ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္တာနဲ႔အဝတ္အစားေတာင္မလဲႏိုင္ဘူး..ကြၽန္ေတာ့္ကေလးကိုလိုက္႐ွာမိသည္..သူ႔အခန္းထဲသြားၾကည့္ေတာ့လည္းမေတြ႔..ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္..
အိမ္ေနာက္ဘက္ကေနဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသံလိုလိုၾကားလိုက္ရ၍သူအလန္႔တၾကားသြားၾကည့္မိသည္..ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ...
ပန္းအိုးအကြဲစေတြၾကားထဲမွာပံုလ်က္လဲက်သြားတဲ့Chanyeol..ႏႈတ္ခမ္းေထာင့့္မွစီးက်လာေသာေသြးစတို႔ကိုလက္ခံုျဖင့္သုတ္ကာသူ႔ေ႐ွ႔မွာရပ္ေနတဲ့Xiao Fanကိုခခယယနဲ႔ေတာင္းပန္ေနေလသည္..
"Hyung..Chanyeolကိုဘာလို႔ထိုးလိုက္တာလဲ.."
"မင္းဝင္မပါနဲ႔Yi Fan..ငါသူနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့အျပစ္ေပးလိုက္တာ..ဒီမွာPark Chanyeol..မင္းေနာက္တခါဆိုဒီထက္ပိုဆိုးမယ္မွတ္ထား..."
"Nae.. :'( "
ေခါင္းကိုငံု႔ကာငိုေနရင္းျပန္ေျဖလိုက္သည့့္သူ႔ပံုစံကသနားဖို႔ေကာင္းလြန္းေနသည္..
"Hyung!..ကြၽန္ေတာ္ေျပာထားတယ္ေလ..Chanyeolကိုအႏိုင္မက်င့္ပါနဲ႔လို႔.."
"အႏိုင္က်င့္ေနတာမဟုတ္ဘူးYi Fan..ဒီေကာင္အလုပ္လုပ္တာအခ်ိဳးမေျပလို႔..ဒီမွာၾကည့္စမ္း..သူနေမာ္နမဲ့လုပ္လို႔ငါအႀကိဳက္ဆံုးပန္းအိုးကြဲသြားၿပီ.."
"ဒါေပမယ့္..Hyung.."
ကြၽန္ေတာ္ဒီအတိုင္းထိုင္ေနရင္ဒီညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္မၾကာခင္ရန္ျဖစ္ေတာ့မယ္..သူတို႔ရန္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ဆိုတာကိုသူတို႔Mamaသိၾကည့့္စမ္း..ကြၽန္ေတာ္အဆူခံလိုက္ရမယ့္ျဖစ္ျခင္း..ကြၽန္ေတာ္အဆူခံရတာကအေရးမႀကီးပါဘူး..ခံရပါမ်ားလြန္းလို႔ခံႏိုင္ရည္႐ွိေနပါၿပီ..ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကလိုက္ေျပာေပးတဲ့YiFan hyungပါအဆူခံရလိမ့္မယ္..ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္hyungအဆူခံရမယ့္အျဖစ္ေတာ့မေရာက္ေစရပါဘူး..
"ကြၽန္ေတာ္မွားတာပါ..hyung..အဲ..သ..သခင္ေလး..ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး..ေတာင္းပန္ပါတယ္..."