ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ?...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!

κεφάλαιο 11ο

Σκουπισα γρήγορα τα ματια μου και έτρεξα στην κρεβατοκάμαρα...πήρα γρήγορα μια βαλίτσα και έχωσα γρηγορα όσα ρούχα χωρούσαν τράβηξα το φερμουάρ σφραγιζοντας την οταν άκουσα την πόρτα να κλείνει...ήρθε....

Μεριά Βαγγέλη

Τώρα τελευταία την έχω παραμελήσει πάρα πολύ και το καταλαβαινω...δεν εχω ομως πολλές επιλογές, νομίζω οτι έχει αρχίσει και αμφιβάλει για το αν την αγαπαω...μακάρι να ξερε οτι θα έδινα και την ζωή μου για αυτήν...το βράδυ όμως θα επανορθώσω! Έχω κλείσει τραπέζι στο αγαπημένο της εστιατόριο και μετα θα την πάω στην παραλία....οι δύο μας...μόνοι μας...θα κάνω τα πάντα για να καταλάβει οτι ειναι τα πάντα για παντα για μένα...

"Βαγγέλη?....Βαγγέλη?"
Ένιωσα ενα χέρι να με σκουνταει....ηταν η Κρίστι μια βκατορ

"εε λοιπόν κορίτσια μου δεν μπορώ να κάτσω άλλο...τα λέμε σύντομα" τους έστειλα φιλάκι τους εκάνα και ματάκι (αυτό τις τρελαίνει) και μπήκα μέσα....άκουσα ενα φερμουάρ να κλείνει και βήματα να χτυπούν στο ξύλινο πάτωμα...
Μα τι στο???

"Λένα??...τι κάνεις??"

"αυτό που έπρεπε να έχω κάνει εδω και καιρό...φεύγω Βαγγέλη!"

"ΤΙ? Γιατί???"

"δεν έχεις χρόνο για μένα πλέον..."

"τι μαλακιες λες??"

"Βαγγέλη..."

"αν δεν μου πεις για ποιο γαμημένο λόγο θες να χωρίσουμε δεν θα φύγεις από εδώ!" πήγα κλειδωσα την πορτα και έβαλα το κλειδί στην τσέπη μου

"γαμωτο...άσε με να φύγω!"

" αν δεν μου πεις ...αποκλείεται!" μιλούσα έντονα αλλα δεν φώναζα...πιστεύω όμως πτι ειχα γινει κόκκινος από θυμό...

"Βαγγέλη γαμωτο!!!" ουρλιαξε...άφησε την βαλίτσα και έκατσε στον καναπέ χωνοντας το κεφάλι στις παλάμες της

"βρε μωρο μου πες μου τι έγινε....γιατι? "

"........" δεν μιλούσε μόνο έκλαιγε με πίεση

"πες μου γαμωτο!!"
Την βλέπω να σηκώνεται με ορμή όρθια και το κόκκινο μουτρακι της με τα πρισμενα ματάκια με κοίταξαν

"δεν σε μπορω άλλο γαμωτοοοο δεν σε αντέχω!! Δεν μπορω άλλο τις περιοδείες,τις συναυλίες,τα κορίτσια κάθε μέρα έξω από το σπίτι μου,δεν μπορώ άλλο να μην βγαίνουμε μαζι έξω....δεν μπορω άλλο εσένα!!!! Κατάλαβε το!! Έχουμε τελειώσει!! Δεν υπάρχουμε σαν ζευγάρι!! Δεν είσαι μαζί μου δεν...."
Ούρλιαζε...οι φλέβες από τον λαιμό της είχαν πεταχτεί και ειχε κοκκινησει ολόκληρη δεν θελω να την βλέπω έτσι την μικρούλα μου...

Την πλησίασα και την αγκάλιασα όσο αυτη έτρεμε και εκλαιγε με λυγμούς της φίλησα το κεφάλι και χωρίς να την βγάλω από την αγκαλιά μου κάτσαμε στον καναπέ

"Βαγγέλη..."

"τι ειναι ζωή μου?"

"Βαγγέλη..." και ξανάρχισε να κλαίει ενώ εγω προσπαθούσα να φανώ άντρας μπροστά της και να μην κλάψω....πως τα κανα έτσι ο μαλακας

"Βαγγέλη...θέλω να φύγω..."

Πετάχτηκα πάνω και σηκώθηκα όρθιος

"ρε πουστη σταματα το αυτο!!!!! Σταματα να το λες συνεχεια σταματα να ζηλεύεις...σταματα να...πφφφ....σαγαπαω" στην αρχή φώναζα αλλα προς το τέλος μαλακωσε η φωνή μου

Σηκώθηκε πάνω πήρε την βαλίτσα στο χέρι...και έβγαλε ενα διπλωμενο χαρτί από την τσέπη του μπουφαν της...

"αύριο το απογευμα φεύγω..." μου το έδωσε ξεκλιδωσε την πόρτα με το κλειδί της και έφυγε....

Ουυυφ λίγο έντονο κεφάλαιο αλλά δεν πειραζειι...vote and comment pliiiz <3