Vampire City 3: Crimson Love

Chapter 43 - Broken and Shattered

Chapter 43 – Broken and Shattered

Seri's POV 

HINDI ko alam kung gaano na ako katagal na nakatayo sa harapan nila. Everything about me is aching. Seeing the one you love kissing someone else hurts like hell! Damn it! I can feel my blood lust to kill. I feel betrayed and broken.

Parang may namumuong bato sa lalamunan ko. Pakiramdam ko rin gustong may lumabas na luha sa mga mata ko pero masyadong masakit ang nasasaksihan ko.

"H-Hunter..." pakiramdam ko isang bulong lang ang lumabas sa bibig ko. Sinabayan pa ng hangin kaya imposibleng marinig niya 'to.

"H-Hunter..." pag-uulit ko. He didn't hear me. Shit he's even very eager kissing her.

"HUNTER!"

A voice behind me shouted angrily. Hindi ko siya nilingon dahil boses pa lang niya alam ko na kung sino siya.

Nakita ko kung paano naghiwalay ang dalawa. Nagtama ang tingin namin ni Hunter and what's hurt me the most is that he didn't even budge. Parang hindi man lang siya nagulat na makita ako. As if he intended make me see them kissing.

"Ryder..." he said.

Naramdam ko ang pag-hawak ni Ryder sa braso ko.

"Let's go, Seri. You don't even deserve him." Malamig na pagkasabi ni Ryder.

Gusto kong sumama kay Ryder pero ayaw ng puso ko. My heart wants to hear Hunter's explanation. My heart wants him even though it's aching. Kasi sa oras na umalis ako, mas lalong mababasag ang puso ko. At walang makakabuo nito.

"I thought you love me. You told me you love me more than anything in this world." I said to him without breaking my stare. Gusto ko sabihin niya sa akin ng harapan na hindi niya pala ako mahal. That sweet and pretty Arlyanna is the one he loves.

"I don't love you." Deretsa niyang sabi. Nakipagtitigan siya sa akin and I'm weighing his words and expression on his emotion.

Wala akong makapa na kahit konting pagmamahal sa mga tingin niya.

Masakit na halos kanina lang ramdam na ramdam ko pa 'yon pero ngayon para na lang nawala na bula.

"I don't believe you," I said. Bumitaw ako sa paghawak ni Ryder at tumakbo palapit kay Hunter. I tried to hold his hand but he refused to.

Sobrang naninikip ang dibdib ko sa sobrang sakit. Nanlalamig ang buo kong katawan pero mainit naman ang mga mata ko. Gusto kong maglupasay sa harap ni Hunter at pilitin siyang bawiin ang lahat.

"Believe whatever you want... But it's the truth. I don't... love you." My heart clenched on how he says those terrible things.

"Pero sabi mo kanina—"

"And you believed me? You really think nagustuhan kita?" pinaningkitan niya ako. The way he looks at me...para bang diring-diri siya sa idea na mahal niya ako.

Napatingin ako kay Arlyanna na tahimik lang.

"Ginayuma mo siya 'no?! Hinalikan mo siya kaya biglang ikaw na ang mahal niya!" sumbat ko.

"T-that's not true..." she said innocently but I'm not buying it. She's a simply biatch and she fooled me with her actions.

"Don't blame this on her. Walang kasalanan si Arlyanna." Pagtatanggol ni Hunter that tripled the pain in my chest. Binabasag niya ako... slowly and painfully.

Huminga ako ng malalim pero kahit kaunti walang nagbago. Masakit pa rin.

"Bakit mo ako pinaniwalang mahal mo ako? Is this your way of revenge kasi nagsinungaling akong girlfriend mo ako? Is this your way of hating me? Telling me you love me? Making me fall and then break me? Ganoon ba 'yon, Hunter?"