ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ?...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!

κεφάλαιο 12ο

Άνοιξα το διπλωμενο χαρτί...εεε οχιιι...δεν μπορεί να μου το κανει αυτό! Γιατι με βασανίζει! Δεν θέλω να τη χάσω!! Που θα παεί μόνη της στην Αμερική? Κιαν την αποπλανησουν? Αν της δώσουν ναρκωτικά? Αν πιει πολύ? ΑΝ ΤΗΝ ΒΙΑΣΟΥΝ?? οχι οχι ...δεν θα αγγίξει κανείς το κοριτσάκι μου!

Ελααα...σηκωσετο...σηκωσετο γαμωτο!...πουστη...το απενεργοποιεισε...που μπορεί να έχει παεί γαμωτο?? Που? Λοιπόν λοιπόν...πρέπει να ηρεμισω και να σκεφτώ που μπορεί να πήγε...

Στον Άρη οχι,στον τζιμι οχι,οι γονείς τις ειναι μακριά,....το βρήκα!! Μα πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα ο μαλακας!...στην Χρύσα!! Χρύσα Χρύσα σωτήρα μου λεω στον αέρα ενώ ψάχνω απεγνωσμένα το κινητό μου να την πάρω τηλέφωνο....

"ναι?" απαντάει ρωτώντας με με μια άγνοια στην φωνή της η οποία με ανησυχει...

"χρυσα??!"

"Βαγγέλη?? Τι εγινε?...κλαις??!!"

"Χρύσα..." ενώ ένας λυγμός έφυγε απο το στόμα μου

"Βαγγέλη πες μου τι εγινε πριν τρελαθώ!"

"ειναι εκεί η Λένα??"

"οχι!...πες μου τι εγινε!!"
Της εξήγησα τι εγινε οταν χτύπησε το κουδούνι της

"Βαγγέλη!!...ήρθε! Κλείσε και θα σε ενημερώνω μην ανησυχείς!"

"εντάξει Χρύσα μου...σε ευχαριστω" είπα ενώ έκλεισα το τηλέφωνο...πήγα στο δωματιο μας και κουκουλωθηκα κάτω από τα σκεπάσματα στην μεριά της μυρίζοντας το άρωμα της

Μεριά Λένας
Εδω και καμιά ωρΑ τριγυρναω στους δρόμους με την βαλίτσα στο χέρι...
Σκέφτομαι-κλαίω-σκέφτομαι-κλαίω αυτό ειναι το μοτίβο που ακολουθώ περπατώντας στους δρόμους της πόλης...
Τον αγαπάω...αληθινά...τι να κανΕι τώρα? Τέτοια ωρΑ τρώγαμε μαζι και συνήθως με έκανε χάλια επειδή με λερωνε με το φαγητό σε ολόκληρο το πρόσωπο...παίζαμε φαγητοπολεμο κάθε μέρα...να ορίστε πάλι κλαίω...δεν έχω που να πάω...οι φίλοι μου εδω ειναι ο Άρης ο τζιμυ και η Χρύσα....η Χρύσα!! Στην Χρύσα θα πάω την κολλητή μου...
Χτυπάω το κουδούνι και περιμένω να μου ανοίξει....μετά από μερικα δευτερόλεπτα ανοίγει η πόρτα και την βλέπω να κοκαλωνει μπροστά μου...φαντάζομαι πόσο χάλια θα είμαι...

Αφού ειχε γουρλωσει τα ματια της και στραυοκαταπιε προσπαθώντας να μιλήσει μου είπε

"πε-περασε μέσα"

Έσκυψα το κεφάλι και προσωρησα προς το σαλόνι άφησα την βαλίτσα δίπλα καθώς έκατσα στον καναπέ όπου δεν άντεξα άλλο και ξεσπασα σε δυνατά κλάματα...μπορεί να ακουγομουν και στΑ γυρω τετράγωνα ...φωναζα,έκλαιγα,έλεγα στην Χρύσα δυνατά πως τον αγαπαω για να το εμπεδωσει...ή για να το εμπεδοσω εγω...

Εκείνη με ειχε κλείσει στην αγκαλιά της και προσπαθούσε να με ηρεμισει

"χρυσαα...τον θέλω πίσω...τον αγαπαωωωωω"
Φωνάζοντας την τελευταία λέξη

"το ξερω αγάπη μου...το ξερω...και εκείνος σαγαπαει...πάρα πολύ!"

Συνέχισα να κλαίω για αρκετή ωρΑ οσπου με πήρε ο ύπνος στον καναπέ...εκείνη μου έφερε κουβέρτα να με σκεπάσει και πήρε τηλέφωνο τον Βαγγέλη να τον ενημερώσει...