I thought we were friends

chapter 7

Romy
Huilend bel ik Lisah op.

'Heey!' roept ze vrolijk.

Als ze mij hoort snikken is ze meteen een stuk minder vrolijk.

'Wat is er aan de hand?'

'S... S.. Samuel..' stotter ik.

'Ik ben er met 10 minuten' en ze hangt op.

Ik plof neer op mn bed en ga snel naar whatsapp. Ik zie dat Samuel al wel online is geweest maar mij niet uit zijn status heeft gehaald.

Ik zet een '❤' in mn status en ga weer van Whatsapp af.

Al snel staat Lisah in mijn kamer.

'Wat is er allemaal aan de hand?'

Ik barst opnieuw in huilen uit. En leg haar het hele verhaal van Samuel en Krista op het feestje uit.

'Alsjeblieft Romy. Hij is je niet waard. Precies zoals Julian zei. Je verdient een jongen die je aandacht geeft en van je houdt. Niet iemand die zodra die aangeschoten is een ander zoent. Je kan zoveel beter krijgen'

Ik schud mijn hoofd.

Wil ik wel zonder Samuel leven? Nee denk het niet. Samen met Lisah kijk ik nog ff een film en daarna gaat Lisah weer naar huis. Morgen ga ik niet naar school. Mijn moeder belt het af en belt Cameron op of die misschien langs zou willen komen omdat mijn ouders allebei weg zijn.

Samuel heeft me nog weet ik niet hoeveel berichten gestuurd en me vaak gebeld. Ik nergeer het gewoon. Ik heb hier totaal geen zin in.

Samuel

De volgende ochtend als we op school komen zie ik Romy nergens. Als ik het lokaal in loop is ze er ook nog niet. Normaal is ze wel eerder dan mij.

Als de docent binnenkomt en het lokaal sluit weet ik het. Romy komt vandaag niet naar school. De meeste mensen zouden denken dat ze te laat is, maar ondanks dat Romy populair en een bitch kan zijn is ze nooit te laat in een les. Ze wordt er alleen altijd uitgestuurd.

'Hey waar is Romy gast, gaat alles wel goed tussen jullie?'Hoor ik Kaj vragen. Jesper draait zich ook om om het gesprek te volgen.

'Nou als alles goed zou gaan zou Romy nu wel op school zijn, want ziek wordt ze niet zomaar.'

'Nee daar geef ik je gelijk in. Romy is niet snel ziek.' Voegt Jesper zich in het gesprek.

'Kaj, Samuel en Jesper. Stil zijn en opletten.' Waarschuwt de docent ons.

'Nee.' Antwoordt ik kortaf. Tuurlijk moet je een docent niet tegenspreken, maar als ik nou de les uit wordt gestuurd kan ik naar Romy toe. En dat is beter werk.

'Samuel, wil jij een brief ofzo?' Vraagt Mevrouw van der Velde nu bozer.

'Tuurlijk. Geen probleem hoor mevrouw.' Antwoord ik met een grijns op mijn gezicht.

'Jij kan een brief gaan halen Samuel. En als ik je aan het einde van de les niet zie heb je een groot probleem.' Waarschuwt ze me. Nou dan heb ik toch een groot probleem?

Een groter probleem dan ruzie met mijn vriendin kan ik niet hebben toch.

Ik pak mijn spullen en loop het lokaal uit. Ik loop direct door naar mijn kluisje, pak mijn jas eruit en loop naar het plein.

Als ik eenmaal mijn fiets heb, fiets ik zo snel mogelijk naar Romy haar huis.

Ik zucht diep als ik voor haar deur sta, en druk uiteindelijk toch op de bel.

Na een paar seconden komt Romy tevoorschijn. Ze schrikt als ze mij ziet.

'Sa..Sam..Samuel? Wat doe jij hier?'