Bir ChanBaek Masalı 2 - Evli Hayatı

7.Bölüm - Sonuç -

Yorum yapmayı unutmazsınız dimi ~

~Park Chanyeol~

İtiraf etmeliyim. Heyecanlandım, biraz da korktum.

Biliyorum bu bizim ilk bu tür bir kontrol yaptırışımız değil ama yinede, korkuyorum. Kocam için endişeliyim ve onu böyle rahatsız ve kızarmış görmekten nefret ediyorum. Şuan Luhan'ın kliniğinin içinde, hemşirenin adımızla seslenmesini bekliyoruz.

Sandalyede doğruldum ve Baek omzumu sıktı. Kafası omzumdaydı, dudakları giydiğim cekete dokunuyordu. Ona baktığımda öylesine etrafa bakınıyordu, yanakları kırmızıya bürünmüştü ve gözleri korku ve merakla bakıyordu.

Bakışımı hissetmiş olmalıydı ki bana döndü, gözlerimiz buluştu. Öna gülümsedim ve alnını öpmek için eğildim. Baekhyun iç çekti ve suratını omzuma gömdü, kirpikleri boğazımı okşuyordu

Orta-yaşlı hemşire kliniğin kapısından elindeki dosyalarla çıktı. Etrafa bakınarak "Bay Park?" çağırdı.

Elimi kaldırdım, hemşirenin dikkatini üzerime çektim ve Baekhyun omzumdan kalktı. Gözleri genişledi ve hemen ayağa kalktı, yüzü kızarıyordu. Sırıttım ve elini tuttum. "Hadi." Nazikçe seslendim. "Her şey güzel olacak."

Baekhyun tereddütlü bir şekilde adım attı, kaybolacakmış gibi hala kolumu tutuyordu. Hemşireye baktığımda bize anlayışla gülümsedi.

"Doktor Luhan içeride sizi bekliyor." Konuştu ve cam kapıyı işaret etti. Ona teşekkür edip kapıya doğru yürüdük ve açılması için ittirdik

Luhan bizi gördüğünde sandalyesinden kalktı, şaşırmış görünüyordu. "Chanyeol? Baek?" gözleri genişledi. "Burada ne yapıyorsunuz? Ve neden bana haber vermediniz? İlk sizi çağırmalıydım." Ardından kafasını salladı ve masanın yanındaki sandalyeleri oturmamız için işaret etti.

"Sorun değil, Luhan." Gülümseyerek cevapladım. Baekhyun yanıma oturduğunda hala konuşmamıştı. Sandalyede düzelmeden önce Luhan'a gülümsedi, genelde yere bakıyordu ve kimseyle gözgöze gelmiyordu.

Luhan, Baek'e şaşkınca baktı ve sandalyesine geri oturdu. Masasından kağıtlarını çıkardı ve kalemini parmaklarının arasında döndürdü, bize ciddi bir şekilde bakıyordu.

"Peki.. neden buradasınız? Bir şey mi hissettiniz?" kaşlarını kaldırarak konuştu, Bana ve Baek'e bakıyordu.

Baek'e baktığımda o da bana baktı. Dudaklarını ısırıyordu, ağlayacak gibiydi. Tatlılığıyla kıkırdadım ama  gürültülü gülme isteğimi bastırıyordum, gerçekten ağlayabilirdi. "Hayır, Luhan." Cevapladım. "Bence.. ailemize yeni biri eklenecek." Luhan'a baktığımda gözleri genişlemişti.

Dirseklerinden birini masaya yaslamadan önce bir süre böyle durdu. Baekhyun'u baştan aşağıya süzdükten sonra küçük bir kutu çıkardı. "Emin misiniz?" sordu, bakışları bana dönmüştü.

Omuz silktim. "Hayır. Tam değil" konuştum. "Ama Baek bazı işaretleri gösteriyor." Ardından kocama baktığımda Luhan'ın ne demek istediğimi anladığını biliyordum. Parktaki günden beri, Baekhyun biraz.. tuhaflaştı?

Luhan kafa salladı. "Baek?" seslendiğinde Baek ona baktı, kaşını kaldırmıştı.

"E-efendim?" boğuk bir ses tonuyla konuştu.

Luhan ona sıcak bir gülümseme verdi. "Bunu al." Ona küçük kutuyu verdi. "Bununla ne yapacağını biliyorsun. Oda tam şurada." Eliyle kliniğin bitişindeki kapıyı gösterdi.