ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ?...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!

κεφάλαιο 6ο

Μετα από φαγοπότι , γέλιο,πειράγματα,φωνές και ανέκδοτα κανονισαν όλοι μαζι έτσι όπως ηντουσαν να πάνε στα μπουζούκια...εγω όμως δεν ήθελα να πάω μαζι τους γιατι ήμουν πολύ κουρασμένη...ο Βαγγέλης από οτι είπε θα πήγαινε γιατι ήθελε να βγει λίγο έξω να ξεσκασει...την ώρα που όλοι βάζαν τα παλτά τους και ηταν έτοιμοι να φύγουνε..

"είσαι σίγουρη οτι δεν θες να έρθεις?" μου είπες ο Βαγγέλης σκύβοντας προς τα κατω για να με κοιταει στα μάτια

"ναι...αλλα θα κανονίσουμε να βγούμε με τα παιδιά εντάξει?" και του χαιδεψα το μάγουλο...εκείνος χαμογέλασε απαλά και μου άφησε ενα φιλί στα χείλη...οταν πλέον έκλεισε η πόρτα ήμουν ολομόναχη στο σπίτι...εγω και το χριστουγεννιάτικο δέντρο...

Αποφάσισα να πάω πανω στο δωμάτιο μου (το δωμάτιο μου ήταν σαν σοφίτα το ψηλότερο μέρος του σπιτιού)

Άλλαξα και έκατσα στο κρεβατι μου να διαβάσω ενα βιβλίο με θέα από μπροστά μου το παράθυρο μΕ το χιονισμένο τοπίο...

Μεριά Βαγγέλη
Την άφησα μόνη της σπίτι και έχω τύψεις...μα πως το κανα εγω αυτό...όλοι διασκεδάζουν ...σηκώνομαι από την θέση μου και βγαίνω έξω από το μαγαζί για να την παΡω τηλέφωνο...να δω αν ειναι καλά...

Ελααα σηκωσετο...πφφφ...
Δεν το σηκώνει ...κιαν έπαθε τίποτα?....πόσο μαλακας είμαι...

Ξαναμπαινω μέσα στο μαγαζί και πάω να ειδοποιήσω οτι θα φύγω...θα πάω στο κοριτσάκι μου...έτσι κι εκάνα...πήρα το αυτοκίνητο και ξξεκίνησαν για το σπίτι της...

Οταν έφτασα άνοιξα την πόρτα με το κλειδί που ξερω οτι βάζει κάτω από το χαλάκι ....μπήκα μεσα και τα βρήκα ολα όπως τα άφησα...η Λένα όμως πουθενά...

Ανέβηκα τις σκάλες για το δωμάτιο της η πόρτα ειναι μισάνοιχτη γύρισα λίγο τα μάτια μου προς το κρεβάτι της και την είδα...είχε πάρει αγκαλιά το αρκουδάκι της και φορούσε κατι χνουδωτες μπιτζαμες...η μικρούλα μου...

Την πλησιασα νομίζοντας πως κοιμάται και τη φίλησα στο μάγουλο...

Οταν πήγα να φύγω κατι με εμπόδισε ...κοίταξα και είδα το χέρι της να με κρατάει...

Μεριά Λένας
Ειχα ξαπλώσει και σκεφτόμουν το πόσο πολύ τον αγαπάω και οτι ειναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή μου....μέχρι που ένιωσα τα χείλη του να με φιλουν απαλά στο μαγουλο...πήγε να φύγει όμως τον κράτησα δείχνοντας του οτι είμαι ξύπνια...

" μείνε...σε παρακαλώ" του είπα

" ποτέ δεν θα φύγω καρδιά μου" μου είπε...αυτές οι λέξεις του με ευχαρίστησαν και με έκαναν να χαμογελάσω...

"Βαγγέλη..."

"τι ψυχή μου?" ενώ μου χάιδεψε τον λαιμό...

"ξάπλωσε δίπλα μου..."

Έβγαλε το παλτό του και ξάπλωσε δίπλα μου ενώ εγω με το που ακούμπησε το στρώμα ανέβηκα πάνω του και άρχισα να τον φιλάω...

"εππ...ήρεμα μικρή...." με λέει μικρή επειδή με περνάει 3 χρόνια και το παιζει μάγκας

"σε θέλω" του είπα...αυτός ξαφνιάστηκε παρα πολύ που ξεκολλησε τα χείλια του από τα δικά μου και με κοίταξε στα μάτια...

" τι??!"

"σε θέλω Βαγγέλη...είμαι σίγουρη!"

"ρε μωρο μου...δεν θέλω να το μετανιώσεις...και μετά να..."
Τον διέκοψα με ενα γλωσσοφιλο

"είμαι σίγουρη....σε θέλω....Τώρα!!!"

Με γύρισε και ανέβηκε πάνω μου.....

Εεεμμ σας το κόβω εκεί...μην με βρισετεε αλλα σας υπόσχομαι οτι το επόμενο που θα μπει κατά το απογευματάκι μάλλον θα ειναι το περισσότερο ντέρτι...<3 :D