"Evet arkadaşlar ödevlerinizi yapmayı unutmayın. İyi günler." diyerek sınıftan ayrıldı edebiyat hocamız. İçimden bir ses ' telefonuna bak Barbara' diye haykırırken onu dinleme kararı aldım. Elimi çantama attım ve kolaylıkla buldum. Kilit tuşuna basmamla şok olmam bir oldu. Babamdan 8 cevapsız, 4 tane de mesaj vardı. Ayrıca kızlar ve anneleri de aramıştı. Hemen babamı aradım. İkinci çalışta açtığında "Baba her şey yolunda mı?" diye sordum hemen. Babam "Yolunda kızım. Suzie'nin astımı tutmuş da. Hastanedeyiz." dediğinde şokla küçük çaplı bir çığlık attım. "Kızlar buraya geldi sen de dersin bittiyse gelebilir misin?" dedi bana. "Tabii ki babacığım. Orada görüşürüz o zaman." diyerek telefonu kapattım. Suzie Sophia'nın kız kardeşiydi. Bizden iki yaş küçüktü. Birazdan oda numarasanı mesaj attı babam. 'Kat 5-948' numarayı aklıma kazıdım ve eve gitmek için yola koyuldum. Lanet olsun ki Dee yüzünden sabah arabamı almamıştım. Offf...
Koşar adımlarla eve ulaştığımda hemen arabanın anahtarını aramaya başladım. Garaja ilerledim. Arabama atlayıp sürmeye başladım. Hastaneye ulaştığımda doğruca asansöre koştum. Beşinci kata bastım ve bekledim. Asansör durunca yine koşarak odayı aramaya başladım. 940, 941, 942, 943, 944, 945, 946, 947 ve 948... Evet!! Kapıya uzandım ve içeri girdim. Girmemle şok olmamla bir oldum. Yatağın üzerinde sabah kahvecide gördüğüm çocuk oturuyordu. Ama bir değişikliği vardı. Çıplak bir şekilde - yani boxerla - otuyordu. Birkaç saniye göz göze gelince yanaklarımın hafifçe kızardığını hissetmeye başladım. Tam bir şey söyleyecekken odanın lavabosundan bir kız çıktı. Muhtemelen hissetmeye başladım. Tam bir şey söyleyecekken odanın lavabosundan bir kız çıktı. Muhtemelen sevgilisiydi. Doğal olarak böyle bir tipin sevgilisi olurdu değil mi? Ne bekliyordum ki tabii ki de böyle bir çocuğun sevgilisi olacaktı... 'Ne diyosun sen be!' diyen iç sesime hak verip saçmalamayı kestim.
Lavabodan çıkan kızın yüzüne bakarak "Özür dilerim... Yanlış odaya girmişim de!" dedim çabucak. Bana bakıp içten bir şekilde gülümseyerek "Önemli değil." dedi. "İyi günler. Geçmiş olsun." diyerek odadan ayrıldım. Hemen babamı arayıp yanlış numara verdiğini söyledim. Doğru numarayı söylediğinde odaya ilerledim.
Harry'nin Anlatımından
Yatakta oturmuş tam üzerimi değişecekken odanın kapısı birden açılınca kafanı çevirdim hemen ve dönmemle de şok olmam bir oldu. Sabah kahvecide gördüğüm kız karşımda duruyordu ve o da benim gibi şok olmuştu sanırım. Yanakları hafifçe kızarmaya başlayınca sadece boxerla olduğumu fark ettim. Tam bir şey söyleyecekken lavabonun kapısı açıldı ve içeri Gemma girdi. Karşımdaki güzellik ablama bakarak "Özür dilerim... Yanlış odaya girmişim de." dedi çabuk çabuk. Bana bakamamıştı. Utanmıştı. Sessizce gülümsedim. Abla ona bakıp gülümseyerek "Önemli değil." dedi. "İyi günler. Geçmiş olsun." diyerek odadan çıkınca peşine baktım. Ablam bana bakıp gülümseyerek konuştu. "Ne tatlı bir kız değil mi Harry?" dedi ve bana baktı. "Sen boxerla mıydın? Ahhh... Harry ben de kızın neden yanakları kızardı diyorum..." dedi sırıttım ve pantolonumu bacaklarımdan geçirdim.
Multimedia ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THE ENCOUNTER
Fanfiction"Aww... Harry! Bak! Yıldız kaydı." "Hayır bebeğim. Yıldızlar kaymaz. Az önce bir gök taşı ozon tabakasına çarpıp parçalara ayrıldı. Bu da ondan kopan bir parça." dedi gözlerime bakarak. "Tıpkı benim gibi." dedi sonra sessizce. "Nasıl?" dedim anlama...
