Islak Kelebek

"BELA"

Ölümün gölgesi insana garip şeyler yaptırır.

***

+"Alo?"

+Mert bey özel hastanız sizi odada bekliyor." dedi acemi sekreter heyecanla.

+"Geliyorum bekleyin iki dakika'ya."ağzında ki lokmalarla elinde ki telefona doğru bağırarak konuşmuştu Mert. Ağzında ki ekmek parçaları masanın üzerine ufak ufak saçılırken bunu göz ardı ederek telefonu sekreterin suratına kapattı.Ayağa kalktı ve elinde kalan son ısırımlık ekmeği de dolu olan ağzına sıkıştırdı. Bir kaç metre ilerisinde duran balık tezgahına bakarak gözlerini kıstı ve  üst üste üç dört defa elini sağa sola salladı.Balıkçının fark etmesi için bu el kol sallamayı da yapsa diğer müşterilerinde dikkat çekmesini sağlamıştı.Lokmaları zar zor çiğnerken salladığı eli balıkçı gördü.Bunun verdiği mutlulukla rahatlayan Mert ağzındaki lokmaları iyice çiğnemiş yutma kıvamına kadar getirmişti.Yüzüne kocaman gülümseme yerleştirdi.

+"Halil Abi parayı buraya bırakıyorum!" ağzında olan lokmaları yutarak  konuşmuştu.Elini tekrar sağa sola gelişi güzel sallayarak masayı gösterdi ve oturduğu masada duran tuzluğu bir eliyle kaldırdı.Diğer eliyle de elini gömleğinin cebine attı. Bir kaç tane 20'lik bir kaç tane de 10'luk    kağıt para vardı onların arasından parmaklarıyla içlerinden bir tane 10'luk aldı ve  tuzluğun altına , para uçmayacak  şekilde sıkıştırdı. Oradan hızla  uzaklaşarak hastaneye doğru gözden kayboldu.

Sağa dönerek odasına ulaşmıştı.Beş yıllık psikologdu ve bu özel hastanede kendisine özel , oteli andıran bir odası vardı.Sadece ruh hastalıkları üzerine geniş ve ferahtı hastane ama bir o kadar da iç karartıcı.Etrafta bağırtı , çığlık , morarmış göz altları , kızarmış ve sulanmış gözler..Daha akla gelmeyecek bir sürü şey.Hastanenin ferahlığını götüren şeylerdi bunlar.Mert her şeyi bildiği halde bu mesleği seçmişti.Derin nefes alarak saatine baktı.Randevu saatini on dakika geçmişti. Adımlarını daha da hızlandırarak yola devam etti.Normal de bu kadar acele etmezdi fakat bunlar özel hastaydı.Saatliğine tamı tamına 500 dolar ödeyeceklerdi.Yanı sıra parayı fazla verdikleri için beklemeyi sevmez , ukalaca davranırlardı .Normal de özel  hastalar olmasa bile burası psikolog bölümüydü .Genelde de böyle olurdu.Fakat özeller kendilerini daha çok önemser.Kibir ile  kavga çıkarırlardı.Hızı adımlarla odasının kapısına açtı ve sekreterin kendi masasında oturmuş bilgisayarla uğraşırken görmüştü.Mert Bey'i gördüğünde ayağa kalkarak yanına ilerledi.

+"Mert Bey hoş geldiniz" güler yüzüyle samimi geliyordu .

Psikolog yumuşak bir gülümsemeyle kafa sallayarak iç tarafa kendi odasının kapsına doğru ilerledi.Oda içinde belli olmayan iki oda vardı.Dış tarafta sekreter iç odada ise psikoloğun ve hastanın özel olduğu oda.Mert ileriye doğru ilerlerken hızlanmıştı.Bir kaç saniye de kapıya varıp aynı hızla kapıyı açmıştı.Odada hasta yatağında  kolları ve bacakları bağlı hasta hariç iki ebeveynin  dikkatini fazla çekmişti, onları  korkutmuştu.İçeri girerken yutkundu ve devam etti.Gözden geçirdiği oda bir an korkuttuğu bakışlar yüzünden boğucu gelmişti.Gözler hala doktorun üzerindeydi.Yaptığı en ufak hareketi bile ebeveynler izliyordu.Mert bunun farkında olarak adımlarına çeki düzen verdi ve odaya ilerleyerek arkasından kapıyı kapattı.Hasta yatağının bir metre uzağında ve çaprazında 1.70 boylarında otuz - otuz beş yaşları civarında beyaz tenli zayıf zengin görünümlü narin bir bayan az önce ağladığı gözlerinden akan rimel , eyeliner kalıntılarını silerek yanındaki adamın tesellilerini dinliyordu.Üzerinde pahalı siyah bir kaban altına dizlerine kadar uzanan  beyaz bir kalem etek giymişti.Altına giydiği beyaz topuklu ayakkabı onun ayakta durmasını zorlar gibi de olsa vücuduna yakışmıştı. Yanında teselli veren kişi de az önce ki ağlayan bayandan beş santim fazla uzunlukta muhtemelen aynı yaşlarda ,kalıplı beyaz tenli kirli sakallı sarışın bir adamdı .Sert durmaya çalışsa da üzgün ifadesi her halinden belliydi.Psikolog odaya girdikten sonra yüzünde ki tüm ifadeleri silip ciddiyeti takındı.Ayakta , daha dik durdu ve ucuz samimiyetle uzaktan doktora gülümsedi.