I thought we were friends

chapter 8

Romy
'S...s..sam.. Samuel? Wat doe jij hier?'

Ineens staat Sam met tranen in zijn ogen voor mijn neus.

'Kan ik even met je praten?' vraagt hij met een lichte trilling in zijn stem.

'Nee Sam, ik wil dit niet meer. Jou zien zoenen met een ander, weetje wel niet hoe veel pijn dat doet? Ik heb het gev...' verder kom ik niet.

Samuel drukt ruw zijn lippen op de mijne.

Rustig beantwoord ik terug. Waarom? Ik zou het niet weten. Ik houd nogsteeds ontzettend veel van hem.

'Zeg nooit dat je het gevoel hebt dat ik niet meer van je hou' Sist Samuel.

Ik knik voorzichtig en barst dan in huilen uit.

Alles komt er uit. Alles van de afgelopen jaren, alles van al dit gezeur met Sam.

Samuel slaat zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn haar.

'Het is goed, het komt allemaal weer goed.'

'Nee Sam.. Het is me teveel geworden. Als dit gezeur, Kaj die ineens weer in mijn leven is verschenen. Ik weet het echt niet meer.' snik ik.

'Rustig Room. Het komt goed. Ga slapen het is al aardig laat.' Stelt Samuel me gerust.

'Wil.. Wil je bij me blijven?' vraag ik voorzichtig. Bang op een nee.

'Ja ik zal bij je blijven.'

Ik sluit de deur en slenter langzaam de trap op. Eenmaal in mijn kamer kruip ik meteen onder de dekens.

Samuel kleed zich om en komt ook bij me liggen.

Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Hij slaat beschermend zijn armen om me heen.

Veilig. Ik voel me veilig.

*TRIIINGG*
Ik schrik van mijn wekker. Als ik om me heen kijk zie ik dat Samuel er niet meer is en zijn kleren ook niet meer.

Als ik op sta zie ik een briefje bij m'n make-up liggen.

Hey Room,
Je sliep zo lief dus ik liet je maar slapen. Ik ben naar huis gegaan omdat we nog naar school moeten. Zie je daar.
X S.L

Ik glimlach. Lief.

Snel doe ik mijn ochtend routine en trek mijn fiets uit de schuur en fiets naar school.

Lisah kwam vandaag niet omdat ze ziek was. Helaas.

'ROMY KIJK UIT'

Te. Laat.

Ik knal vollop met mijn knie tegen een ijzeren paal. Ik voel een steek door mijn knie gaan en val op de grond.

'Romy gaat het?' Meneer Kamp komt op me af rennen net als Samuel.

'Ja. Ik kan weer verder' zeg ik terwijl ik op sta.

Eigenlijk gaat het totaal niet en doet mijn knie verschrikkelijk veel pijn. Maar dat laat ik niet merken.

Als ik met de bal richting het goal ren gebeurt het. Ik hoor een krak en voel een steek, vlak daarna zak ik door mijn knie en vlieg ik over de kop omdat ik best snel rende.

'ROMY' hoor ik Samuel roepen. Het klinkt allemaal ver weg. Het enige wat ik nog hoor is 'Bel een ambulance! Dit is niet veel goeds.'

Samuel
Vlak voor mijn neus zie ik het gebeuren. Romy rent en kijkt niet uit, ze knalt vollop met haar knie tegen een ijzeren paal.

Meneer Kamp ziet het ook.

'Romy gaat het?' vraagt hij bezorgd. Snel ren ik ook naar Romy toe.

Ik zie dat ze veel pijn heeft.

'Ja ik kan weer verder' mompelt ze.

Ik ondersteun haar in het opstaan en dan gaat ze weer door. Hopen dat dat goed gaat.

Ik ga weer verder met overtrappen met Daan. Ik had niet veel zin om wat te doen en Daan ook niet dus besloten we dit te doen. We vermaken ons prima zo.

Even kijk ik opzij. Romy rent met de bal richting het goal.

Vlak voor het goal gebeurd het.

Ik hoor een kraak, alsof er iets breekt en besef me later pas dat het van Romy haar knie komt.

Romy zakt door haar knie en vliegt over de kop door de vaart zie ze had.

Ze blijft roerloos op de grond liggen.

'ROMY' roep ik. En ren meteen naar haar toe.

Ze licht met haar ogen gesloten en haar handen om haar knie geklemd.

'Bel een ambulance!' Roep ik snel naar Meneer Kamp.

De ambulance is er binnen vijf minuten. Ze tillen Romy op de brancarde en brengen haar naar de Ambulance.

'Mag ik mee?' vraag ik voorzichtig.

De ambulance broeders knikken.

Snel klim ik bij Romy in de ambulance en pak haar hand vast.

'Het komt allemaal goed lieverd, okai?' Mompel ik tegen dr.

Ik voel een kneepje in mijn hand als teken dat ze me gehoord heeft.

Ik glimlach. Ze verstaad me dus nog wel..