Letters to Annette (Niall fanfiction)

Ο κρυφός συγγραφέας

Annette's POV
"Γιατί δεν μου διαβάζεις το γράμμα που έβαλες στην τσάντα σου σήμερα το πρωί;"
"Ποιό...ποιό γράμμα;" λέω ενώ ξεροκαταπινω.
"Μα έλα τώρα... Δεν είναι η πρώτη φορά που σε βλέπω με ένα γράμμα στο χέρι! Τι έγινε Annette;Έχεις κρυφό θαυμαστή και δεν μου το είπες;"

Τα χέρια μου έχουν ιδρώσει. Τα ακουμπάω πάνω στα γόνατά μου που ανεβοκατεβαίνουν με σκοπό να σταματήσω να δείχνω το άγχος μου .Μάταια όμως...
"Ει... Ηρέμησε.Δεν ηθελα να σε αναστατώσω!Αν δεν θες να μου πεις είναι απολύτως σεβαστό. Απλά να ξέρεις πως άμα είναι κάποιος κρυφός θαυμαστής σου πρέπει πρώτα να τον ανακρινω..." Ένα χαμόγελο ανακούφισης σχηματίζεται στο πρόσωπο μου . Κοιτάω διστακτικά την τσάντα μου. Την παίρνω στα χέρια ,βγάζω το γράμμα και του το δίνω.
"Δεν ξέρω τι λέει. Δεν πρόλαβα να το διαβάσω αλλά έχω μια μικρή υποψία πως ναι είναι από κρυφό θαυμαστή. "
Επεξεργάζεται το γράμμα. Μια αιώνια σιωπή απλώνεται στο δωμάτιο.

"Ξέρεις ποιός σου γράφει; " με ρωτάει με έναν περίεργο τόνο, που δεν καταφέρνω να αναγνωρίσω.
"Όχι. Μήπως ξέρεις εσύ; " Σηκώνεται όρθιος και γυρνάει γύρω γύρω.
"Εγώ ; Που να ξέρω εγώ;"
Φαίνεται ότι πλέον αυτός βρίσκεται στην αμήχανη θέση που ήμουν εγώ πρίν. Από το μυαλό μου περνάει η υποψία ότι αυτός μπορεί να είναι που γράφει τα γράμματα, όμως γρήγορα κουνάω το κεφάλι μου για να απομακρυνθούν αυτές οι ουτοπικές σκέψεις.
"Όμως Annette οποίος και να στα γράφει σε αγαπάει πάρα πολύ. Φαίνεται ξεκάθαρα αυτό"
Σηκώνομαι από την πολυθρόνα και τον πλησιάζω.
"Το ξέρω. Στην αρχή νόμιζα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα. Αυτό άρχισε από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Ιρλανδία.Όμως γιατί κάποιος να συνεχίζει αυτην την κακόγουστη φάρσα για τόσους μήνες;"
"Εσύ; " με ρωτάει αλλά δεν καταλαβαίνω τι εννοεί.
"Εγώ τι;"
"Εσύ τι πιστεύεις για το άτομο πίσω από αυτό το γράμμα; "
Αυτή ήταν η ερώτηση την οποία απέφευγα τόσο καιρό να κάνω στον εαυτό μου.
"Δεν ξέρω. Αν και μου το έχει ξεκαθαρίσει από τα πρώτα του κιόλας γράμματα ότι δεν είναι τρελός εγώ συνεχίζω ακράδαντα να το πιστεύω. Μόνο ένας τρελός θα ήταν θαυμαστής μου. Δεν εξηγείται αλλιώς. Στην αρχή φοβόμουν πάρα πολύ σε σημείο που έβγαινα απο το σπίτι με τρεμάμενη καρδιά! Όμως τώρα κάθε γράμμα είναι και ένας λόγος να χαμογελάω "
Αυτό ήταν περισσότερο μια απάντηση στον εαυτό μου παρά στον Niall.
Αν και η απάντηση στον εαυτό μου δεν είναι ολοκληρωμένη.
Ο Niall μένει σιωπηλός. Αποφασίζω να σπάσω την σιωπή.
"Θέλω να με βοηθήσεις! Θέλω να βρούμε αυτό το άτομο. Σε παρακαλώ" Ακούγομαι απεγνωσμένη αλλά μπροστά του δεν ντρέπομαι να εκφράσω τα συναισθήματα μου.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλάζουν για λίγα δευτερόλεπτα όμως επανέρχονται στην κανονική τους μορφή.

"Θα σε βοηθήσω υπό έναν όρο. Όποιον και αν κρύβεται πίσω από τα γράμματα δεν θα του φερθείς άσχημα και προς Θεού μην απογοητευτείς."

"Niall κάτι μου λέει πως δεν θα απογοητευθω..."

A/N
Χελοοου. Τι κάνετε;
Καινούργιο κεφάλαιο.
Έχει να γίνει της κακομοίρας.
Ναι ναι...
Ο Niall και η Annette σε νέες περιπέτειες έπρεπε να ονομάσω το βιβλίο και όχι letters to Annette με αυτά που θα περάσουν.
Τα gif σήμερα δεν είναι και πολύ πετυχημένα αλλά υγεία!
Περιμένω τα υπέροχα σχόλια σας όπως κάθε φορά άλλωστε με ανυπομονησία.
Until the next time
Love you till the moon and back xxx, V