Το ξημέρωμα με βρήκε στην αγκαλιά του Κρις . Δεν ήθελα να κουνηθω καθώς απολάμβανα τη ζεστασιά του . Η καρδια μου χτυπούσε δυνατα . Δεν ήθελα να τον αφήσω .
" το ξερω οτι εχεις ξυπνησει "
Άνοιξα τα ματια και τον ειδα να με κοιτάει
" μόλις .."
Με φίλησε στο μέτωπο και σηκώθηκε . Ήθελα να διαμαρτυρηθώ αλλα δεν το εκανα
" παω να φωνάξω το γιατρο "
Μετα απο πέντε λεπτα μπήκε στο δωμάτιο με το γιατρο
" πως ειναι σήμερα η ασθενής μας ;"
" ποναω λιγο "
" θα σου δώσω κάποια παυσίπονα και όπως είπαμε σε μια βδομάδα εδω για τα ράμματα "
" γιατρέ ;"
" ναι ;"
" είπατε χθες οτι τα ευχάριστα ηταν Ότι θα έβγαινα σήμερα ... Υπάρχει κατι αλλο ;"
Κοιταξε για μια στιγμη το Κρις
" όχι ... Απλά λόγω της κατάστασης σου δε μπορεις να ταξιδέψεις και θα πρεπει να μείνεις λιγο καιρο εδω . Ο Κρις προσφερθηκε να σε φιλοξενήσει γι αυτο το διάστημα και Ότι χρειαστείτε θα με πάρετε τηλεφωνο "
Δεν κατάλαβα ! Το άσχημο δηλαδή ηταν Ότι θα εμενα στο Κρις ;
Ο γιατρός εφυγε και ο Κρις μου χαμογελούσε .
" θα σε αφήσω να ετοιμαστείς, παω να ετοιμάσω τα χαρτιά σου "
Μόλις εφυγε ο Κρις μπήκε μια νοσοκόμα για να με βοηθήσει να ετοιμαστω . Αφού τελείωσα καθησα στη καρέκλα και περίμενα . Δεν καταλάβαινα τιποτα .
Η πορτα άνοιξε και μπήκε ο Κρις με το καροτσάκι
" οδηγίες του νοσοκομείου να φύγεις με αυτο "
Καθησα χωρις να πω κατι και με οδήγησε στο αυτοκινητο του . Σε όλη τη διαδρομή δε μιλήσαμε καθόλου .
Νίκος φταςαμε σπίτι του με πηρε αγκαλιά και προσεχτικά με ανέβασε στο δωμάτιο μου . Για άλλη μια φορα επέστρεψα σε αυτο το σπίτι . Δεν ήξερα αν επρεπε να χαρώ η να λυπηθώ . Οςο εμενα γινόταν πιο δύσκολο για μενα .
Ο Κρις με άφησε και μου είπα Ότο το βράδυ θα τρώγαμε μαζι . Έκλεισε τη πορτα και έμεινα παλι μονη .
Αυτη τη φορα ηταν χειρότερα . Δεν μπορουςα να κουνηθω και κοντεβα να σκάσω . Μετα απο πολλές ωρες με ειδοποίησαν Ότι το φαγητο ηταν ετοιμο και με περιμενε .
Τα νευρα μου είχαν σπάσει . Δεν ανέβηκε καν να με βοηθήσει . Άφησε εναν αντρα της ασφαλείας να με κατεβάσει . Μόλις τον έβλεπα ... Δε ξερω και γω τι θα εκανα .
Έφτασα στη τραπεζαρία και τον ειδα να κάθεται . Μόλις βολεύτηκα και εγω αρχιςαν να μας σερβίρουν .
" πως ηταν η μερα σου ; "
Αυτο ηταν . Εκανα μπαμ
" μμμμ για να δούμε ! Ημουν σε εν δωμάτιο μονη μου , δεν ειχα τι να κανω , επρεπε να περιμένω τη μεγαλείοτητα σου για να φάμε και με ρωτάς πως ηταν η μερα μου "
Πήγε να πει κατι αλλα τον διέκοψα
" όχι !! Τωρα μιλαω εγω ! Ενα θα σου πω ! Αυριο παω σε ξενοδοχειο . Δε θα μείνω εδω να υπομείνω τα ίδια . Ενταξει με έσωσες και σε ευχαριστω για αυτο αλλα τα ίδια δεν τα ξανα περνάω . Τελος . Βαρέθηκα πως το λένε ! "
Οταν τελείωσα το μονόλογο ανεβοκατέβαινε το στήθος μου σαν τρελό
" τελείωσες ;"
" ναι !"
" σειρά μου "
Σηκώθηκε απο το τραπέζι και άρχισε να κανει κύκλους γύρω μου
" πρώτον ειχα κάποιες δουλειές , δεύτερον δεν εχεις να πας πουθενα , θα μείνεις εδω μεχρι να το πω εγω "
" δεν εχεις το δικαίωμα να αποφασίζεις για μενα "
" και βέβαια το εχω , μπορει να γίνεις γυναίκα μου αλλα παντα το τελευταίο λιγο θα τον εχω εγω "
" τι μας λες .... Περιμενε τι είπες ;"
" πιο απο ολα δεν κατάλαβες ;"
" γυναίκα σου ;"
" ναι , "
Τωρα αυτο ηταν πρόταση γαμου ;
" και ποιος σου ειπε Ότο θελω να σε παντρευτώ ;"
" τα ματια σου , η καρδια σου , το σώμα σου ... Ολα λένε ναι "
" μα .."
" μονο αυτο το στοματάκι απο εγωισμό λέει όχι αλλα που θα παει θα το μετα πείσω "
Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του βρεθηκαν στα δικά μου . Τον δέχτηκα σαν να ηταν το οξυγόνο μου .
" λοιπόν ;"
Ειχα ζαλιστεί και ξεχασα τι με ρωτούσε
" ε ....;"
" θα μας κανεις τη τιμή να μπεις στην οικογένεια μας ;"
" να ΣΑΣ κανω τη τιμή ;"
Μια φωνή ακούστηκε απο πισω μου
" ε ναι βρε Αντριάνα . Τόση ωρα περιμένουμε την απάντηση σου "
Γύρισα το κεφαλι και δεν το πίστευα . Η Λουση !!! Προσπάθησα να σηκωθώ αλλα ο πόνος δε με άφησε .
" μη σηκώνεσαι "
Έτρεξε στην αγκαλιά μου και με έσφιξε δυνατα
" δεν καταλάβαινω .."
" θα σου εξηγήσω εγω. Η Λουση επρεπε να δηλωθεί νεκρή . Ήξερα Ότι Λουίτζι θα την κυνηγούσε . Και αυτήν και εσένα . Το ενα προβλημα το ειχα λύσει . Έμενες εσυ . Επρεπε να σε διώξω . Οςο έμενες εδω βρισκόσουν σε κίνδυνο ."
Έσκυψε μπροστα μου και με κοιταξε στα ματια
" ηταν το πιο δύσκολο πράγμα που ειχα κανει ποτε . Επρεπε όμως . Αλλα δεν πήγαν ολα όπως τα ειχα σχεδιάσει .... Σε βρήκε .... "
Το βλεμμα του άλλαξε . Σκληρηνε
" τη συνέχεια τη ξέρεις . "
Τα ματια που είχαν δακρύσει
" λοιπόν ; Θα μας κανεις τη τιμή ;"
Και οι δυο με κοιτούσαν και περίμεναν την απάντηση μου .
Τον τράβηξα κοντα μου και τον φίλησα .
" ναι !"
Η Λουση έβγαλε μια κραυγή χαράς . Ο Κρις μεσα στο φιλη του μου ψιθυρισε
" σε αγαπώ "
" και γω ..."
Τους κοίταξα και τους δυο και κατάλαβα οτι πλέον ημουν σπίτι μου . Στην καινούργια μου οικογένεια . Δεν ήξερα αν θα ηταν εύκολη η ζωη μου αλλα δε με ένοιαζε . Τους αγαπούσα και αυτο ηταν το μονο σημαντικό .
Ποιος θα μου το έλεγε ! Έφυγα για ενα απλό ταξίδι και κατέληξε ταξίδι ζωής .
@ η ιστορία έφτασε στο τελος . Σας ευχαριστω που τη στηρίξατε .
Έτοιμασα μια καινούργια . Η σήμερα το βράδυ η αυριο θα μπει το πρωτο κεφαλαιο .
' ενα βράδυ '
Μόλις μπει το κεφαλαιο θα σας ενημερώσω . @
