Kese Kağıdı

*11*

Beni anladın demeyeceğim .

Beni anladın...

Zaten en dayanılmaz acı buydu.

Sen beni anladın .

Anladığın halde canımı yaktın...

Kadınlar tuvaletinin içine girdiğimde açtığım kapıyı çarparak kapatmıştım .Lavabonun önüne geldiğimde aynaya bakıp bağırmaya başladım .

"NEFRET EDİYORUM SİZDEN .HEPİNİZDEN NEFRET EDİYORUM .MAYMUN SURATLI DEĞİLİM BEN DEĞİLİM İŞTE .DEĞİLİM.BEN SADECE ÇİRKİNİM AMA MAYMUN SURATLI DEĞİLİM BEN .NOLMUŞ YANİ ÇİRKİNSEM BEN Mİ İSTEDİĞİM BÖYLE OLMAYI .BEN İSTEMEDİM BÖYLE OLMAYI ." ağlayarak aynaya vurduğumda parçalanan ayna ellerimi kesmişti .Bu kesikler bile az önce o kızın söyledikleri kadar acıtmamıştı canımı. Arkamı dönüp duvara tekme atmaya başladım bir yandan da "hepinizden nefret ediyorum "diye bağırıyordum.Duvara vurmaya başladığımda bir anda belimdeki kollar ile geri çekildim.Ne kadar direnmeye çalışsam da belimdeki kollar benden güçlüydü.Ve galip gelen taraf o olmuştu.O kollar beni kendine çevirdiğimde kafamdan tutup sert göğsüne yasladı .Bir yandan da "sakin ol geçti bak ben yanımdayım "diyerek beni sakinleştirmeye çalışıyordu.O ne kadar geçti dese de hiç bir şey geçmiyordu her şey hala eskisi gibiydi o anda hissettiğim acı dimdik karşımda duruyordu .

"Üzmesinler beni yoruldum artık .İlim söyle onlara ağlatmasınlar beni ben ağlamaktan çok yoruldum artık .Görmüyor muyum sanki çirkin olduğumu. Görüyorum.Aynalarda görüyorum zaten mağaza camlarında görüyorum,senin gözlerinde görüyorum .Bilmiyor muyum sanki çirkin olduğumu .Biliyorum . Ben her gece bu gerçekle uyuyorum arkamdan söylenen sanki ben duymuyormuşum gibi söylenen her lafta biliyorum ben .Onların söylemesine sürekli karşıma çıkarmalarına gerek yok .Niye mutlu olmamı istemiyorlar ben gülünce onların mutluluklarından mı çalıyorum sanki .Niye bana gülüyorlar ki ben bir şey yapmıyorum .Ben bu kadar mutsuz olacak kadar kötü bir insan mıyım ilim .Ben mutlu olmayı haketmiyor muyum.Sadece bir kere sonunu düşünmeden mutlu oluyum dedim .Zaten sonunda ağlayacağım en azından şimdi mutlu oluyum dedim ona bile izin vermediler ilim ."

Konuşurken yere çökmüş ilimin dizinde ağlıyordum .ilimde saçlarımı okşuyordu az önceki şiddetli ağlamam azalmış yerine iç çekmelerim kalmıştı .

"İzgi başkalarının dedikleri neden umurunda ki bırak onları hepsi kendi mutsuzluklarını başkalarının üzüntüleriyle yok etmeye çalışan çük kafalı gerzekler.Ne olmuş güzel değilsen sanki sana maymun suratlı diyenler nasıl .Onlar önce kendilerine baksınlar .Bak yemin ediyorum kıçıma kaç göz çiziyim onlardan daha güzel olur." dediklerinde ciddi olsada söyledikleri komiğime gitmişti . dediklerine kıkırdadığımda ilimin de gülüşünü hissettim

"Ha bak işte gül böyle .Senin gülüşün güzel az güldüğün için gülüşlerin herkesten daha güzel ve daha özel .Onların ki gibi sürekli tekrar eden insanı gülmekten soğutan gülüşlerden değil seninkisi .Sonra gözlerin güzel bakışların güzel ve anlamlılar .Boş değiller gözlerinin içine baktığında insanın içini ısıtan cinstenler .Kalbin güzel senin içinde en ufak bir kötülük yok iyilik dolu .sen bunlar varken kendine nasıl çirkin dersin .Hem güzellik göreceli bir kavram sen istersen başkalarına göre çirkin ol sen bana güzel geldikten sonra ne farkeder ki.Hem artık ben yanındayım kimse üzemez seni beyaz atlı prensin İlim onların hepsini kılıcından geçirir prensesi için " dedi gözyaşlarımı silerek .