Bir ChanBaek Masalı 2 - Evli Hayatı

11.Bölüm - Kontrol -

6 Ay sonra...

Korkutucu olayın yaşanmasının üstünden 6 ay geçti. Bu aylar boyunca, hala hamileliğimin zorluklarını yaşıyor, her akşam birinin beni öldüreceği gerçeğini düşünüyordum. Chanyeol , diğer yandan, kendi başına beni korumaya çalışıyordu. Ofise az gidiyor, yönetim kurulu ile Skype yada Facetime üzerinden iletişim kuruyordu.

Yaşanmış başka olay ise, Michaela Chua sadece.. kaybolmuştu. Toplantılara gitmeyi bırakmıi ve eşyalarını da toplamamıştı. Kocama onu sorduğumda, omuz silkiğ Michaela'nın tatile gitmiş olabileceğini söyledi. Muhtemelen onu başından savmak için bir yol arıyordu.

Chanyeol'un telefonda Mae'yle konuşmasını izlerken sırtımı yasladım. Şuan Luhan'ın kliniğinin dışındaki arabada oturuyorduk. Bekleme salonu insanlarla dolmuştu bu yüzden Chanyeol burada bekleyip kalabalığın azalmasını beklememizi söyledi. Bugünki hava biraz sıcaktı ve ısı arabanın camlarından içeriye giriyordu. Boğazımı kaşıdım ve yutkundum. Aniden susadığımı hissettim ve arabada su bulmaya çalıştım.

"Bana email atarsın." Chanyeol arkakoltuktan su şişesini alırken konuştu. "Daha sonra kontrol ederim." telefonunu omzuyla kulağı arasında sıkıştırarak şişenin kapağını açtı. Bana verdi ve ağzımı 'Teşekkürler' şeklinde oynattım.

Suyu içtim ve dışarıya bakarken kapattım. Luhan'ın hemşiresini izledim, klinikte genç bir hamile kızla ilgileniyordu. Bebeğimden gelen hafif tekmeleri hissettim. Hala cinsiyetini bilmiyorum. Chanyeol'a bana söylememesi için yalvardım çünkü daha bilmek istemiyorum.

Ayrıca ultrason boyunca ekrana bakmaktan da kaçındım , ağlayabileceğimden korktum. Gerçi her zaman ağlayacak gibi hissediyorum. Ama her akşam, bana ya da Chanyeol'a benzeyen bir bebek hayal ediyorum.

Yani belki bugün, sorabilirim. Belki bugün, bakabilirim.

"İyi misin?" Chanyeol aniden yanımda belirdi. Alnımdaki hafiften akmaya başlayan terleri sildi. Ona gülümsedim ve kafa salladım.

"Chanyeol.." sessiz bir şekilde başladım. Bazen, gerçekten yorgun hissediyorum. "Artık bebeği görmek istiyorum."

Chanyeol sırıttı. "Sonunda ?" gülümserken konuştu.

Kafa salladım ve gülümsedim.

Bebeği görmek istediğimi söylediğimde Luhan neredeyse kalkıp zıplayacaktı. Chanyeol yatmama yardım ederken ellerini çırptı. Luhan kontrol için gerekli şeyleri hazırlarken birden tedirgenleştim. Tamamen yerime geçtiğimde, hala Chanyeol'un elini tutuyor ve gitmesine izin vermiyordum.

"Burada kal." mırıldandım. "Gitme, tamam mı?"

Chanyeol kıkırdadı ve alnımı öpmek için eğildi. "Gitmeyeceğim, bebeğim. Rahatla." Saçımı karıştırırken konuştu.

Luhan karnıma yağa benzer bir şey döktü. Bir süre sonra, bir aleti alıp üzerinde hareket ettirmeye başladı, bir şey arıyordu. Yavaşça monitore baktım, nasıl olduğunu görmeye çalışıyordum.

Küçük bir burun. Ve gözler.

İki küçük elin yanında minnacık dudaklar.

"Görüyor musun, Baek?" Chanyeol kulağıma fısıldadı. "Bu bizim bebeğimiz."

Kafa salladığımda alt dudağım titredi. Minnak ayaklarıyla tekme atan çocuğumuzu izlerken gözyaşlarımın oluşmaya başladığını hissettim. Mutluluktan hıçkırdım. Luhan konuşmaya devam etse de gözlerimi ekrandan alamıyordum. Aleti yavaşça aşağıya indirdi.