Letters to Annette (Niall fanfiction)

Γράμμα 1ο

Αγαπητή Annette,
Σου γράφω επειδή δεν έχω το θαρρος να σου πω ο,τι θέλω πρόσωπο με πρόσωπο. Σίγουρα θα αναρωτιέσαι ποιος είμαι... Θα σε παρακαλέσω να μην με ψαξεις. Τουλάχιστον όχι ακόμα... Σου υπόσχομαι πως μια ημέρα θα σου φανερωθω. Αλλά φοβάμαι τόσο την αντίδραση σου. Μπορώ να σου εγγυηθω πως δεν είμαι ψυχοπαθής. Ερωτευμένος μαζί σου είμαι... Από την πρώτη κιόλας μέρα που σε είδα. Μετά από εκείνο το "ατυχές" γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή της γνωριμίας μας. Σε παρακαλώ... Μην με φοβάσαι, δεν θα σου κάνω κακό. Αυτά τα συναισθήματα που με κυριεύουν δεν μπορούν να τα συγκρατήσουν οι γραμμές του χαρτιού και όλα τα μελάνια του κόσμου δεν αρκούν για να τα περιγράψουν.
Ο παντοτινά θαυμαστής σου
Χ.

Annette's POV
Περπατάω στους χιονισμενους δρόμους καθώς πηγαίνω στην εταιρεία. Διαβάζω ξανά και ξανά το λευκό αυτό χαρτί. Πέρα από την εκδοχή του να μου κάνει κάποιος πλάκα ,δεν ξέρω τι άλλο να υποθέσω. Αλλά ποιος να μου κάνει μια τέτοια κακόγουστη φάρσα... Όχι ότι δεν υπάρχουν πρόθυμα άτομα άλλα δεν γνωρίζω κανέναν εδώ! Προσπαθώ να ερμηνεύσω κάθε γραμμή και κάθε λέξη του γράμματος. Κάποιος μου λέει πως είναι ερωτευμένος με εμένα αλλά δεν θέλει να τον ψάξω. Αν δεν είναι ψυχοπαθής,μια δόση τρέλας σίγουρα την έχει. Και μετά μου λέει για ένα ατυχές γεγονός. Τα μόνα γεγονότα αυτές τις ημέρες είναι η συνάντηση μου με τον Niall Horan και ένα ατύχημα με το καρότσι σε ένα μαγαζί... Είναι έτοιμη να γελασω όταν συνειδητοποιώ ότι ο μόνος τρελός που θα μπορούσε να γράψει αυτό το γράμμα είναι ο τύπος με το καρότσι! Προχωρώντας καταλαβαίνω πως πέρασα το κτήριο της εταιρίας για κάποια μετρα. Χτυπάω με την παλάμη μου το κεφάλι μου και γυρνάω πίσω. Καθώς μπαίνω στο μεγάλο κτήριο, βάζω το γράμμα στην τσάντα μου και πηγαίνω στις Πληροφορίες να ρωτήσω σε ποιον όροφο είναι ο τομέας των σκίτσων όπου πρόκειται να εργαστώ. Σκέφτομαι ότι για να πάω με τα πόδια μέχρι τον 13ο όροφο δεν υπάρχει περίπτωση, οπότε παίρνω το ασανσέρ. Πατάω το κουμπί του ορόφου μου και ακούγεται χαλαρή μουσική. Φτιάχνω λίγο τα ρούχα μου, την στιγμή που το ασανσέρ σταματάει στον 9ο όροφο. Τα μάτια μου γουρλωνουν και φεύγει από το στομα μου ένα επιφώνημα έκπληξης. Από ότι φαινεται από εδώ και πέρα θα δουλεύω στην ίδια εταιρεία με τον αγενεστατο που συνάντησα τις προάλλες στο σουπερμάρκετ...

Hello people! Ελπίζω να σας άρεσε το πρώτο γράμμα... φυσικά ακολουθούν και άλλα. Όπως βλέπετε έγινε μια μικρή παρεξήγηση. Θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα... Ή μήπως όχι; Δέστε τις ζώνες σας κυρίες και κύριοι! Θα είναι ένα επίπονο αλλά συναρπαστικό ταξίδι..
Love you all XX