Seoul National Parkကိုအရင္ဦးဆံုးသြားျဖစ္တယ္..ဘယ္ဘက္ကိုၾကည့္ၾကည့္စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔သာယာလွပေနတဲ့ပန္းျခံထဲကေလ်ွာက္လမ္းေလးထဲကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔လက္ခ်င္းတြဲၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့feelingကေလ..ဘာနဲ႔မွမတူဘူး..ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူးရယ္..ဒီေနရာ..ဒီလမ္းေတြကြၽန္ေတာ္ထပ္ခါတလဲလဲသြားဖူးပါတယ္...အဲ့တုန္းကဘာမွမခံစားရပါဘူး..အခုhyungလက္ကိုကိုင္ၿပီးေလွ်ာက္ရေတာ့လူကေျမႀကီးနဲ႔ေျခေထာက္နဲ႔ထိေနတယ္လို႔ေတာင္မခံစားရေတာ့ဘူး...တိမ္ေတြေပၚမွာလမ္းေလ်ွာက္ေနရသလိုမ်ိဳးပဲ...ခံစားခ်က္အမိုက္စားနဲ႔..
နည္းနည္းေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးကာမွတေနရာေရာက္ေတာ့
့
"အယ္..hyung..ေက်ာပိုးအိတ္ကားထဲမွာက်န္ခဲ့ၿပီ.."
"ဟင္..hyungသြားယူေပးရမလား.."
"Arni...ကြၽန္ေတာ္ပဲသြားယူလိုက္မယ္..hyungကice creamဝယ္ၿပီးဟိုခံုတန္းေလးမွာထိုင္ေစာင့္ေန.."
"Imm.."
ဟူး..အေရးႀကီးတဲ့ဟာကိုမွေမ့က်န္ခဲ့ရတယ္လို႔..ေတာ္ေသးတယ္..သတိရလို႔....
ေက်ာပိုးအိတ္ယူၿပီးhyungဆီအေျပးျပန္လာခဲ့တယ္..hyungနားမေရာက္ခင္ေလးမွာခံုတန္း႐ွည္ေလးေပၚမွာထိုင္ၿပီးice creamႏွစ္ခုကိုကိုင္ကာsmartက်က်ထိုင္ေနေသာhyungကိုေငးၾကည့္ေနမိတယ္..သစ္ရြက္ေလးေတြၾကားထဲကေနထိုးထြက္ျဖာက်ေနတဲ့ေနေရာင္ျခည္လဲ့လဲ့ေလးေတြကအျပစ္ေျပာစရာတစက္မွမ႐ွိတဲ့hyungမ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေပၚမွာလိုက္ဖက္ညီစြာျဖာက်ေနတယ္...ၿပီးျပည့္စံုလြန္းပါတယ္hyungရယ္...
hyungကကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚေတာ့မွသတိျပန္ဝင္လာၿပီးhyungကိုျပန္ရယ္ျပလိုက္တယ္.....
Hyungနားသြားထိုင္မလို႔႐ွိေသးတယ္..ေဘးနားကခံုတန္းကစကားသံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရတယ္...ၾကည့့္လိုက္ေတာ့အထက္တန္းေက်ာင္းသူေလးႏွစ္ေယာက္...မ်က္မွန္ေလးေတြနဲ႔စာႀကပိုးပံုစံေလးေတြ...hyungကိုမ်က္လံုးေတြကြၽတ္ထြက္ေတာ့မတတ္ၾကည့္ၿပီးေျပာေနၾကတာ...
