I thought we were friends

chapter 3

Romy
'Ben thuis!' Roep ik. Aha geen reactie, alleen thuis dus. Ik schop mijn schoenen uit, zet mijn tas op de grond en hang mijn jas op. Ik laat me op de bank vallen en zet de tv aan.

*Ting*
Bah wie gaat me nou weer Appen.

Chat
Onbekend: Hee Evans.
R: Goedendag Leijten❤
S: Wat een lieve begroeting.
R: Ik zit hier kotsend naar mijn mobiel te kijken dus zo'n lieve begroeting valt weel mee he Leijten.
S: Romy. Moet je nou bij alles mijm achternaam gebruiken?
R: Nee hoor Sam.
S: Dankje. Maarre heb jij wat te doen nu? Gewoon elkaar wat beter leren kennen.
R: Nee ik heb niks te doen, ik vind t prima.
S: Bij jou? Mijn ouders zijn thuis.
R: Ofcourse. Weet je waar ik woon?
S: Ja, dat heeft Daan me uitgelegd. Tot zo x

Nou dat hebben we ook weer. Zo gezellig met Samuel. Ik kijk nog even twitter en instagram door. 'Samuelypl' volgt je nu. Wauw. Dankjewel Daan. Snel tweet ik nog wat.
'@RomyEvansx: Straks met nieuw klasgenootje @Samuelypl'
Al gauw stromen de meldingen me binnen en heb ik nieuwe volgersverzoeken. Nou zo gaat dat dus..

*TRIINGG*
Bij het horen van de bel maakt mijn hart een sprongetje. Wow wacht wat? Ohnee he dit ga je niet menen. Ik krijg een zwakte voor Sam.

Ik loop naar de deur en daar staat Sam. Hij ziet er niet normaal knap uit. 'Bevalt het uitzicht je?' Ik schrik op. 'Oh ja tuurlijk. Kom binnen.' mompel ik. Wat ben ik blij dat ik niet bloos. Anders stond ik echt voor schut. Samuel loopt naar binnen en hangt zijn jas op. Nu pas merk ik dat Sam niet veel groter is dan mij. 'Oh ik ben wat vergeten' 'Wat?' 'Hey Romy' en hij grijnst. 'Hallo Sam' ik loop naar de woonkamer en plof op de bank. Samuel doet hetzelfde.

'Dus...' 'Wat?' 'Heb je een vriendje?' Grijnst hij. 'Nee. Ben er net van af.' zucht ik. Meteen denk ik terug aan de tijden met Daan. Ze waren leuk maar ik vond hem niet meer leuk. Hij was gebroken. Maar we zijn nu goeie vrienden. 'Met wie had je?' vraagt hij nu geïntresseerd. Ik zucht en kijk hem aan. Waarschijnlijk is het uit mijn ogen te lezen. 'Cramer dus' Ik knik.

Na een uur te hebben gepraat met Sam blijkt hij echt heel aardig te zijn! We besluiten een film te kijken. 'The conjuring' eigenlijk haat ik horror maar het zal wel goed komen. Bij een eng stukje schrik ik en kruip ik automatisch tegen Samuel aan. Hij kijkt me even aan en grijnst en slaat een arm om me heen. Ik kruip dichter tegen hem aan en blijf hem aankijken. Zijn kaaklijn, zijn gezicht. Alles aan hem is gewoon perfect. Ik zucht en leg mijn hoofd op zijn schouder.

Zodra de film afgelopen is moet Samuel naar huis. Ik loop met hem mee naar de deur. 'Weetje Romy' begint hij. Ik kijk hem vragend aan. 'Ik dacht echt dat je arrogant was. Hoe je op school deed enzo. Maar zo ben je veel leuker' ik glimlach. Samuel en ik kijken elkaar aan. Even zie ik Sam zijn ogen naar mijn lippen flitsen en weer terug. Voor ik het weet drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik schrik van de plotselinge actie en sta als versteend. Samuel kijkt me aan en draait weg. Als hij weg wilt lopen trek ik hem terug en geef hem een kus terug. Hij glimlacht en loopt dan weg.

Als ik weer binnenkom heb ik een berichtje. Daan.

Chat
D: En. Hoe was het met onze Samuel
R: Daan.. Doe normaal we zijn niet meer samen
D: Dat betekend niet dat je nu al een ander af hoeft te lebberen Romy!
R: Wat is dit man! Ik dacht dat we vrienden waren. Maar blijkbaar niet want je hebt me zitten bespioneren!
D: Samuel zei t net op app
R: wat lul je. Dat kan niet want Sam zijn telefoon ligt hier nog. Ik wil dit gezeik niet van je aanhoren Daan. Accepteer dat we niet meer samen zijn.

Bah. Wat een achterlijke zak. Ik mag hopen dat de rest van de jongens wel normaal doen en niet zoals Daan. Als ik de bel hoor gaan weet ik direct dat het Samuel is. Ik pak zijn mobiel en loop naar de deur. Waar inderdaad Samuel voor staat. 'Hey.. Ik was mijn mobiel vergeten.' 'Ja dat dacht ik al. Alsjeblieft' hij knikt dankbaar en loopt weer weg. Hm vreemd.