Karanlığın Işığı.

YENİ SEZON! ~13.Bölüm

Nerdeyim ben?

Gözlerimi açtığımda otobüsün camına yaslanmıştım. Ağlama sesleri ve çığlık sesleri duyuyordum. Ama hareket edemiyordum. Kafam çok ağrıyordu. Camdan dışarı baktığımda birşeyler tersti. Daha doğrusu, otobüs tersti!

Telaş yapmaya başladım. Ama kafamı camdan çekemiyordum. Sonra, kafamın camın içine girdiğini farkettim. Daha da telaş yapmaya başladım. Herkese ne olmuştu? Ben neden otobüsteyim? Etrafımdakiler kim? Düşünemiyordum. Canım çok yanıyordu. Heryerde kan vardı. Konuşmaya çalıştım ama yapamadım. Kısık sesimle,"Yardım edin." Demeye çalıştım. Gittikçe gözüm kararıyordu. Etraf bulanıklaşıyordu, ve sonra...

--@-@-@--

"Arya, iyi misin?"

Karşımda tanımadığım bir kadın vardı. Etrafıma baktığımda hastanedeydim. Ne oldu ki bana?

"Arya, cevap ver iyi misin annecim." Dedi karşımdaki kadın telaşla.

'Annecim' mi?

"Pardon sizi biryerden tanıyor muyum?" Dedim. Dememle karşımdaki kadının ağlaması bir oldu. Haydee..

İçeri doktor girdi. Yanıma gelip,"Nasılsın bakalım?" Dedi.

Ağlayan kadın doktora,"Arya beni hatırlamıyor." Dedi.

Ulan buna ağlanır mı be? Sevinmen lazım bence teyzecim.

Doktor bana,"Arya, hiç mi bişey hatırlamıyorsun?" Dedi şüpheyle.

"Valla kanka ne yalan söyleyeyim hatırlamıyorum." Dedim. Ardından karşımdaki ağlayan teyzeye, "Ya teyze ağlama sende Vallahi içim karardı." Dedim.

"Aryacım, hatırladığın şeyleri anlatır mısın bana?" Dedi doktor.

"Hiçbişey. Yani kendim hakkında bildiğim tek şey var. O da adım." Dedim.

Doktor başımı falan kontrol etti. Testler yaptı. Ardından,"Geçici hafıza kaybı yaşıyorsun." Dedi.

"118 80 i arayın. O herbişeyi buluyor. Belki benim hafızamı da bulur." Dedim.

Niye gülmüyorsunuz? Bence komikti.

"Arya, kızım. Sen iyisin değil mi?" Dedi karşımdaki kadın.

"Pardon siz kimsiniz?" Dedim.

"Arya, annenim kızım ben senin." Dedi.

Annem mi? Ne kandırıkçı kadınlardansa?

"Bana bak, dalağımı böbreğimi falan alacaksan baştan söyle ona göre fiyat listesi çıkartayım!" Dedim.

"Kızım ne saçmalıyorsun. Ben senin bırak dalağını böbreğini, saçının telinin koparılmasına bile kıyamam."

Galiba bu kadın annem. Vallahi annem billahi annem. Tamam inandım annem.

"Anne, bana ne oldu?" Dedim.

"Otobüs kaza yaptı, uçurumdan uçtunuz."

Vay be, ekşına gel.

"Ölü veya yaralı?" Dedim.

"Bir tane arkadaşın camdan uçmuş. Kayıp hala bulamamışlar. Yanındaki kız görmüş onun camdan uçtuğunu. Otobüs şöförü vefat etmiş, başka da ölen yok. Yoğum bakımda olan var." Dedi.

Oha. İnşallah bunlar benim en sevdiğim arkadaşlarım değillerdir.

"Annecim, hatırladığın birşey var mı?" Dedi annem.

"Anne ben birtek seni hatırladım. Gerisi fos." Dedim.

O anda içeri bir kız girdi. Koşarak yanıma gelip,"Arya çok şükür iyisin!cem otobüs kazasında camdan uçmuş, kayıp şu anda!" Dedi endişeyle.

Cem kim? Bu kız kim?

Annem kıza,"Camdan uçan Cem miymiş!" Dedi.

Kız,"Evet!" Dedi.

Noluyo be.

"Bir dakika ya. Sen kimsin, Cem kim?" Dedim.

Annem karşımdaki kıza,"Arya geçici hafıza kaybı yaşıyor." Dedi.

"Arya, ben Senem. Burçinin kuzeni. Burçin de iyi zaten." Dedi Senem denilen kız. Çok tatlıydı.

"Burçin kim ya?" Dedim.

"Senin en iyi arkadaşın. Çocukluk arkadaşın hemde. Ya Arya, hiç mi hatırlamıyorsun?" Dedi Senem.

"Hiç." Dedim. Ardından,"Cem kim?" Dedim.

Anneme baktı. Sonra da bana baktı. Utanarak,"Şey, arkadaşı-" annem Senemin sözünü keserek,"Senin sevgilin Aryacım." Dedi.

Benim bir sevgilim mi var? Ve bunu annem biliyor? Oha yani. Ve benim bu sevgilim camdan uçuyor? Ulan kırk yılda bir sevgili yapmışım o da camdan uçuyo be.  Süpermen sevgilim benim.

X KİŞİSİNİN AĞZINDAN:

"Hallettiniz mi?" Dedim.

"Evet abi, otobüs uçurumdan uçtu. Aralarından birtanesi camdan uçtu. Nerede olduğu bilinmiyor,kayıp."

"Aryaya birşey olmuş mu, kaç ölü, kaç yaralı, hepsini öğren." Diyip telefonu kapattım. Viskimden bir yudum aldım.

Emirin intikamını alacağım. Onu, yaşayan ölü yapacağım. Tüm sevdiklerine, teker teker zarar vereceğim.

ARYA'NIN AĞZINDAN:

"Ya anne ben bu çorbayı iç-mem!" Dedim inatla.

Bu hastanenin yemekleri kötü derlerdi de inanmazdım.

"İçiceksin küçük hanım! Sağlıklı beslenmen lazım kızım iç şunu."

"Anne ya, çorbayla mı hafızam geri gelecek." Dedim.

"Sadece hafızan değil canım, yüzündeki yaraları görmüyorsun sanırım."

"Yaralarda çorbayla iyileşmez anne."

"Aaa yeter. Aç bakiyim ağzını." Diyip zorla elindeki çorba dolu kaşığı ağzıma soktu. Ve mecbur yuttum.

"Açmiyim bence sinek kaçar." Dedim. O anda odaya bir kız girdi. Yanıma gelip bana sarıldı. "Arya, hatırladın mı beni?" Dedi.

"Hayır. Kimsin?" Dedim.

"Ben Burçin. Çocukluk arkadaşın. Ay sen beni nasıl unutursun?"

"Beyin bu, otu da unutur, boku da." Dedim.

"Cemi de mi hatırlamıyorsun?" Dedi.

"Ne Cemmiş arkadaş. Hatırlamıyorum." Dedim.

Odaya hemşire geldi. Yanıma gelip,"Evet Aryacım, dinlenme vaktin geldi." Dedi. Bencede gelsin. İşte ben en çok hastanenin uykusunu seviyorum. Hemşire annemle Burçin denen kızı odadan gönderdi. Çok yorgundum gerçekten. Bu uykuya ihtiyacım vardı.

Evet arkadaşlar. Uzun bi sürenin ardından yazmaya devam ediyorum :) Hikayenin okunması biraz arttı. Dayanamadım yazayım dedim. Çoğunuz ısrar etmiştiniz, sizleri de kırmayayım dedim. Öpüyorum sizi kendinize iyi bakın :)) 😘