Larry Child

~ O11 ~

Louis Tomlinson. 

Voordat ik het doorheb rent Harry de kamer uit. Mijn instinkt zegt dat ik hem moet volgen maar mijn hart verliest deze strijd. Ik kan haar hier ook niet zo achterlaten als dat ze nu is. Zodra ze naar me opkijkt heb ik enorme spijt dat ik Harry niet gevolgd ben. Ze kijkt me vals aan ,,Waar is Liv Louis.'' ,,Dat ga ik je niet vertellen!'' Haar blik is vol woede, maar zodra ze merkt dat het me niets doet begint ze weer tranen te kweken. ,,Ik weet dat het mijn fout is Louis maar ik heb ook recht op een deel van mijn kind.'' een bitterlachje verliet mijn mond ,,Je wilt haar na drie jaar, drie fücking jaren.. Dat gebeurd niet.'' mijn stem was een paar octaven hoger. Ik verwachtte flinke scheldwoorden terug maar in plaats daarvan trok ze me mee en zaten we samen op mijn ziekenhuisbed. ,,Het was mijn fout en dat weet ik maar ik wil mijn dochter ook zien.'' Ik rolde met mijn ogen wetend dat ze dezelfde act als de vorige keer gaat gebruiken. Vanuit mijn ooghoeken zie ik iemand aankomen lopen hopend dat het Harry is maar zodra ik weer in Leonie haar ogen kijk drukt ze haar lippen hard op die van mij. Van schrik zoen ik haar terug een piep geluidje liet me terugkeren in de realiteit. Daar stond Harry... 

Oh nee.. Ik had het hem nog zo beloofd.. ,,Hazz dit is nie-'' ,,Bespaar het me Louis je had het me beloofd.'' Mijn mond opende ik maar sloot hem algauw weer wetend dat hij gelijk had. Ik had het echt enorm verpest nu. Hoewel ik Leonie nu van mij af moest duwen deed ik dit niet zo in shock was ik. Ik wist dat ik Harry ging verliezen hier en nu ook al had ik het hem beloofd. ,,Het is klaar zo Louis, ik wil dat je me niet meer belt, of de andere op me afstuurd.'' Mijn ogen werden drie keer zo groot wat... ,,Maar--'' ,,Nee.'' Hij schudde zijn hoofd nog lichtjes voor hij met grote stappen de kamer uitbeende. 

Al die tijd had Leonie met een valse grijns toegekeken. ,,Zo nu hij weg is kan ik Liv wel zien toch.'' Verleidelijk keek ze me aan maar ik kon alleen maar emotieloos terug staren mijn hart leek uit mijn lichaam gezogen te zijn terwijl woede de controle overnam ,,Ga weg.'' Ze schudde koppig haar hoofd ,,Eerst Liv.'' ,,WEG.'' Woedend beende ze mijn kamer uit. Ze wist het.. Dat is het enige waar ik aan kon denken. Ze wist dat Harry eraan kwam en zoende me toen. Tranen gleden over mijn wangen. Ik moet Harry terugkrijgen ik kan hem toch niet nog eens laten gaan. Stel je voor wat hij nu allemaal doet. Hij was net op het goede pad. Nee ik moest nu naar Harry ook al wist ik dat het moeilijk ging worden het ziekenhuis te verlaten. 

Nadat ik Niall huilend op had gebeld en hem verteld had, wat er gebeurd was beloofde hij me eerst Harry te bellen. Pas zodra ik zijn antwoorden wist, wist ik of het de moeite waard was een plan op te zetten om het ziekenhuis te verlaten.  Niall belde me ook niet veel later terug met de mededeling dat hij niet van plan was te luisteren zodra hij verder wilde vertellen drukte ik hem weg. Ik smste hem dat er een dokter aan kwam waar natuurlijk niets van waar was.

~

Na een uur is het me dan toch gelukt het ziekenhuis te verlaten. Het was gelukkig niet ver van Harry zijn huis vandaan want zoveel lopen kon mijn lichaam nog niet aan. Geld voor een taxi had ik niet bij de hand en een fiets ging ik niet stelen. Dus lopend gaan was mijn enige optie. Met langzame stappen kwam ik toch goed voorruit en voor ik het door had zag ik Harry's huis al verschijnen. Hoewel ik me nog erg slap voelde moest ik nu doorzetten ik kon hem niet laten gaan niet alweer. Twijfelend stond ik voor zijn deur maar ik moest dit doen. Iets wat zelfverzekerder drukte ik op de bel. ,,Harry! Doe open alsjeblieft ik moet het je uitleggen!'' 

De deur vloog open ,,Louis..'' hoewel het een fluistering was viel hij vrijwel direct in mijn armen. ,,Oh Harry alsjeblieft laat het me uitleggen.'' Tranen van opluchting gleden over mijn wangen toen hij me mee naar binnen nam. ,,Je moet terug naar het Ziekenhuis Louis, hoe kon je nou weglopen.'' Hoewel Harry boos op me moest zijn was hij weer de bezorgde hij die hij altijd was als er iets mis met me was. ,,Ik kon je niet laten gaan Harry. Niet alweer. Ze wist dat je eraan kwam en toen zoende ze mij en ik was zo geschrokken dat ik terug zoende het spijt me zo erg als ik de--'' Mijn mond werd gesnoerd door 2 zachte lippen. Zout proefde ik door de zoen door en ik wist dat we nu allebei huilden. ,,Het spijt me zo Harry zo ontzettend veel. Je bent de enige voor mij.'' Harry glimlachte lief naar me. ,,Ik vergeef het je. maar je gaat nu met me mee terug naar het ziekenhuis.'' 

~

Terug in het ziekenhuis kreeg ik een enorme preek met wat voor risico's ik had kunnen oplopen maar het verbaasde ze vooral dat ik het al goed kan. Dus met dat beloofden ze me om te kijken of ik morgen al naar huis mocht. ,,Ik hou van je Harry.''

Met glinsterende ogen keek hij me aan. ,,Ik ook van jou Louis. Onze band is sterk genoeg om te overleven. Op een dag zal ik je kunnen zeggen Louis. Dat jij mijn man bent.'' 

Mijn hart smolt wetend dat hij met me wilde trouwen. Ik wist het zeker hij is de liefde van mijn leven... 

~

YAY Illegale update deel 3 hahaa. Hope you guys like it. En ik moet je bekennen het einde zit er al aan te komen hihihi. had je die verwacht? Let me know what ya think !! xxxx  In het volgende hoofdstuk, zal ik  waarschijnlijk een timeskip nemen... dus wees er op voorbereid...