ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ?...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!

κεφάλαιο 9ο

Ο Βαγγέλης τους είπε οτι του ειπε ο πατέρας μου και αυτοί ενθουσιάστηκαν και ξεκίνησαν τις διαδικασίες....τους πρώτους 3 μήνες τους ήξερε ελάχιστος κόσμος .... Και δεν πήγαιναν και τόσο καλα....

Ένας ολόκληρος χρόνος αργότερα

Πλέον τα αγόρια εχουν γίνει τοπ στον χώρο της μουσικής κάνουν συναυλίες περιοδείες και γενικά έχει αλλάξει ολοκληρωτικά η ζωή τους...εγω δεν έχει τύχει να πάω σε καμιά συναυλία όμως μου έκανε πρόταση ο Βαγγέλης να τον ακολουθήσω το βράδυ στην συναυλία και γω συμφώνησα....η αλήθεια ειναι οτι έχει αλλάξει και εμένα η ζωή μου μαζι με του Βαγγέλη....πλέον δεν μπορούμε να βγαίνουμε μαζι ούτε μέχρι το περίπτερο...δεν ξερω τι θα κάνω όμως όλο αυτό με καταστρεφει...και πιο πολύ καταστρεφει την σχέση μας...

"άντε ρε Λένα...θα αργήσω!"

"τώρα..." είπα κατεβαίνοντας τις σκάλες

"αμάν πια!" συνέχισα

"τελείωνε έχω πρόβα!"

Άνοιξα την πόρτα με νεύρα και με ακολούθησε μπήκε στο αυτοκίνητο και έβαλε μπρος...

____________

Κατά την διάρκεια τις συναυλίας εγω ήμουν στο μπαρ και έπινα ενα ποτό...

Κάποια στιγμή ανέβηκε ενα κορίτσι πάνω στην σκηνή και πηδηξε με μανία πάνω στον Βαγγέλη...τύλιξε τα πόδια γύρω από την μέση του και εκείνος την κρατούσε από κάτω πήγε να την πάρει ο σεκιούριτι και δεν την άφηνε εγω ειχα γίνει κόκκινη από τον θυμό....ποιος νομίζει οτι ειναι? Μπροστά μου κάνει τέτοια για φαντάσου τι κάνει οταν δεν ειμαι εγω....ααα δεν θα τα πάμε καλά βαγγελακη...

"Να φέρω κατι να το δεσουμε...γρήγορα!" με κοίταξε ο μπάρμαν με τρόμο στα μάτια του

"τι?" δεν καταλάβαινα τι εννοούσε και γιατι το έλεγε αυτό

"χάνετε πολύ αίμα!" μου έφερε μια πετσέτα...

"μα τι στο....?" κοίταξα το χέρι μου και ηταν μες τα αίματα...δεν ειχα καταλάβει οτι εσφιγγα το ποτήρι...το οποίο έσπασε ....

Μου έφερε μια γάζα και το έσφιξα για να σταματήσει η αιμορραγία....

" θέλεις να σε πάω στο νοσοκομείο σε κανένα φαρμακείο?!"

" οχι οχι ευχαριστώ"

______________
Οταν τελείωσε η συναυλία εγω περίμενα τον Βαγγέλη να με παεί στο νοσοκομείο ενώ αυτός μοίραζε αυτόγραφα και αγκαλιές στις "πριγκίπισσες" του....πόσο μου την δίνει οταν τα λεει αυτα! Τα λεει και μπροστα σε κόσμο και αισθάνομαι πολύ άβολα...εμένα με γράφει

Ειχα νευριασει τόσο πολύ οσπου πήρα τον δρόμο για να φύγω μόνη μου...άκουσα την φωνή του από πίσω μου να με φωνάζει όμως ούτε που έδωσα σημασία

"Λένα...."

"Λένα!!!...."

"Λένα περίμενε γαμωτο!!"

"τι θες?"

"γιατι φεύγεις?"

"ααου..." μου έπιασε το χέρι που ειχα κοπεί

"τι στο πούτσο? Τι έπαθες???!"

"μπα σε νοιάζει?"

"Λένα τι λες? Πας καλά?"

"ρε άντε μου στο διάολο!"

"σε μένα θα μιλάς καλύτερα...τι έπαθες γαμωτο!!"

"εγω? Ρωτάς κιόλας?? Που τόσο καιρό δεν έχουμε βγει από το σπίτι? Που ανέβηκε αυτή πάνω σου και της έπιασες τον κωλο? Που μιλας όλο για αυτές και εμένα με έχεις χεσμενη? Που έχουμε να το κάνουμε 3 μήνες? ΠοΥ έχω νΑ νιώσω οτι είμαστε μαζι δεν ξερω και γω πόσο και ....και...." εχωσα το κεφάλι μου μέσα στα δάχτυλα μου και άρχισα να κλαίω....

"ψυχή μου ψυχούλα μου μην κλαις σε παρακαλώ....έλα καρδιά μου ηρέμησε"

"Βαγγέλη....νιώθω οτι κατι έχει μπει ανάμεσα μας...κατι που μας έχει διαλύσει...." και ενα αναφυλιτο βγήκε άθελά μου από το στόμα μου ....

Με τράβηξε στην αγκαλια του και έκλαιγα εκεί....μπορεί να μην κάνουμε όσα πράγματα κάνουν τα ζευγάρια όμως μέσα στην αγκαλιά του με κάνει να ξεχνάω τα πάντα...

"ηρέμησε...συγνωμη..."

Τράβηξε το κεφάλι μου μΕ τα χέρια του και το κράταγε....μου σκούπισε τα δάκρυα με τους αντιχειρες και με κοιτούσε μέσα στα μάτια...είδα την ψυχή του...είδα το πόσο μετανιωμενος είναι έσκυψε και με φίλησε...πόσο κκαιρό ειχα να το νιώσω...

"έλα πάμε σπίτι...."

"Βαγγέλη..."

"τι είναι?"

"σαγαπαω..."

"και γω ψυχούλα μου"