Karanlığın Işığı.

~10.Bölüm

"Gitme." Dedi fısıldayarak.

Hangi birine şaşırsam bilemedim. Beni öpmesine mi, ayağının kırık olduğu halde üstüne basmasına mı, yoksa 'gitme' demesine mi?

"Senin ayağın kırık değil miydi?" Dedim. Birazcık öküzüm kabul ediyorum.

"Değildi. Senin benim yanıma gelmen için Mertle benim küçük bir numaramızdı."

Sinirlensem mi yoksa beni önemsemesine sevinsem mi bilemedim.

"Anladım." Dedim. Ardından, "Neyse ben gideyim." Dedim. Yine tam ben gidecekken tuttu ve kendine çekti.

"Arya,lütfen." Dedi. Ardından,"Gitme." Dedi.

"Neden?" Dedim.

"Çünkü seni seviyorum."

--@-@-@--

Yeni bir sabah daha. Bu sabah ayrı bir neşeli uyanmıştım. Annem buna şaşıp kalmıştı.

"Hayırdır kızım, alarmdan erken uyanmışsın ve neşelisin."

"İçimden geldi annecim." Diyip annemi öptüm. Sonra kalkıp hazırlanmaya başladım. Ve işte hazırım!

"Annecim ben çıkıyorum."

"Tamam kızım bak dikkatli sür arabayı."

"Tamam annecim." Diyip annemi öptüm. Sonra da yola çıktım. Arabama bindim. Canım arabam bile bugün bir başka güzel.

--@-@-@--

"Günaydın Burçincim." Dedim sevinçle Burçine.

"Günaydın Arya hayırdır pek bir neşelisin?"

"Bilmem içimden geldi. Aa şey Cem geldi mi?"

"Arya hayırdır sen 2 gündür gelir gelmez Cemi arıyorsun. Hem dün neredeydin kızım?"

Arkamdan biri bana sarılarak,"Benim yanımdaydı." Dedi neşeli bir şekilde.

Arkamdaki bana sarılan kişi Cemdi arkadaşlar, doğru tahmin.

Burin Cem ve bana şaşkın şaşkın bakarak,"İkinize nolmuş bugün böyle?" Dedi.

Sonra Mert yanımıza gelerek,"Aşk olmuş aşk." Dedi ve sırıttı.

Cem beni dudağımdan öperek,"Günaydın sevgilim." Dedi neşeyle.

"Günaydın aşkım." Dedim bende.

Burçin bize hayretle bakarak,"Siz? Ne ara oldu ve benim niye haberim yok!" Dedi.

Cem sarılmayı bırakıp yanıma gelip kolunu omzuma attı. Gerçekten çok hoş oluyordum. Artık saklamaya gerek yok ben bu çocuğa aşığım.

Gülüp sohbet ediyorduk ki Defne şıllığı yanımıza geldi.

"Cem, yani daha doğrusu kocacım. Bu akşam bize beni istemeye geliyorsun tatlım." Demesiyle afalladım. Cemle birbirimize baktık. Cemin kollarından kurtulup,Ceme kötü bir bakış atıp oradan gittim.

CEM'İN AĞZINDAN:

Ne diyordu bu? Arya kollarımdan kurtulup koşarak gitti. Burçin de peşinden gitti. Of!

"Defne, biz seninle ayrıldık. Bu akşam size falan gelmiyorum. Saçmalamayı kes!" Dedim.

Artık gerçekten sabrım taşmıştı. Bu kızla nasıl sevgili oldum anlamış değilim.

"Biz birbirimiz için yaratıldık bitanem. Aryaymış şusuymuş busuymuş falan hikaye." Dedi ellerimi tutup.

Ellerini iyice sıkıp,"Defne, seni şurada öldürmeden git istersen!" Dedim.