Ανέβηκα στο δωμάτιο και δε με χωρούσε ο τόπος . Πρεπει να του μιληςω , πρεπει να του πω . Απο τη μια σκεφτομουν πως θα ένιωθε η Λουση , αλλα απο την άλλη θεωρούσα οτι ηταν χειρότερο . Όχι θα του μιληςω , δε γινεται να το κρατήσω άλλη μεσα μου .
Περίμενα υπομονετικά να τελειωσει τη συνάντηση του . Αν μια ωρα περνούσα απο το γραφειο του να ελέγξω αν ειχε τελειωσει αλλα οι αντρες έξω απο τη πορτα κάθε φορα κουνούσαν αρνητικά το κεφαλι .
Μετα απο δυο ωρες κατέβηκα και παλι . Εκείνη τη στιγμη η πορτα άνοιξε και ο Κρις βγήκε μαζι με τους άλλους
" Αντριάνα τι έγινε ;"
" πρεπει να σου μιληςω "
" θα πρεπει να περιμένει , θα βγω για λιγο "
Η απογοήτευση ηταν ζωγραφισμένη στο προςωπο μου .
" έγινε κατι ;"
" θα τα πούμε οταν γυρίσεις , μην αργήσεις "
Με κοιταξε κάπως περίεργα , σαν να καταλαβε οτι κατι γινόταν
" μεινε στο δωμάτιο σου και περιμενε με "
Ήθελα να τον φίλησω αλλα κρατήθηκα . Θυμήθηκα τα λόγια του . Δεν πρεπει να μάθουν Ακομη για μας . Τον χαιρέτησα τυπικά και ανέβηκα για άλλη μια φορα στο δωμάτιο μου .
Η ωρα δεν έλεγε να περασει με τιποτα . Η Λουση ειχε βγει και ημουν μονη μου . Μου είχαν φέρει στο δωμάτιο να τσιμπήσω κατι γιατι δεν πολυ πεινούσα . Κοιτουσα νευρικά το ρολόι , είχαν περασει δυο ωρες απο τότε που εφυγε . Που ηταν ; Μήπως ειχε γινει κατι ; Ειχα αρχίσει να αγχώνομαι .
Η πορτα άνοιξε και μπήκε μεσα ο Παολο . Με κοιταξε ειρωνικά και άρχισε να χτυπαει παλαμάκια
" τι κανεις στο δωμάτιο μου ; Πως μπαίνεις ετςι !"
" ελα τωρα , ήρθα να σε συγχαρώ , εμαθα τα ευχάριστα ..."
Η Λουση , σίγουρα του το ειπε .
" ομολογώ οτι οςο πας με εκπλησεις ευχάριστα . Αυτα τα νεα ηταν πολυ ... Πως να το πω ; Βοηθητικά .."
" τι θες Παολο ; Δεν εχω μιλησει μεχρι τωρα , τι αλλο θες ;"
" έχουν αλλάξει τα δεδομένα λιγο "
Δεν μου άρεσε η συζήτηση . Κατι ειχε γινει
" βγες έξω , απο στιγμη σε στιγμη θα ερθει η Κρις και δεν θέλεις να σε βρει εδω "
" μην ανησυχείς γλυκιά μου , ο Κρις θα καθυστερήσει , η μάλλον θα τον καθυστερήσουν "
Πλέον ημουν σίγουρη , κατι ειχε συμβεί . Το μυαλο μου άρχισε να σκέφτεται διάφορους τρόπους διαφυγής .
" τι του εχεις κανει ;"
Άρχισε να γελάει
" εγω τιποτα , ...μην ανησυχείς ειναι μια χαρα προς το παρόν , "
Σηκωθηκα αποφασιστικά και πήγα προς τηνπορτα
" που νομίζεις οτι πας ; "
Μπήκε μπροστα μου και μου έκλεισε το δρομο
" γιατι το κανεις αυτο ; Τη Λουση δε τη σκέφτεσαι ; Σε αγαπάει ; Πως μπόρεσες να τη προδώσεις ετςι ;"
" στο ξαναείπα , δεν υπάρχει αγαπη στο κόσμο μας , και σύντομα θα το ανακαλύψεις και εσυ "
Ένας ήχος ακούστηκε απο τη πορτα . Η Λουση στεκόταν με τα χέρια στο προςωπο της
" Λουση ;"
Ηταν άσπρη σαν το πανί . Καθόταν ακίνητη και δεν έλεγε τιποτα . Ο Παολο με μια κινηση την άρπαξε και την έβαλε μεσα στο δωμάτιο κλείνοντας τη πορτα
" σκατα , ποτε ήρθες ;"
Με αυτο που άκουσε ηταν σαν να ξύπνησε
" αυτο εχεις να πεις ; "
Ο Παολο έβαλε τα χέρια το κεφαλι σαν προσπαθούσε να σκεφτεί. Η καταςταςη ειχε αρχίσει να γινεται επικίνδυνη . Η Λουση με κοιταξε με δακρυα στα ματια .
" λοιπόν σαν καλα κοριτσάκια θα παμε μια βόλτα ολοι μαζι . Αν διανοηθείτε να φωνάξετε μια απο σας θα πεθάνει . " στο χερι του κρατούσε ενα όπλο .
Έσφιξα το χερι της Λουσης και της εκανα νόημα οτι ολα ηταν καλα .
Βγήκαμε ολοι μαζι και πήγαμε προς το αυτοκινητο του Παολο . Λιγο πριν μπούμε μεσα η Λουση κοντοσταθηκε .
" γιατι ;"
Ο Παολο την κοιταξε με ενα ειρωνικό χαμόγελο
"Γιατι ησουν ο μόνος τρόπος να πλησιάσω το Κρις "
Ηταν σαν να της έβαλε ενα μαχαίρι στη καρδια
" ολα εσυ τα έκανες ; Την Αντριάνα ; Εσυ την παρέδωσες στο Λουίτζι ;"
" ασε τις ερωτηςεις και προχωρά , η υπομονή μου εξαντληται "
" κατι σε ρώτησα !!!"
" ναι ! Ικανοποιήθηκες τωρα ;"
Παρακαλούσα απο μεσα μου να μη γινει κατι . Ενα άσχημο προαίσθημα δεν με άφηνε να ηρεμήσω .
" μπες μεσα στο αυτοκινητο Λουση ! Δε θα το ξαναπώ ;"
Η Λουση κοιταξε μια εμενα και μια το Παολο . Το βλεμμα της ηταν κενό . Πηρε μια βαθιά αναςα και άρχισε να φωνάζει .
" βοηθείααααααα!!!"
Ο Παολο άρχισε να τρέχει κατα πανω της
" σκάσε !!!!"
Έπεσε πανω της και αρχιςαν να παλεύουν . Ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός . Και οι δυο πάγωσαν . Ο Παολο εκανε ενα βημα πισω και η Λουση σωριάστηκε στο έδαφος .
