မနက္မိုးလင္းေတာ့အခန္းထဲေဝ့ဝဲၾကည့္ၿပီးလိုက္႐ွာမိသည္..hyungမ်ားေရာက္ေနမလားလို႔ေလ....ထိုစဥ္အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးလူဝင္လာသံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရပါေသာhyung....
"Chanyeol..ႏိုးပီလား..hyungေအာက္ထပ္မွာChanyeolစားဖို႔ဆန္ျပဳတ္သြားဝယ္ေနတာ..."
"Hyung...."
"ဟင္..ေျပာေလ.."
"Arr..arni..ဗိုက္ဆာပီလို႔.."
ေမးလိုက္ခ်င္တယ္..ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာမေက်နပ္တာ႐ွိလို႔လဲဆိုၿပီး...မေမးရဲဘူး..သူ႔အေၾကာင္းေတြကြၽန္ေတာ္သိေနတာသူရိပ္မိသြားရင္ကြၽန္ေတာ့္နားကထြက္သြားလိမ့့္မယ္....
"အာ..ပါးစပ္ဟ..."
"Hyung..ရတယ္..ကိုယ့္ဘာသာစားမယ္.."
"မရပါဘူး..ေနမေကာင္းတဲ့သူကေအးေအးေဆးေဆးေလးေကြၽးတာစားပါ..."
အျပံဳးမပ်က္ပဲကြၽန္ေတာ့္ကိုဆန္ျပဳတ္ေတြတဇြန္းၿပီးတဇြန္းခြံ႔ေကြၽးေနတယ္ေလ..ပါးစပ္မွာေပသြားတဲ့ေနရာေလးေတြကိုtissueနဲ႔သုတ္ေပးလိုက္..ဆန္ျပဳတ္ပူပူကိုမႈတ္ၿပီးေကြၽးလိုက္နဲ႔...တကယ္ေရာေစတနာပါရဲ႕လား..အနာေပးလိုက္..ေဆးေပးလိုက္နဲ႔ပါလားhyungရယ္...
"Hyung..ေတာ္ပီ..မစားခ်င္ေတာ့ဘူး.."
"wae?..စားမေကာင္းလို႔လား..."
"Arni..ဗိုက္ျပည့္သြားပီ.."
"အာ့ဆိုလည္းChanyeolအနားယူလိုက္ဦးေနာ္..hyungအိမ္ခဏျပန္ဦးမယ္.."
ထျပန္ဖို႔ျပင္ေနေသာhyungရဲ႕ခါးကိုဖက္ထားလိုက္မိသည္...
"ခဏေလးေနပါဦး..hyungရယ္..ကြၽန္ေတာ့္အနားမွာပဲေနပါ..."
"wae?..hyungၿပီးရင္ျပန္လာမွာပဲဟာကို.."
"ဟင့္အင္း..မသြားနဲ႔..."
"Aigoo...ဘာလုပ္မို႔လဲ.."
Hyungရင္ခြင္ထဲသို႔ပိုမိုတိုးဝင္လိုက္ရင္း..
"Hyung...ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လားဟင္.."
