" τωρα τι κάνουμε ;"
Ο πανικός ηταν ζωγραφισμένος στο προςωπο μας .
" δεν το σηκώνω , εγω σε έμπλεξα εγω θα σε βοηθήσω να φύγεις . Θα μείνουμε εδω μεχρι να φύγεις και μετα θα υποστώ τις συνεπειες "
" Λουση δεν θέλω να βρεις το μπελά σου για μενα "
" μην ανησυχείς ειναι αδερφός μου , δε μπορει να μου κανει κακο "
Το κινητό της συνέχισε να χτυπαει ασταμάτητα . Δεν ήθελα να ειμαι μπροστα του αυτη τη στιγμη . Πρεπει να ηταν έξαλλος .
" λουςη ξέρεις οτι δε το εκανα ετςι ; Δε θα έβαζα το κοριό "
" το ξερω , απλά αν ερχοςουν σε μενα νωρίτερα , αν μου έλεγες τι ειχε γινει θα μπορουςα να σε βοηθηςω "
" πανικοβληθηκα , ηταν τοςα πολλα , βρέθηκα σε μια καταςταςη που ούτε εγω καταλάβαινα τι συνέβαινε "
" ναι αλλα ..."
" ήρθα για διακοπές , και αντί να περνάω ξένοιαστα βρέθηκα μπλεγμένη με τη μαφία , δε μπορω να γυριςω σπίτι μου ..."
Τα δακρυα μου αρχιςαν να κυλούν . Πηρα μια βαθιά αναςα και συνεχιςα
" παρόλα αυτα δε μπορεςα να το κανω . "
Με κοιταξε με λύπη και με αγκαλιαςε
" το ξερω , και συγνώμη για ολα, ελα παμε να ξαπλωσεις , αυριο εχουμε μια μεγάλη μερα "
Ταχτοποιηθηκαμε στο δωμάτιο και πέσαμε για ύπνο .
Όλο το βράδυ στριφογύρισα , τι θα γινόταν ; Τι θα συνέβαινε στη Λουση ; Ηταν ικανός να βλάψει την αδερφη του ; Ο Παολο ; Οι σκέψεις μου με τρέλαναν . Σηκωθηκα απο το κρεβάτι και άρχισα να περπαταω πανω κάτω .
Ξαφνικά ο χώρος άρχισε να με πνιγεί . Επρεπε να φύγω . Φόρεσα τα ρούχα μου και άνοιξα τη πορτα . Βεβαιώθηκα Ότι δεν ηταν κανεις έξω και βγήκα σιγα σιγα . Δεν ήξερα που θα πήγαινα . Κάπου μακρυα , κάπου να κρυφτώ μεχρι να μπορέσω να φύγω την επόμενη μερα .
Ημουν στο δρομο και περίμενα να περασει ενα ταξί .
" πας πουθενα ; "
Η φωνή του Παολο με τρόμαξε .
" Παολο !!! "
" σε τρόμαξα ;"
" ναι "
" για που το έβαλες ;"
Τι να του ελεγα τωρα ;
" το σκας ε ;"
" σε παρακαλώ καταλαβε με , δε μπορω να μείνω , αν πάθετε κατι εσυ και η Λουση δε θα το συγχωρήσω στον εαυτο μου "
Με κοιταξε με ενα περίεργο βλεμμα
" θα πειτε Ότι το έσκασα και με ψάχνατε , δε χρειάζεται να βρείτε το μπελά σας για μενα "
" ειναι λιγο αργα γι αυτο δε νομίζεις ;"
" το αποφάσισα Παολο , θα φύγω , πες τη Λουση συγνώμη "
Εκανα ενα βημα να φύγω αλλα με έπιασε απ το χερι
" δε μπορω να σε αφήσω να φύγεις , όχι τωρα "
" Παολο ασε με , ειναι για το καλύτερο "
" συγνώμη Αντριάνα αλλα δε μπορω "
Έβγαλε το κινητό απο τη τςεπη και πηρε κάποιον
" ειναι μαζι μου "
Τι έκανε ; Ειδοποίησε το Κρις ; Τοσο πολυ φοβόταν ;
" Παολο ..."
Δεν άφηνε το χερι μου
" σε λιγο θα τελειώσουν ολα , ηρεμήσε "
Για πιο λόγο με βοήθησε αν ειχε σκοπό να με γυρίσει πισω ; Τοσο πολυ φοβήθηκε ; Ίσως να μη περίμεναν να μας ανακαλύψει ο Κρις τοσο νωρίς .
Μεσα σε λίγα λεπτα σταμάτησε ενα αυτοκινητο μπροστα μας . Άνοιξε η πορτα και βγήκε ένας άγνωστος αντρας . Μας πλησίασε και έκανε μια χειραψία με το Παολο
" έκανες καλη δουλεια , το αφεντικό ειναι ικανοποιημένο "
" Παρτην , πρεπει να γυριςω στο δωμάτιο "
Δε κατάλαβα , γιατι θα επέστρεφα μονο εγω
" πήγαινε μαζι του Αντριάνα "
Κατέβασα το κεφαλι και τον ακολούθησα . Δεν υπήρχε νόημα πλέον . Δε θα ξέφευγα ποτε .
Μπήκα στο αυτοκινητο και εκει καθόταν ένας ακομη αντρας . Ξεκινήσαμε και το μονο που σκεφτόμουν ηταν την αντίδραση του οταν θα με έβλεπε
" ειναι πολυ θυμωμένος ;"
Ο αντρας που καθόταν διπλα μου με κοιταξε με απορία
" ποιος ;"
" ο Κρις , ποιος άλλος ;"
" σίγουρα "
Άρχισε να γελάει .
" και θα γινει ακομη πιο πολυ "
Ηταν η σειρά μου να τον κοιτάξω με απορία
" γιατι ;"
" γιατι αγαπη μου δε σε παμε στο Κρις , ο Λουίτζι σε περιμένει "
Πριν προλάβω να αντίδρασω ενα μαντήλι έκλεισε το στομα μου με μια περίεργη μυρωδιά .
' ο Παολο με πρόδωσε '
Αυτο ηταν το τελευταίο πράγμα που σκέφτηκα πριν χάσω τις αισθήσεις μου
