Annette's POV
Έχουν περάσει 2 εβδομάδες...
Η καθημερινότητά μου ,πλέον μουντή όπως και ο καιρός. Το πρωί πανεπιστήμιο, το απόγευμα διάβασμα. Το πρωί πανεπιστήμιο ,το απόγευμα διάβασμα και συνεχίζει...
Από την προηγούμενη κιόλας εβδομάδα παραιτήθηκα από την εταιρεία.
Όπως είπα και στην εταιρεία αλλά και στους γονείς μου, ο φόρτος εργασίας σε συνδυασμό με το διάβασμα αυξάνει το άγχος μου και μειώνει την αποδοτικότητα μου και στους δύο τομείς.
Ψεύδος... Μια πρόταση που λέγεται από κάποιον με σκοπό να πείσει το κοινό του ότι είναι αληθής, ενώ ο ίδιος συνειδητά γνωρίζει ότι η πρόταση είναι αναληθής.
Ψέμα... Καθετί που γεννά προσδοκίες και τελικά απογοητεύει.Όσα γράμματα λαμβάνω τα πετάω χωρίς να μπω στον κόπο να τα διαβάσω. Δεν θέλω δικαιολογίες. Δεν θέλω συγγνώμη. Δεν θέλω άσκοπα και ψεύτικα "σε αγαπάω".
Όπως όλες τις ημέρες έτσι και σήμερα μπαίνω στο μεγάλο αμφιθέατρο και κάθομαι στην συνηθισμένη μου θέση. Η Melody κάθεται εκεί. Δεν της ζήτησα συγγνώμη ούτε της εξήγησα τι έκανα εκείνη την ημέρα που απλά της έκλεισα το τηλέφωνο. Δεν είναι δουλειά της. Όμως αυτή συνεχίζει να μου χαμογελάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Παίρνω την πρωτοβουλία να μιλήσω πρώτη
"Καλημέρα Melody "
"Καλημέρα Anna" Η Melody θέλει να πάρει την ειδικότητα της παθολογίας ενώ εγώ της ογκολογίας.Αλλά μέχρι να πάρουμε την ειδίκευση κάνουμε μαζί τα μαθήματα.
"Είδες την καινούργια καθηγήτρια; " την ρωτάω ενώ κοιτάω γύρω γύρω μήπως ακούσω κάτι ενδιαφέρον για την νέα καθηγήτρια.
"Όχι αλλά λένε είναι όμορφη και νέα" γυρίζω τα μάτια μου ακούγοντας τα λόγια της.
"Melody, πίστεψε με το τελευταίο πράγμα που θέλω από μια καθηγήτρια είναι, να είναι όμορφη!""Όσοι έχετε έρθει εδώ για να μιλήσετε να ξέρετε από τώρα χάνεται τον χρόνο σας. Η ιατρική είναι ένα λειτούργημα που προφανώς δεν είναι για όλους ,οπότε όποιος δεν έχει διάθεση για διάβασμα ξέρετε που είναι η πόρτα. " λέει μία μελαχρινή κοπέλα που κατεβαίνει τα μεγάλα σκαλοπάτια της αίθουσας και φτάνει στην έδρα της.
"Ονομάζομαι Dr. Young και αυτό το εξάμηνο θα κάνω το μάθημα της ιστολογιας." Δεν είναι πολύ μεγαλύτερη μας.
Καθώς μας εξηγεί τι ακριβώς θα κάνουμε αυτό το εξάμηνο γυρίζει σε όλη την αίθουσα .Ξαφνικά σταματάει από επάνω μου και κοιτάει τα χέρια μου. Παύει να μιλάει και απλά κοιτάει τις κηλίδες των νυχιών μου. Με κοιτάει με ένα ψυχρό βλέμμα στα μάτια και συνεχίζει.
Όταν τελειώνει το μάθημα κατευθύνομαι προς την έξοδο. Καθώς μιλάω με κάποιους άλλους συμφοιτητές μου,η Melody αρχίζει και φωνάζει τρέχοντας προς το μέρος μου.
"Anna Anna !"
"Τι έγινε ;" τα χειρότερα περνούν από το μυαλό μου.
"Γιατί δεν μου το είπες; " το πρόσωπο της έχει γίνει τόσο κόκκινο όσο και τα μαλλιά της.
"Δεν σου είπα τι; " απαντάω ,ενώ τα μάτια μου γουρλωνουν από την αγωνία και ένα αίσθημα πανικού με διακατέχει.
Παίρνει μια ανάσα και επιστρέφει στην αρχική της κατάσταση.
"Σε ζητάνε "
"Ποιος με ζητάει επιτέλους; "
"Ο Niall Horan!"A/N
Νταν ταν ταν ταααα.
Κάποιος από ότι φαίνεται δεν τα βάζει κάτω.
Για αυτό τον λόγο μου αρέσουν οι χαρακτήρες μου ,γιατί είναι όλοι τους ρεαλιστές και δυνατοί και ποτέ δεν σταματούν στην πρώτη δυσκολία!Απορώ αν κανείς διαβάζει αυτό το σημείο ποτέ... Χμμμ
Επόμενο κεφάλαιο αύριο (γιατί ούτε εχθές έβαλα σορρυ )
Until the next time
Love you till the moon and back xxx, V
KAMU SEDANG MEMBACA
Letters to Annette (Niall fanfiction)
Fiksi PenggemarΗ Annette... Μια δεκαοκτάχρονη ιδιόρρυθμη ελληνίδα ο Niall... Ένας νέος τραγουδιστής που η ζωή τον έχει απογοητεύσει ένα ταξίδι στην Ιρλανδία δύο βαλίτσες δύο σπίτια μερικά γράμματα χιλιάδες συναισθήματα #16 in fanfiction - 11/3/2016 #21 in fanfic...