Eenzaam

.51

.51

'ik snap niet hoe je dat kunt' zei toby.

'maar goed, bedankt voor het interview.

ik ben van plan er ook stukjes uit haar dagboek bij te zetten.

dat heb jij nog, toch?'

fuck.

'niet helemaal' zei ik.

'hoe bedoel je, niet helemaal?'

en toen vertelde ik hem over het dagboek

dat ik bij oliver door de brievenbus had gegooid.

toby was niet blij, nina.

ik probeerde het hem uit te leggen.

'ik wilde dat hij het zou begrijpen' zei ik.

'dat ik en nina niet zoveel verschillen.'

ik wilde nog iets zeggen,

maar toby onderbrak me.

'houd op!' riep hij.

'houd op met alleen maar aan anderen denken!

denk eens aan jezelf, aubrey!

je bent alsmaar magerder aan het worden

en je hebt het niet eens door!

je kunt wel zeggen dat je nina vergeeft

en dat je haar begrijpt

maar je schiet er niets mee op, aubrey!

ik probeer je te helpen.

ik heb met moeite dit artikel in de schoolkrant gekregen, zodat je niet nog meer gepest zou worden.

ik heb je alles verteld over oliver, ik ben niet boos op je geworden toen je vertelde dat jij nina had kunnen stoppen.

en net zeg je al die dingen, over hoe je nina hebt vergeven en hoe jullie hetzelfde zijn, maar zie je het dan niet?

jij hebt ook anorexia, aubrey!

ik wil je echt graag helpen, maar het lijkt wel alsof je het niet wilt.

het lijkt wel alsof je nina achterna wilt.'