လူတဦးေနႏိုင္႐ုံမ်ွက်ယ္ဝန္းေသာအခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေလးထြန္းထားသည္..ထိုအခန္းေလးထဲတြင္လူတစ္ေယာက္..တိတိက်က်ေျပာရရင္..ခပ္ေခ်ာေခ်ာလူတေယာက္..ဖုန္းကိုကိုင္ကာအိပ္ရာထက္တြင္လဲေလ်ာင္းေနသည္..ေသခ်ာၾကည့္လ်ွင္ ျပံဳးေယာင္သန္းေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုေတြ႔ရေပလိမ့္မည္....
"Hyungကိုခ်စ္တယ္.."...အဲ့အသံေလးကိုျပန္ၾကားေယာင္လိုက္တိုင္းစိတ္ထဲမွာရင္ခုန္သလိုလို..ေက်နပ္သလိုလို..ေပ်ာ္သလိုလိုခံစားရတယ္..ထို႔ေၾကာင့္သူပို႔ထားေသာvoice messageေလးကိုထပ္ခါထပ္ခါဖြင့္နားေထာင္ေနမိတယ္..
"Hyung....ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးသြားလား..ေတာင္းပန္ပါတယ္..Hyungကိုခြင့္မေတာင္းပဲHyungရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုသိမ္းပိုက္လိုက္မိလို႔..စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္..အဲ့လိုလုပ္မိတယ္ဆိုတာကလည္း..ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္..hyungကို..ခ်စ္လို႔ပါ...ဟုတ္ပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္hyungကိုခ်စ္တယ္..hyungကြၽန္ေတာ့္ဆီကိုျပန္လာပါေနာ္.....hyung...အရမ္းခ်စ္တယ္.."
ငိုသံအနည္းငယ္ပါေနေသာသူ႔အသံေၾကာင့္စနားေထာင္ေထာင္ခ်င္းစိတ္ပူရေသးတယ္..ဒီကေလးကေတာ့ငါသူ႔ကိုစိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္ၿပီးငိုေနျပန္ၿပီထင္တယ္..တကယ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကစိတ္ဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူး..႐ုတ္တရက္ႀကီးဆိုေတာ့လန္႔သြားတာ..အရင္ကတည္းကကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကသူ႔အေပၚမွာမ႐ုိးသားတဲ့စိတ္ေတြ႐ွိခဲ့တာကိုး..Chanyeolရယ္..hyungလည္းမင္းကိုခ်စ္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္Hyungနဲ႔မင္းနဲ႔ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား??အေျခအေနအဆင့္အတန္းခ်င္းကလည္းမိုးနဲ႔ေျမလိုကြာျခားလြန္းေနတယ္...ဟူး.."
သက္ျပင္း႐ွည္တစ္ခုခ်လိုက္ကာအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္..ဟုတ္တယ္ေလ..ဒီအခ်ိန္မွမအိပ္ရင္သူအိပ္ဖို႔အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့ဘူး..အခုပဲမနက္၃နာရီထိုးေနၿပီ..Chanyeolဆီကျပန္လာကတည္းက ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ၿပီးအခုအခ်ိန္ထိအိပ္မေပ်ာ္ေသးတာ..အိပ္မေပ်ာ္ေသးခင္အခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္"hyungကိုခ်စ္တယ္"ဆိုတဲ့သူ႔အသံၾသၾသေလးကိုၾကားေယာင္ေနတုန္းပဲ..ဟူး..Kris Wuတို႔ေတာ့ဒီေန႔အိပ္ရမယ့္ပံုမေပၚဘူး......
