Eenzaam

.18

.18

hij kwam nog een keer naar me toe, nina.

twee keer op één dag.

dat is een record.

nog nooit heeft iemand zo vaak vrijwillig met me gepraat.

'is het echt waar?' vroeg hij met een gepijnigde blik.

'heeft nina dat echt gedaan? al die dingen die in haar dagboek stonden?'

god, nina, ik kon het hem niet aandoen.

'nee' zei ik. 'nee, ze heeft het verzonnen.'

hij wilde nog iets zeggen, maar ik liep weg.

je zou trots op me zijn geweest, nina.

maar oliver geloofde het niet.

natuurlijk geloofde hij het niet.

ik ben nooit een goede leugenaar geweest.

niet tegen anderen, niet tegen mezelf.

hij kwam me achterna.

'je liegt' zei hij. 'je liegt, aubrey. ik weet dat je liegt.'

ik zei niets, maar liep gewoon door.

ik wist niet waarom ik je in bescherming nam.

het ging toch weer om jou.

maar toen wist ik het: dat ging het niet.

deze keer ging het niét om jou, nina.

misschien zou je toch niet trots geweest zijn.