Psikoloji

Gece Oluşan Boşluk

Hani bazı geceler üzüntüden yatağa erken girersiniz ama uyuyamaz,bir sağa bir sola dönersiniz ya.. İşte bu gece,benim için o gecelerden biri. Öyle bir boşluğa düştüm ki bir anda,yere oturup bağdaş kurdum. Duvarları izledim,bomboş,yalın. Ne bileyim belki onlara bir şey anlatabilirim,kimseye anlatamıyorum ben de şansımı onlarda denerim. En azından nankörlük etmezler, terkedip gitmezler. Sadece dinlerler,benim istediğim de bu ya..

Ne kadar dinlediysem o kadar dinlenseydim keşke,aşkta olduğu gibi sadakatte de kısasa kısas oynasaydım. Ben bu zamana kadar elimden geldiğince yardım ettim her insana ve bunu dostum,düşmanım diye insan ayırarak yapmadım. Sadece yardım etmek için,destek olmak için elimi uzattım. Yaptığım hiçbir iyiliği de,koz olarak kullanıp insanların suratına ilk fırsatta fırlatmadım. Ne bileyim,nankörlük eden oldu bana o iyiliklere karşılık eyvallah ama buna kendi yaptığım iyilikleri katmak ne kadar doğru ki.. Ben sadece yardım etmek istemiştim ve elimden geldiğince de ettim hepsi bu.İnsan olan zaten değerini bilir,ister istemez borçlu hisseder kendini. O da elini uzatır en yakın fırsatta.

Sahi,bir insana kendini anlatmak benim için neden bu kadar zor ki.. Sevsem,söyleyemiyorum. Sevmesem kolayca gidemiyorum. Giderim gitmesine de,sebep bekleyen insanlar var karşımda.. Onlar haklı olarak bir şeyler beklerken ben nasıl çekip gideyim be kardeşim? Çok yaptım zamanında,çok kalp kırdım Allah affetsin ama o da bir yere kadar. Olmuyor bu saatten sonra.

Öyle bir noktaya geldim ki ben,kimse yanaşmasın istiyorum yanıma. Kimse 'Seviyorum seni' demesin yalandan. Gitsinler başımdan,vallahi zerre kadar iyiliğe de,sevgiye de ihtiyacım yok benim. Her yer yapmacık insan kaynıyor zaten,kısacık zamanda aşık rolü yapıyorlar. Dertleri neyse artık.. Aşk değil bu hissettikleri bana kalırsa,aptal bir gönül eğlendirme yarışı.

*Bunun gibi yazılarda yazacağım buraya artık... Umarım beğenmişsinizdir/beğenirsiniz.*