I thought we were friends

chapter 6

Romy
We zijn 3 week verder.. Kaj is nogsteeds vervelend en tussen Samuel en mij gaat het goed.

We hebben herfstvakantie. Daar was ik wel aan toe. Ik was kapot van al die lange dagen school.

Morgen moeten we weer naar school...

'S avonds rond half 12 besluit ik maar eens te gaan slapen. Ik zet snel mijn wekker en sluit m'n ogen.

Ik plof naast Jesper neer. 8:15/16:00. Gezellig weer. Allemaal stomme docenten.

Er komt een nieuw meisje de klas inlopen. Waarom krijgen wij al die nieuwe kinderen in onze klas?

Ze stelt zichzelf voor als Krista. Ze is net als ons 16. Ze is verhuisd en verder luister ik niet meer.

Vreemd. Samuel heeft de hele ochtend nog geen woord tegen me gezegd. Ik ga in de pauze wel even naar hem toe.

'Sam, kan ik ff met je praten?' Samuel knikt en gebaart naar Kaj en Daan dat ze door moeten lopen.

'Wat is er?' Vraagt Samuel. Op een botte manier. Hm..

'Waarom doe je ineens zo? Is er iets aan de hand, doe ik iets fout ofzo? Want als het zo moet dan heb ik er geen zin meer in Sam.' Mijn stem begint over te slaan.

Samuel
Shit. Waarom doe ik zo? Ik zou het niet weten..

Ik weet dat Kaj achter dr aanzit. Maar ik gun Romy zo een betere vriend.

Ik geef haar niet de aandacht die ze verdient..

'SAMUEL' roept Romy.

Ik schrik op.

'Wat zei je?'

'Wat wil je nu?' vraagt Romy met een lichte trilling in haar stem. Ik breek haar echt op deze manier..

'Misschien is het beter als we een break nemen Room...' Mompel ik.

'Een break? Als jij een break wilt nemen Samuel oke, maar dan ben je me kwijt. Want ik ga niet met het idee mee van je break'

Er rollen tranen over haar wangen. Waar ben ik mee bezig? Ik hou super veel van haar. Meer dan dat ik van mezelf houdt. Waarom druk ik haar weg.

'Sorry. Dat had ik niet moeten zeggen.'

'Nee dat had je inderdaad niet moeten zeggen Sam' Verbreekt Romy mijn zin.
'Room laat me even uitpraten.' Ze knikt.

'Kijk. Ik weet niet wat ik doe. Ik zit met mezelf in de knoop. Ik kan je de aandacht niet geven die ik je wil geven. Ik wil niet dat je denkt dat ik niet meer van je houdt ofzo. Ik ben echt stapelgek op je en hou meer van jou dan van mijzelf. Maar weetje, Kaj zit ook achter je aan. En nee ik laat niet toe dat hij je krijgt. Maar je verdient wel beter dan mij en misschien zal hij wel beter zijn..' Zo dat lucht op.

'Ik wil Kaj helemaal niet Sam. Ik wil jou. Ik ben gelukkig met jou. En dat je me de aandacht niet kan geven maakt mij niet uit, ik wil jou gewoon mijn vriendje kunnen noemen. Kunnen zeggen hoeveel ik van je houdt. Ik wil dat niet kwijt.' Snikt ze.

Ik sla mijn armen om haar heen en druk haar tegen me aan. Nu laat ze alles lopen.

'Romy, wat is er nou aan de hand tussen jou en Kaj?'

Ze zucht. Maar verteld het toch.

'Kaj en ik kennen elkaar al vanaf toen we 4 waren. We zaten bij elkaar op de basisschool. We hebben ook een tijdje gehad. Maar zodra ik met andere jongens omging werd hij boos en sloeg hij me en schold hij me uit voor slet enzo. Dit heeft mijn zelfvertrouwen en zelfpatroon naar 0,0 gezet. En ik ben hier nog altijd niet overheen. Kaj bleef me uitschelden tot we verhuisden. Hij liet niks meer van zich horen. Wat was ik daar blij om. Maar nu woont hij hier. En weetje Sam. Door jou word mijn zelfpatroon en zelfvertrouwen weer omhoog gezet.' eindigt ze met een trilling in haar stem.

Weer trek ik haar tegen me aan en druk ik een kus op haar haar.

'Ik laat je nooit meer gaan, ik hou van je' fluister ik in haar oor.

Kvoel haar glimlachen en ze drukt zich dichter tegen me aan.

Wat bezielde me om een break te willen nemen met het meest perfecte meisje van de hele wereld.

'Romy luister nou..'

'Nee Sam!' Roept ze.

'Ik snap het al! Ik ben niet goed genoeg voor je dus lebber je die nieuwe maar af recht voor mijn ogen.' Tranen rollen over haar wangen.

Ik wou dat ik mijn armen om haar heen kon slaan. Maar ik weet dat ze dat niet toe laat.

'Room..' Ik bijt op mijn lip.

'Nee Samuel... Het is over. Je had kunnen weten dat dit zou gebeuren. Je hebt gewoon gelogen toen je zei dat je echt van me hield. Ik wil dit niet meer Sam'

En dat? Dat breekt mij ook. Tranen glinsteren in mijn ogen.

Ik ben haar verloren.. En veel kans dat het goed gaat komen zit er denk ik niet meer in..

Ik slenter naar huis. Het feestje waar ik was heb ik ook geen zin meer in.

Wat moet ik nou zonder Romy?

WOOHOO IVE GOT A MOBILE
Dus nu kan ik weer updaten. Mijn inspiratie is wel een beetje weg dus please geen commentaar als ik minder vaak update. Iloveyouguys x