Kese Kağıdı

*2*

Allah'ım

Madem onu bana yazmadın,madem ki o değil benim kaderim ne diye çıkarıyorsun karşıma?

Eğer bir sınavsa bu bu ;başka türlü ver belamı, razıyım cezama

Beni onunla sınama ,kaybediyorum ...

Eve geldiğimde kimseye görünmeden odama girdim.Annem beni bu halde görmemeliydi sonra benim bu halimi dert edip iyice hasta oluyordu.Ve şuan annemin tekrardan kötü olması en son istediğim şey bile olamazdı.

Yatağa oturup üstümdeki ıslak elbiseleri çıkarıp iç çamaşırlarım ile yatağa girip yorganı kafama kadar çektim. İç çamaşırlarımın ıslak olması ne kadar beni rahatsız etse de şuan yataktan kalkıp onları çıkaracak kadar kendimi iyi hissetmiyordum.

Yatağa yattığı gibi direk uyuyanlardan değildim .O gün olanları kafamda evirir çeviri kendimi tekrar depresyona sokar kendimi paralar dibe kadar sürükler sonra uyurdum. Zaten her zaman insanı yıpratan kendisi değil miydi. Beni kim ne kadar üzerse bir o kadar da ben üzüyordum .Çünkü kusura bakmayın ama ben bir aptaldım durun yada çirkin.

Düşüncelerim son sürat bugün ki çocuğa kayıyordu.Onu daha önce görmediğime emindim çünkü dediğim gibi o yüz bir kere gördükten sonra unutulmazdı. Acaba o beni nereden tanıyordu . Bizim okulda falan mıydı acaba bu ihtimal daha çok mantıklıydı.Çünkü okuldakilere pek dikkat etmezdim .Kafam sürekli eğik olurdu.Sadece sınıftakileri tanıyordum .Tanımak derken sadece yüz olarak biliyordum şimdi isim sorsanız 26 kişiden sadece 10 tanesini falan biliyorumdur onlarda benimle dalga geçenler yada sınav öncesinde benden not isteyenler .

O çocuk bizim bölümde değildi onu kesin biliyordum büyük ihtimal üst dönemlerden biriydi çünkü büyük görünüyordu.Hafif kirli sakalı olsun kaslı vücudu olsun ona büyük havası katıyordu.Umarım bizim okulda falan değildir o çocuğu ömrümün sonuna kadar görmek istemiyordum bugün dedikleri bana yeterdi .Onun tarafından biraz daha aşağılanmak istemiyordum.

Sabah hafif öksürüklerle uyandım.Dünkü aptallığımın cezasını bugün öksürerek çekecektim anlaşılan.Üstelik bugün birde işe gidecektim .Yine çok şanslıyım berbat bir güne uyanmıştım. Umarım sonu güzel olurdu günümün .

Yataktan kalkıp kollarımı esnetmeye çalıştım .Ama sadece çalıştım hareket etmemle gelen acı ile kollarımı serbest bırakıp yüzümü ekşittim.Duş almak için eşyalarımı hazırlayıp üstüme bornozu alıp banyoya gittim.İç çamaşırlarım ile odadan çıkacak değildim.

Duştan sonra biraz da olsa kendime gelmiştim.En azından uyku mahmurluğum gitmişti.İlk dersim bir saat sonraydı yani derse yetişmem için on beş dakika evden içinde çıkmalıydım.

Saçımın sadece diplerini kurutup geri kalan yerlerinin de hafif üzerinden geçtim. Dün ki yağmurda şifayı kapmıştım ve bugün de bu şekilde dışarı çıktığımda hasta olacağımı biliyordum ama asla ders kaçıramazdım. Şimdiye kadar bir tane bile derse girmemezlik yapmamıştım. Bundan sonra da yapacak değildim.