0.07 Moody Boy

24.5K 121 6
                                    

Dediği karşısında şoktaydım. Soğuktan donmuş gibiydim, kıpırdayamıyordum. Yeşilin neredeyse en güzel tonu denilebilecek renge, Gözlerine baktım. Ciddi olamazdı... Ama maalesef bana o bakışı attı ve ben de vazgeçtim beyaz çarşafa doğru Kafamı çevirdim.

Aman Tanrı'm! Bu-bu kan! Inanamıyorum! Bakireliğimi bu psikopata mı vermiştim?! Lanet olsun! Michael tuhaf bakışlarımı anlamış olacak ki

"evet bebeğim artık tamamen benimsin ve bunu hiçbir şey bozamaz. Şimdi git duş al ve Aşağıya gel."

Dedi ve gitti. Gerizekalı ya hala sanki demin ben ağlamamışım, o piç beni neredeyse becermeyecekmiş gibi davranıyo?!

Ben bi burdan kurtulayım Michael Clifford inan bana sana nefes bile aldırmayacağım.

Düşüncelerimden sıyrıldım ve ayaklarımı yataktan aşağı ittim. Ayağa kalkmaya çalışmam, kalkamamam ve çığlığı basmam bir oldu.

Lanet olsun yürüyemiyordum bile! Yerde oturmuş can acısından ağlarken bana doğru yaklaşan ayak sesleri duydum.

Iki tane kaslı kol beni kaldırdı ve küvete doğru taşıdı. Sonra suyu da açtı ve üstümdeki yorganı çekti. Soğuk Havanın tenime deymesi ile gözümü açtım. Bana bakmıyordu veya vücuduma...

Ne bi dakka bi Dakka! Demin bana öleceğimi söyleyip beni beceren kişi şimdi yüzüme bile bakmıyordu.

Neyse buna da şükretmek gerek... Sütyenimin kopçasını tuttu ve açtı Sütyenim Kollarımdan sıyrılırken tamamen çıplaktım. Ama şu anda bunu takmayacaktım.

Bir eli belimi ve diğeri de elimi tuttu. Onun yardımıyla zorlasa olsa küvete girmiştim. Sıcak su o kadar iyi gelmişti ki anlatamam...

Gözlerimin kapandığını hissettim ve o an kendimi uykunun kollarına bıraktım...

-MICHAEL-

Ona baktım. Deminden beri yaptığım gibi... O masumdu... Bense bencildim, sadece kendi ihtiyaçlarımı düşünüyordum.

Akıl hastanesinden kaçmış ciddi derecede sorunluydum... O Yüzden saçlarımı boyuyordum. Insanlar çok aptal...

Babamı bile ben öldürmüştüm... Ama hala intihar sanıyordu annem. Zaten başka yakınımızda yoktu. Bizde eski evimizin arka bahçesine gömmüştük.

Sonra bizimkilerle tanıştım. Luke, Ashton ve Calum... Bana yardımcı oldular. Ama bana acımıyorlardı. O Yüzden onlara bu kadar güveniyordum.

Neyse...

Düşüncelerimden beni bir mırıltı ayırdı. Elimi suya soktum ve soğumuştu, ne kadar hızlı... Kapının arkasında ki bornozu aldım ve zorlada olsa ona giydirdim. 

Ve yatağa yatırdım.

Gözlerini yavaş yavaş açmaya başlamıştı...

Psychopath // m.c.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin