" Güzelim ! ses ver canım hadi aç gözlerini !! " Mahirin kollarımdan tutarak dizlerinin üzerinde sanki çaresizliğe seslenir gibiydi ! sesindeki çatallaşma ağlayacağı içinmiydi..
halbuki ben onun için bir hiçtim ! merdivenlerden yuvarlanmanın etkisiyle başıma darbe almıştım.. kolumu kaldıracak gücüm yoktu.. ama onun bu ses tonu beni benden ediyordu !
" hemen arabayı getirin !! açılın dağılın lan " herkez korku içersinde burnumda hissettiğim sıcak sıvıyla birlikde mahirinin bağırmaları feryat edercesine çıkmıştı..
" kime diyorum selim !!!! lanet olsun koş arabayı getir.. Gizem uyan guzelim hadi ac gözlerini !!!" bacaklarımın altına ve boynumun altına kollarını geçirerek kucagina aldiginda nefesinin sıklaşması tedirginliğini iki katına çıktığını hissettiriyordu...
" selin ! gizemin ateşi olduğunu nasıl anlamazsın..! babası sana bu şekildemi emanet etti lanet olsun !" diyerek seline hesap sormasina şaşırmıştım..
"mahir ben bilmiyordum yemin ederim.. " selinin elleri saçlarıma değmişti.. arabanin gelmesiyle mahir kosar adimlarla arabanin arka koltuguna yatirmisti.
bilincimi yavas yavas kaybederken başımın mahirin dizlerinde alnımdan kaçıncı kere öptüğünü sayamamıştım bile !
***
gözlerimi açtığımda hastane odasınada olduğumu anlamıştım.. yanı başımda bulunan beyaz bir koltuk hemen odanın sağ tarafında ufak bir dolap bulunuyordu.. uzakdan konuşmalar geliyor fakat hala başıma aldığım darbe etkisini sürdürüyordu..
" güzelim " mahirin odaya girer girmez tedirgin bir şekilde yanıma yaklaşıp ellerimi avuçlayarak yatağın yanına oturmuş göz göze gelmemeye gayret göstermiştim.
" mahir senin burada ne işin var "
" merdivenlerde bayıldın ve bende seni has.. !"
" biliyorum hastaneye beni sen getirdin ! ben onu sormuyorum.. burada ne işin var diyorum!!!" kelimesini tamamlayamadan ona karşı gelmeme hafifde olsa kaşlarını çatmış.. ellerimdeki ellerini geri çekerek oturduğu yerden kalkmıştı.
" seni buraya ben getirdim gizem ! ve sen iyi olana kadarda başında bekledim.. bunun altında herhangi bişey arama !" yüzünde hiç bir ifade olmadan söylediği cümleye bakılırsa galiba bu zamana kadar sadece kendimi kandırmışım.
" peki öylese artık gidebilirsin. " yastığımı düzeltip yatağın başlığına yastığımı yerlestirmemle mahirin çenesindeki kasın seğirdiğini ve avcunu sıktığını gördüğümde sakin olmaya çalışır gibiydi.
" gitmiyorum" sakin ama bir okadar kararlı bir şekilde söylediği kelimeyle yanımda bulunan beyaz koltuğa yerleşip oturmuştu.
gitmemesine sevinmiştim yalan değil ama ne yaptığını anlayamadığım için artık sinirlerim geriliyordu.
" nedemek gitmiyorum ! çıkarmısın odamdan yoks. .. !"
" yoksa ne beni şikayet mi edersin ! yada hastaneyi başımamı toplarsın veya benim babamın hastanesinden benimi attırırsın hangisi ! ?" ağzım beş karış açık kalmıştı benim ona yaptığım gibi kelimemi ağzıma tıkamış birde yetmez gibi benim babamın hastanesi demişti.
okulda böyle bisey duymustum.. mahirin ailesinin zenginliginden bahsediliyordu. Ama hastaneleri olduğunu bilmiyordum..
" pekala seninle uğraşamıcam.. madem çok meraklısın yanımda oturmaya otur o halde !"demiştim. sırtımı ona dönerek yüzümde onun göremediği mutlu bir gülümseme oluşmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
REİS (Düzenlenecek)
RomansaNot : Ilk bölümlerde çok eksikler var farkındayım. Ama kitabı okuduğunuzda okumaya değer olduğunu anlayacaksınız. Bölümler ise en yakın zamanda düzenlenecektir. *********** Karşısındaki adamdan öylesine etkilenmişti ki, onun abisinin ölümüne sebep...
