είπαν οτι αυριο θα ερχόντουσαν να με πανε στο αεροδρόμιο .ηταν έτοιμοι να φύγουν οταν χτυπησε το κινητό της Λουσης . Μόλις είδε την οθόνη γουρλωσε τα ματια
" το έμαθε "
